Met de komst van de gigantisch succesvolle tv-serie The Walking Dead waren ze een tijdje immens populair, maar vandaag de dag vervaagt de interesse voor zombiecontent stilaan. De kijkcijfers van The Walking Dead nemen af, en films over het onderwerp ruimen baan voor films over klimaatrampen en monsters van buitenaf. Maar toch vonden we drie recente films die het zombiegenre een interessante twist gaven, en geven we nog drie iets oudere, gekke maar geliefde films.
The Cured (2017)
The Cured, de debuutfilm van de Ierse regisseur David Freyne, begint waar andere films meestal eindigen. Wat als de wereld een geneesmiddel gevonden heeft voor het zombievirus en hun medemensen genezen heeft? Senan (Sam Keeley) is zo’n cured, die mag intrekken bij de weduwe van zijn broer, Abbie (Ellen Page), en zijn jonge neefje. Maar de rest van de maatschappij heeft het niet zo op hem begrepen. Hij vindt steun bij lotgenoot Conor (Tom Vaughan-Lawlor, Avengers: Infinity War), maar die legt zich niet zomaar neer bij de antipathie van zijn landgenoten. Bovendien draagt Senan ook nog een geheim met zich mee. De meningen over deze film zijn verdeeld, maar grotendeels positief. The Cured bewandelt de lijn tussen horror en drama, en die combinatie werkt verrassend goed. Het sociale aspect geeft diepgang aan het verhaal, dat uitstekend gedragen wordt door Ellen Page en Sam Keeley. De metaforen voor homoseksualiteit en de aids-epidemie liggen er soms iets te dik op, maar een film met goede horrorelementen en interessante dingen te vertellen, is volgens mij wel de moeite.
Train to Busan (2016)
In België is de trein altijd een beetje reizen. In het Zuid-Korea van Train to Busan is de trein plots van levensbelang. Wanneer de zombie-apocalyps uitbreekt in het land en zich razendsnel verspreidt, is de enige kans van de passagiers van de trein Seoul-Busan om door te rijden tot ze veilig zijn. Maar die hachelijke reis loopt ook niet van een leien dakje, want ook op hun trein zitten er besmette mensen. De film van Yeon Sang-ho ging in 2016 in première op het filmfestival van Cannes en heeft sindsdien de wereld veroverd. Op de trein leven we vooral mee met een vader die de moeizame relatie met zijn dochter wil herstellen, een stoere man met zijn zwangere vrouw, het baseballteam van een middelbare school en twee oudere zussen. Het gebeurt maar zelden dat ik dat ook echt doe, want horrorfilms draaien vaak enkel om het spektakel. Voeg daarbij nog eens de voor- en nadelen van vast te zitten op een trein en je hebt een van de beste horror- en zombiefilms van de laatste jaren.
The Girl With All the Gifts (2016)
Van Schotse regisseur Colm McCarthy kregen we in 2016 de verfilming van het boek The Girl With All the Gifts. In de toekomst is de mens bijna uitgeroeid door een schimmelinfectie. In een militaire basis worden kinderen vastgehouden die mogelijk een oplossing kunnen zijn maar behandeld worden als monsters. Ze zijn namelijk half zombie, half mens. Een van die kinderen is de intelligente Melanie, die ondanks de brute behandeling ontzettend lief is voor de soldaten en haar lerares. Melanie wordt prachtig vertolkt door de jonge actrice Sennia Nenua. De wisselwerking en strijd tussen de onschuld en de woestheid maken van haar een van de meest genuanceerde personages in een recente horrorfilm. Ook Gemma Arteron, Paddy Considine en Glenn Close zetten sterke acteerprestaties neer in deze snelle, soms heel verontrustende film. Alles ziet er ook heel goed uit. Wanneer de chaos op een gegeven moment uitbreekt, is de actie flitsend maar nog steeds overzichtelijk. Het einde is verrassend maar zeker niet uit de lucht gegrepen. The Girl With All the Gifts heeft een indievibe, en ook dat geeft de film een meerwaarde.
