Dankzij de komst van superheldenfilms is de populariteit van comics fors gestegen bij het brede publiek. Helaas is duidelijkheid geen kenmerk van het stripmedium. Hoe begin je als nieuwkomer aan een reeks die al 50 jaar meegaat en evenveel series telt als er superhelden zijn?
Zoals ik eerder vertelde, ben ik een relatieve nieuweling op het vlak van comics. Ik startte de zoektocht naar het bronnenmateriaal van mijn favoriete superhelden op film: de X-Men. Met de leestips van de Geekster-collega’s en met behulp van menig internetlijstjes zocht ik een weg door de talrijke uitgaves van X-Men.
Als startpunt nam ik uiteindelijk de moderne klassiekers met daarna de échte klassiekers, afgewisseld met enkele tussendoortjes, om uit te breiden naar alles dat me leek te liggen of goeie recensies kreeg. Deze keer bespreek ik de cross-over House of M en de gevolgen die het teweeg bracht!
De events en cross-overs, deel 1
Ik pik de draad terug op direct na Astonishing X-Men. De weg naar de huidige status quo voor de X-Mannen is geplaveid met grote gebeurtenissen. Deze worden events genoemd, cross-overs doorheen de verschillende reeksen van X-Men en zelfs door de verschillende superheldenseries van Marvel. Elk hoofdverhaal van een event heeft ook zijverhalen, die ik meestal laat vallen, de zogenaamde tie-ins.
House of M
Eén van de meest bepalende cross-overs was House of M in 2004. Ook al draven The Avengers erin op, dit is mijn favoriete comic rond de X-Men. I said it, I meant it and I’m here to represent it.
House of M reageert op de gebeurtenissen uit Avengers. Geen nood, je hoeft die laatste niet gelezen te hebben om het verhaal te snappen. Onbekend waren de daden van Scarlet Witch (ex-lid van The Avengers) voor mij niet, want ik las al wat ze uitgespookt had in Young Avengers.
Scarlet Witch moet terechtgesteld worden voor haar daden en de X-Men moeten daarover beslissen in overeenkomst met The Avengers. Terwijl de superheldenteams bedenken hoe ze haar gaan aanpakken, gebruikt Scarlet Witch haar krachten om de realiteit aan te passen. Iedereen krijgt zijn zin, maar Wolverine herinnert zich nog de vorige realiteit en overtuigt de rest om de wereld terug normaal te krijgen. Hiervoor moeten ze Magneto confronteren, die nu heerst over een wereld waarin mutanten de meerderheidsgroep zijn. Wat volgt, bepaalt de X-Men voor de komende jaren.
House of M gaat razendsnel vooruit, zonder aan verhaal of emotionaliteit in te boeten. Wolverines positie is volstrekt logisch als je snapt hoe de nieuwe realiteit tot stand is gekomen. En Spider-Mans confrontatie met de waarheid is hartverscheurend. Daarnaast is verhaal van Brian Michael Bendis bijzonder gefocust, zonder een té grote cast en zijverhalen. Het boek is bijzonder mooi getekend door Olivier Coipel, met prachtige covers, en ondersteunen het steengoede verhaal.
X-Men: The Day After
De directe gevolgen kun je beter begrijpen door X-Men: The Day After te lezen, een onderdeel van de Decimation-verhaallijn. Je vindt het hoofdboek niet gemakkelijk. Net toen ik alle hoop opgegeven had, vond ik het toevallig in een kleine comicshop in Brussel.
Het belangrijkste deel, door Chris Claremont, is deftig. Maar uiteindelijk was ik teleurgesteld. Veel wijzer wordt je er niet door, omdat de helft een verwarrend zijverhaal is rond personages die ik niet ken. De hints leiden waarschijnlijk naar Deadly Genesis en The Rise and Fall of the Shi’ar Empire, die ik besloot niet te lezen.
Messiah Complex
Ik ging direct over naar Messiah Complex, verspreid over vier X-Men-reeksen en natuurlijk gebundeld in één dik boek. Er lijken geen nieuwe mutanten meer geboren te worden, tot er één ongelooflijk sterke manifestatie van mutantentenkrachten wordt geregistreerd. De X-Men racen ernaartoe, maar ze zijn niet alleen. Het is zeer duidelijk dat de conclusie een immense impact heeft op de X-Men.
Helaas wordt de compactheid van House of M volledig achterwege gelaten. Bij de helft van de personages tastte ik in het duister over hun zijn en motieven, en het verhaal kent ook teveel onnodige zijsprongen en gekke plotwendingen. Enkele delen zijn getekend in een stijl die me erg aanspreekt, voor andere hoofdstukken geldt dan weer het tegenovergestelde. Een mixed bag van laagtepunten, maar toch ook flink wat hoogtepunten.
Bij Messiah Complex besefte ik ook pas echt wat voor een wirwar X-Men is met al zijn reeksen en spin-offs. Om alle personages te kennen en de verhalen te snappen, moet je écht alles gelezen hebben. Onmogelijk. Zo kon ik misschien vooraf Endangered Species lezen voor meer context, maar zoals ik ondertussen wel duidelijk heb gemaakt, wil ik ook ergens de lijn trekken. Hopelijk overtuigen de volgende boeken me meer!
In mijn volgende x-peditie neem ik de directe gevolgen uit Messiah Complex onder handen!
