Blijf op de hoogte
Geekster nieuwsbrief

Inschrijven

Hidden Figures review: separate but superior

Met Loving, Moonlight, Fences en deze Hidden Figures krijgen we dit voorjaar een aantal mooie portretten van Afro-Amerikanen voorgeschoteld. Deze biopic onderscheidt zich van die andere films door ook nog eens drie vrouwen centraal te stellen. Drie vrouwen die willen helpen om een man naar de maan te sturen.

Hoog mikken

Aan het begin van de film leren we de kleine Katherine Coleman kennen, die duidelijk veel te slim is voor haar lagere school in West Virginia. Haar leerkrachten raden haar ouders aan om Katherine naar een school voor hoogbegaafden te sturen. Het enige probleem is dat de enige school voor coloured people een heel eind verder was en hun dochter ook een paar jaar zou moeten overslaan. Maar haar ouders geloven in haar potentieel en besluiten te verhuizen. Op haar nieuwe school blijkt Katherine ook snel veel beter te zijn in wiskunde dan haar oudere klasgenoten.

In 1961 heeft Katherine (Taraji P. Henson, Person of Interest, Empire), nu weduwe en mama van drie dochters, haar wiskundig potentieel waargemaakt. Samen met haar twee beste vriendinnen, Dorothy Vaughan (Octavia Spencer, The Help) en Mary Jackson (Janelle Monáe, ook te zien in Moonlight) werkt ze als wiskundige bij de NASA. De VS is in de ban van de space race, de ruimtewedloop tegen de Russen. Daarvoor hebben ze bij het ruimteagentschap de beste rekenaars nodig. Katherine krijgt dan ook een opdracht bij de Space Task Group onder leiding van Paul Stafford (Jim Parsons, The Big Bang Theory) en Al Harrison (Kevin Costner). Die afdeling is rechtstreeks verantwoordelijk voor de berekening van de trajecten die de nieuwe shuttles zullen volgen en die onder andere astronaut John Glenn (Glenn Powell, Scream Queens) in een baan rond de aarde moeten sturen. Maar helaas is Virginia nog steeds een gesegregeerde staat in 1961.

Katherine, Dorothy en Mary ondervinden geen gewelddadig racisme bij de door mannen gedomineerde NASA, maar wel een sluipende vorm die benadrukt hoe normaal iedereen het lijkt te vinden.

Katherine, Dorothy en Mary ondervinden geen gewelddadig racisme bij de door mannen gedomineerde NASA, maar wel een sluipende vorm die benadrukt hoe normaal iedereen het lijkt te vinden. Zwarte rekenaars worden gescheiden van de blanke vrouwen in een aparte campus op een kilometer van het hoofdgebouw. Daar zijn ook hun enige toiletten, dus moet Katherine telkens die afstand afleggen als ze naar het toilet wil. Op hakken. Koffie moet ze maken in een aparte koffiezet. Dorothy doet het werk van een supervisor, maar ze wordt er niet voor betaald en kan op weinig respect rekenen. Mary wil ingenieur worden, maar vrouwen mogen geen aanvraag doen, en zwarte vrouwen mogen de nodige lessen niet volgen in een school voor blanken. Ondertussen kloppen ze wel late uren om hun werk te kunnen doen. Gelukkig leggen de dames er zich niet zomaar bij neer, en gaandeweg krijgen ze meer steun, soms uit onverwachte hoek.