Warm Bodies (2013)
Een romantische komedie in het zombiegenre klinkt vreselijk, maar Warm Bodies doet het gewoon. Ook deze film is gebaseerd op het gelijknamige boek. In de toekomst is de wereld overspoeld door zombies en is de wereld grotendeels verloren en verlaten. De overlevenden zitten in een Cordon-achtig gebied omsloten door containers en proberen hun levens voort te zetten. In groepen gaan ze op zoek naar de nodige voorzieningen. Maar het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van R, een van de zombies die op een luchthaven ronddwaalt. Wanneer ze mensen doden, nemen ze hun herinneringen over. Daardoor zijn ze nog deels menselijk. Op een van de missies van de overlevenden komt R Julie tegen, en zijn hart bonst plots eenmalig. Langzaam groeien ze naar elkaar toe en begint R te veranderen. Het verhaal wordt volledig gedragen door Teresa Palmer en Nicholas Hoult, en door hen komt het geloofwaardig over. Warm Bodies neemt zichzelf niet al te serieus, en je ziet dat iedereen zich amuseerde. Deze alternatieve romcom kan je een ontspannen avondje voor de tv bezorgen.
Zombieland (2009)
Deze zombiekomedie kunnen we stilaan een klassieker noemen, een parel van de hand van Rhett Reese en Paul Wernick, de mannen verantwoordelijk voor Deadpool. Ook de cast is er een om u tegen te zeggen: Woody Harrelson, Jesse Eisenberg, Emma Stone en Abigail Breslin. Wanneer de zombie-apocalyps uitbreekt door de verspreiding van de dollekoeienziekte, leert iedereen snel dat je je dus niet moeten hechten aan anderen. Toch wil Colombus van zijn unief in Texas naar Ohio reizen om te weten te komen of zijn ouders nog leven. Onderweg loopt hij mensen tegen het lijf die hij aarzelend overhaalt om hem te helpen: Tallahassee, een asociale en gewelddadige zombiedoder die fan is van Twinkies en puppy’s, en Wichita en Little Rock, twee zussen die de mannen oplichten maar hen telkens weer tegenkomen. De zussen zijn zelf op weg naar een pretpark in LA dat zombievrij zou zijn. Zombieland is dus eigenlijk een roadmovie met mensen die elkaar amper tolereren maar samen moeten overleven. Een beetje zoals elke gemiddelde gezinsuitstap, dus. De film kan rekenen op droge, soms absurde humor en de heerlijke chemie tussen de acteurs. En er is een cameo die tot op de dag van vandaag een van de meest memorabele ooit is. Dat de film na tien jaar nog steeds leeft onder filmfans is duidelijk: een vervolg met de originele cast is momenteel in ontwikkeling!
Shaun of the Dead (2004)
Dé zombiekomedieklassieker is toch wel deze van Britse makelij. Regisseur Edgar Wright werd instant bekend met deze parodie op zombiefilms, die in dezelfde adem één van de beste voorbeelden van het genre geworden is. Wanneer Shaun, zo doorsnee als een man kan zijn, ’s morgens naar de winkel gaat, heeft hij zelfs niet door dat rondom hem de zombies zijn dorp aan het overspoelen zijn. Hij was net gedumpt en heeft zijn verdriet verdronken. Wanneer hij en zijn huisgenoot Ed eerder per ongeluk een zombie doden die ze eerst aanzien voor een straalbezopen vrouw, beseffen ze dat de wereld om zeep aan het gaan is. Ze bedenken een plan om Shauns ex, moeder en stiefvader te redden en dan onderdak te zoeken in hun favoriete pub. Het zal je niet verbazen dat alles niet vlekkeloos verloopt.
Shaun of the Dead is zo geweldig omdat je jezelf ten eerste oprecht herkent in de personages. Geen politie of soldaten, dokters of mensen die toevallig een zwarte band hebben. Shaun en co moeten het vooral hebben van geluk en de verminderde intelligentie van de zombies. De ondertussen kenmerkende regiestijl van Wright is flitsend en met originele shots en invalshoeken. Met de humor bewandelt de film de lijn tussen satire en sitcom, maar er is ook plaats voor soms onverwacht emotionele momenten. De cast zit vol Britse toppers: Simon Pegg, Nick Frost, Bill Nighy, Penelope Wilton (Downton Abbey), Peter Serafinowicz (Guardians of the Galaxy), Lucy Davis (Wonder Woman) en Martin Freeman. Als je Shaun of the Dead nog niet gezien hebt, laat alles vallen en doe het nu.
