Tour de France 2018 review: zo voorspelbaar als in’t echt

Juicht en jubelt, want tegenwoordig worden onze dagen weer gevuld met de zeemzoete stemmen van Michel Wuyts en José De Cauwer, de levende wielerencyclopedieën die ons ook dit jaar weer doorheen de Tour de France loodsen. Aangezien die éminences grises van de VRT liever met beide voetjes in de echte wereld blijven steken, neemt Geekster het op zich om de virtuele Tour de France 2018 onder de loep te nemen. Allons-y!

Het gevecht tegen de repetitiviteit

Koers, het is een sport die niet voor iedereen weggelegd is. In ons Belgenlandje zijn de atleten op twee wielen best wel populair. Het veldrijden misschien zelfs nog wat meer dan het klassieke wegwielrennen, al vermoeden we dat de alcoholconsumptie daar ook nog voor iets tussenzit. Maar lang niet iedereen ziet het zitten om een volledige Milaan-San Remo of Parijs-Roubaix uit te kijken. De laatste twintig kilometer schakelt iedereen wel in, maar op honderd kilometer van de meet mogen Wuyts en De Cauwer naar hartenlust lallen over de talloze Franse chateautjes waar niemand ook maar één ruk om geeft. Wie nog wat punten wil scoren voor zijn pronostiek op het werk, kan terecht bij de jaarlijkse telg van Cyanide en Focus Home Interactive: Tour de France 2018. We moeten je echter waarschuwen: ook hier zal je je helaas geregeld vervelen – en dat is geen goed teken voor een videogame.

Wie hoge verwachtingen had voor deze Tour de France 2018, is er al snel aan voor de moeite. We hadden even goed onze review van de versie van vorig jaar kunnen copy-pasten, want het lijkt erop dat dat ook de tactiek is die Cyanide en Focus Home Interactive hier hebben toegepast. Wielerfanaten zullen zich wel wat kunnen amuseren met deze game, maar over het algemeen is het toch nét te weinig om iedereen aan het scherm gekluisterd te houden. Zelfs niet voor die laatste twintig kilometer. Tour de France 2018 brengt niet al te veel nieuws onder de zon, behalve dan misschien de nieuwe Pro Leader-modus – al stelt die eigenlijk niet zó veel meer voor dan de Pro Team-modus die we vorig jaar als nieuwigheidje voor de kiezen kregen. Hierin kan je nu ook zélf in de huid van een jonge wielrenner kruipen (omringd door een middelmatige ploeg) met als doel om telkens opnieuw dezelfde koersen af te malen, vooruitgang te boeken en zo uiteindelijk de Tour of één van de andere grote races te winnen. Klinkt allemaal heel erg leuk, tot je doorhebt dat die modus eigenlijk gewoon een ander likje verf voor hetzelfde spelletje is.

Één monument, wel meer licenties

Eenmaal aangekomen in het hoofdmenu van Tour de France 2018 kan je meteen richting de actie springen, je kan er immers kiezen tussen Tours en Klassiekers. Zorgt die eerste nog voor een beetje variatie (je kan niet enkel de Ronde van Frankrijk rijden, ook de Dauphiné, Parijs-Nice en vier kortere maar fictieve rittenkoersen staan op het programma eens je ze vrijspeelt), dan volgt de ontnuchtering al snel bij iedereen die die tweede categorie aanklikt. Zo kan je als Klassieker enkel maar Parijs-Roubaix en het wereldkampioenschap spelen, en die laatste is dan nog vergrendeld tot je genoeg XP verzameld hebt in het spel. In een spel dat Tour de France 2018 heet, is elke andere koerskilometer op zich een bonus, maar al bij al blijft het rittenschema toch wel een redelijk mager beestje.

Waar we dan weer wél lichtjes euforisch van kunnen worden, is dat de zuurverdiende centjes van de verkoop van de vorige jaargangen blijkbaar eindelijk gebruikt worden om alle ontbrekende licenties aan te schaffen. Bereid je voor op een quasi volledig juist klinkend peloton, al fietst er hier en daar nog wel een Greg Van Avermaeg of Julien Allaphilps tussen. Ook het toegevoegde team van iconen uit de nobele wielersport klinkt aanvankelijk cool, maar dat enthousiasme verdwijnt al snel wanneer blijkt dat ze hier als Jacques Anquetin, Federico Bahamonter of Paolo Bettino door het leven gaan.

Mooi van ver, ver van mooi

Over naar het audiovisuele luik van Tour de France 2018 dan maar, al kunnen we dat niet anders omschrijven dan ‘ondermaats’. Toegegeven, sommige landschappen en pittoreske dorpjes komen nog redelijk goed over op het scherm, maar daarmee is alles dan ook gezegd. Anno 2018 brengt deze game gewoon niét genoeg op dit vlak. Als ik een aanval van klonen over me heen wilde roepen, flitste ik mezelf wel terug naar het jaar 2002. Een beetje koersliefhebber kan kleppers als Philippe Gilbert, Peter Sagan en Chris Froome makkelijk uit elkaar halen, maar in Tour de France 2018 lukt dit enkel maar door naar hun shirt en rugnummer te kijken. Zelfs kleine karakteristieke trekken van de grote toppers ontbreken, en dat is toch verdomd jammer. Qua audio is het dan weer net iets té duidelijk dat Cyanide te laat doorhad dat ze nog geen nieuwe opnames gemaakt hadden, en dan maar de soundtrack van Tour de France 2017 snel op een nieuw schijfje gebrand hebben – en geloof ons vrij als we zeggen dat het geluid ook vorig jaar niet meteen wist te overtuigen, gezien de minieme variatie in wat je ploegleider en teammaats te zeggen hebben.

Daar waar grote broer Pro Cycling Manager (geen paniek, die review komt ook snel jouw richting uitgefietst) nog uitblinkt in de tactiek die schuilgaat in het peloton, moet ook Tour de France 2018 op dat vlak het wiel wat lossen. Je hebt wel een teamcommunicatiescherm waarop je je ploegmaats instructies kan meegeven tijdens de koers, maar die zit al bij al redelijk rudimentair in elkaar. Tot overmaat van ramp stokt de AI af en toe, waardoor het wel eens kan gebeuren dat je een ploegmaat de instructie geeft om aan te vallen en dat die vijf kilometer verder met zijn tong op zijn knieën moet afhaken omdat hij zijn motor opgeblazen heeft.

Voor het overige zit de gameplay nog steeds krek hetzelfde in elkaar als vorig jaar: tijdens de races controleer je zelf één renner van je ploeg en moet je zijn blauwe en rode energiebalkjes in de gaten houden (blauw is de algemene conditie, rood is er voor de korte inspanningen zoals een demarrage of sprint), met één druk op de knop blijf je automatisch in het wiel van je voorganger zitten. Vanuit het teamcommunicatiescherm kan je er ook voor kiezen om de wedstrijd wat door te spoelen tijdens de saaie stukken (voor wie écht geen zin heeft, is er ook de optie om de volledige rit te simuleren), maar die zijn helaas talrijk aanwezig. Toch maar snel door naar de laatste twintig kilometer dus, en dan tonen we ons nog van onze meest meewerkende kant. Voor de goeie orde geven we nog even mee dat je Tour de France 2018 ook in co-op of versusmodus kan spelen, maar we betwijfelen of je daar wel een vriendschap voor overhebt.

Tour de France 2018 is te koop bij bol.com