Hoog scoren

Op het verhaal kan je haast geen kritiek hebben, het is dan ook waargebeurd. We leren de drie hoofdpersonages kennen op verschillende manieren: als werknemers, vrouwen en Afro-Amerikaanse vrouwen. Die drie verhaallijnen zijn dan ook erg goed verweven. Hidden Figures is inderdaad een verhaal over het begin van de Amerikaanse ruimtevaart, de eerste man rond de Aarde en de rol van drie Afro-Amerikaanse vrouwen in dat verhaal, maar als er geen mensen en emotie achter schuilen, zal het publiek niet geboeid zijn. Tegelijk mag de film ook niet overdreven moraliserend worden of vervallen in een melodrama. Er is nog een lange weg af te leggen voor er gender- en rassengelijkheid is, en daar wijst de film ons ook op. Maar Hidden Figures toont ons ook wat we al bereikt hebben. De goede balans tussen al deze verhaallijnen is zeker te danken aan de regie en het script. Theodore Melfi regisseerde de film en werkte voor het scenario samen met Allison Schroeder. Hun werk leverde hen alvast een Oscarnominatie voor Beste Aangepaste Scenario op. Van mij mag het duo die zeker winnen.

Dat de acteurs van Hidden Figures al de SAG Award kregen voor Beste Ensemble is niet verwonderlijk: de verzamelde cast is geweldig. Spencer zorgt net als in die andere parel The Help geregeld voor wat comic relief, net als relatieve nieuwkomer Janelle Monáe. De zangeres koos een goed jaar uit om door te breken als actrice, want ze speelt mee in twee van de negen genomineerden voor Beste Film.

Als Katherine bewijst Taraji P. Henson dat ze meer is dan Cookie uit Empire.

Beide dames krijgen ook hun moment om te schitteren in uitstekende en pakkende scènes waarin hun personages strijden voor zichzelf, maar deze film behoort toch vooral toe aan Taraji P. Henson. Als Katherine bewijst ze dat ze meer is dan Cookie uit Empire. Zelfs een slimme vrouw als Katherine heeft haar limieten, en de monoloog die daarop volgt sloeg me met verstomming (lees: deed me in tranen uitbarsten). Dat gebeurde daarna nog wel een paar keer, ook dankzij de supporting cast. Naast Jim Parsons, Kevin Costner en Glenn Powell spelen ook Kirsten Dunst en Mahershala Ali een (iets kleinere) rol. Ali’s personage Jim Johnson valt als een blok voor Katherine, en zelfs in deze bijrol zie je wat voor een geweldige acteur hij is. De Oscar voor Beste Mannelijke Bijrol ligt voor het grijpen. (Dat hij er ook nogal dreamy uitziet in een legerkostuum laat ik even terzijde.) Jammer dat er nog geen Oscar voor Beste Ensemble bestaat, want die zou deze groep acteurs zeker hebben binnengehaald.

De sfeer die Hidden Figures uitademt is op en top jaren zestig: de interieurs, de auto’s en de mode, vooral een hoogtepunt voor de dames uit die tijd, zijn spot on. Zag de maatschappij er in die tijd ook maar zo mooi uit. De muziek is een verrassende samenwerking tussen Hans Zimmer en Pharrell Williams, die ook zorgde voor de soundtrack. Het duo gaat niet voor een bombastische score – verwacht zeker geen overheersende muziek bij de stukken in de ruimte zoals in Interstellar – maar een eerder ‘klassieke’ score met piano en strijkers. Die is daarom zeker niet minder mooi; de muziekstukken klinken positief en rustgevend en passen perfect bij de film. Hidden Figures is mede daardoor een uitstekende remedie voor de occasionele blues.

Hidden Figures is nu te zien in de bioscoop.

Briljant

Briljant
4 5 0 1
Een film met een positieve boodschap, een genuanceerd portret van drie Afro-Amerikaanse vrouwen die cruciaal bleken voor de ruimtewedloop en tegelijk ook maar gewone vrouwen waren. Hidden Figures is het soort film waarbij je moet lachen en huilen, maar dat je met een goed gevoel achterlaat.
Een film met een positieve boodschap, een genuanceerd portret van drie Afro-Amerikaanse vrouwen die cruciaal bleken voor de ruimtewedloop en tegelijk ook maar gewone vrouwen waren. Hidden Figures is het soort film waarbij je moet lachen en huilen, maar dat je met een goed gevoel achterlaat.
4/5
Total Score
Total
0
Shares
Een reactie achterlaten
Gerelateerde artikels