Big Little Lies was vorig jaar een heus tv-fenomeen, en wij begrepen waarom. Een mysterieuze moord en vijf verschillende vrouwen gespeeld door vijf geweldige actrices in een welvarende stad. Steengoede tv. Desondanks was het enigszins verrassend dat de serie een tweede seizoen kreeg. Haalt het ook het niveau van het eerste seizoen? Wij bekeken alvast de eerste drie afleveringen.
Opgelet: dit artikel bevat spoilers voor het eerste seizoen.
Mocht je het vergeten zijn: het vorige seizoen van Big Little Lies eindigde met de Monterey Five die ontdekten dat Perry (Alexander Skarsgard) zijn vrouw Celeste (Nicole Kidman) mishandelde en Jane (Shailene Woodley) had verkracht. Daarop duwde Bonnie (Zoë Kravitz) hem per ongeluk naar zijn vroegtijdige dood. De vrouwen spraken af om te zeggen dat Perry uit zichzelf viel, maar die leugen begint duidelijk zijn tol te eisen.
Niet meer de status quo
De eerste afleveringen tonen dan ook de gevolgen van Perry’s dood op iedereen. Celeste, die zich nog altijd afvraagt wat haar aandeel was in zijn gedrag. Haar zoontjes, die hun verdriet uiten met agressie en haar als de dood maken dat ze net als hem zullen worden. Madeline (Reese Witherspoon) probeert de groep bij elkaar en op dezelfde golflengte te houden, maar de problemen met Ed (Adam Scott) en dochter Abigail (Kathryn Newton) zijn nog niet van de baan. Integendeel, Madeline lijkt er nog meer te veroorzaken. Jane moet de waarheid over zichzelf, Ziggy en Perry zien te verwerken, samen met Celeste, maar onverwachte gebeurtenissen maken dat moeilijker en tegelijkertijd misschien ook makkelijker.
Alle personages zitten eigenlijk in de omgekeerde positie van hoe ze aan de serie begonnen.
Bonnie heeft het nog het moeilijkst van allemaal. Zij ging ze van iemand die iemand verdedigde naar iemand die iemand anders doodde. Ze was altijd een buitenbeentje in de groep, maar zit er nu middenin. Alle personages zitten eigenlijk in de omgekeerde positie van hoe ze aan de serie begonnen. Madeline, altijd vol zelfvertrouwen en met een vlijmscherp kantje, stelt zich nu heel kwetsbaar op. Celeste probeerde de moed te vinden om weg te gaan bij Perry. Nu is ze weg bij haar misbruiker, maar ze moet nu uitzoeken wat hij heeft aangericht en hoe zij daardoor veranderd is. Meestal stopt een verhaal als dit wanneer de vrouw kan ontsnappen, maar voor velen zal de nasleep ook erg herkenbaar zijn.
Jane zocht naar antwoorden, maar weet nu wat haar overkomen is en probeert verder te gaan. Renata (Laura Dern), die altijd zeker was van haar positie binnen de gemeenschap in Monterey, leeft plots in onzekerheid. Zij lijkt op het eerste gezicht niet erg veel te maken te hebben met het centrale verhaal, maar ook zij vertoont barsten. De vrouwen denken trouwens dat het onderzoek zo goed als stopgezet is, maar af en toe zien we fragmenten van iemand – vermoedelijk inspecteur Quinlan (Merrin Dungey) – die naar de verhooropnames kijkt. Die stilistische ingreep deed me meteen denken aan onze eigen Studio Tarara, waarin die techniek ook succesvol gebruikt werd.
Nieuw bloed
Een gevat scenario dat opnieuw zinvolle dingen te zeggen heeft over de vrouwelijke psyche én een acteermasterclass.
En ja, Alexander Skarsgard is er misschien niet meer (or is he?), maar zijn aanwezigheid is over alle afleveringen te voelen. Dat is ook grotendeels te danken aan Meryl Streep als zijn moeder Mary Louise, die Monterey komt binnengestormd op zoek naar antwoorden over de dood van haar zoon. Na drie afleveringen kan ik nu al zeggen dat Streep goed op weg is naar haar vierde Emmy Award. Ze geniet duidelijk van haar rol en kon al behoorlijk veel emoties aan de dag leggen. Haar verbale steekspel met Madeline is een genot om naar te kijken. Maar ook de vijf hoofdactrices gooien weer hoge ogen. Vorig seizoen kon Kidman op het meeste bijval rekenen, maar dit seizoen kijk ik toch vooral op van Kravitz en Dern. Benieuwd wat dat geeft voor de rest van het seizoen.
De cast keerde zo goed als volledig terug, maar achter de schermen is er wel wat veranderd. Scenarist David E. Kelley had geen boek meer om zich op te baseren. De makers vroegen dus aan auteur Liane Moriarty om een novella te schrijven met de grote lijnen voor dit seizoen. Jean-Marc Vallée, die vorig seizoen alle afleveringen regisseerde, last even een pauze in na Sharp Objects. Zijn opvolgster is Andrea Arnold, die American Honey regisseerde en een Oscar op de kast heeft staan voor de kortfilm Wasp. Ze probeert zijn regiestijl gedeeltelijk over te nemen, met de snelle, gefragmenteerde montage en scène-overgangen alomtegenwoordig.
Het loopt niet altijd even gesmeerd als bij Vallée, maar het seizoen verloopt ook volgens een ander uitgangspunt. Er wordt niet meteen toegewerkt naar één gebeurtenis. Kijkers die dat vooral boeiend vonden aan Big Little Lies zullen daardoor misschien op hun honger blijven zitten. Maar als je geïnteresseerd bent in hoe het de personages vergaat, een gevat scenario dat opnieuw zinvolle dingen te zeggen heeft over de vrouwelijke psyche en je een acteermasterclass wil zien op je scherm, dan zou ik toch opnieuw afstemmen op Big Little Lies. Mijn hart hebben de Monterey Five alleszins weer razendsnel veroverd.
Big Little Lies is vanaf maandagmorgen 10 juni elke week te zien op Telenet Play en Play More.
