Blijf op de hoogte
Geekster nieuwsbrief

Inschrijven

call of cthulhu cover

Call of Cthulhu: The Official Video Game review – zotte boel

Het heeft even geduurd. Nadat het spel in 2014 voor het eerst werd aangekondigd, vervolgens enkele jaren in development hell verbleef, in 2016 bevestigd raakte en in 2017 nog maar eens uitgesteld werd, verscheen afgelopen maand eindelijk Call of Cthulhu: The Official Video Game. Maar lost het spel de hooggespannen verwachtingen ook in?

Ontwikkelaar: Cyanide
Uitgever: Focus Home Interactive
Platform: pc, PlayStation 4, Xbox One
Aantal spelers: 1
Release: 30 oktober 2018

Reviewcopy op PS4 Pro bekomen via uitgever.

Welkom in het zonnige Darkwater

1924, Boston. De aan lager wal geraakte detective Edward Pierce kruipt lang genoeg uit z’n fles goedkope whiskey om een nieuwe zaak aan te nemen. Op Darkwater Island is Sarah Hawkins, de getormenteerde dochter van een welgestelde ondernemer, gestorven in mysterieuze omstandigheden. En daarmee bedoelen we dat ze naar verluidt haar eigen landhuis in brand heeft gestoken, wat ook het leven van haar man en kind kostte. Het hele zaakje ruikt naar rotte vis en Pierce trekt naar het groezelige eilandje om de de zaak te onderzoeken.

Welcome to Darkwater… Maar niet heus.

Hij wordt er bepaald niet gastvrij onthaald. De inwoners van Darkwater zijn de nazaten van walvisvaarders, maar de walvissen zijn al lang uit deze wateren vertrokken. Des te groter is daarom ook de verbazing wanneer het verminkte kadaver van een orka aanspoelt. Hebben die beesten wel natuurlijke vijanden? De politie heeft de toestand niet in de hand en als klap op de vuurpijl is het eiland ook de uitvalsbasis van een bende dranksmokkelaars onder leiding van een mysterieuze vrouw.

Maar kennis is een wrede vloek. Zal Pierce er in slagen de zaak op te lossen zonder zijn verstand te verliezen?

Het onderzoek voert Pierce van de groezelige haven naar allerlei toeristische attracties, zoals het statige landhuis van de familie Hawkins, het naamloze boekenwinkeltje en de kliniek, en gaandeweg ontdekt de detective dat Darkwater een akelig geheim herbergt, dat ogenschijnlijk onlosmakelijk verbonden is met Sarah Hawkins en de wonderbaarlijke visvangst van enkele generaties geleden… Maar kennis is een wrede vloek. Zal Pierce erin slagen de zaak op te lossen zonder zijn verstand te verliezen?

Call of Cthulhu: The Official Video Game blinkt uit in sfeerschepping.

Matige gameplay…

Call of Cthulhu: The Official Video Game is een detectivespel met heel wat point-and-click gameplay, enkele stealth sections en wat lichte RPG-elementen. In zijn onderzoek naar het lot van Sarah Hawkins en haar gezin, navigeert Pierce doorheen zijn omgeving waarbij hij aanwijzingen opsnort, puzzels oplost en omgaat met de NPC’s van Darkwater. Erg uitdagend kan je dat helaas bezwaarlijk noemen: voorwerpen die interactie bieden vallen duidelijk in de omgeving op door het witte punt dat erop verschijnt. De puzzels zijn een beetje a mixed bag: sommige zijn erg voor de hand liggend, met andere, zoals die in het naamloze boekenwinkeltje, kan je je aardig amuseren.

Tijdens je onderzoek merk je dat je daden gevolgen hebben: start je een gevecht in de lokale bar zonder nadien je excuses aan te bieden? Geen drank meer voor jou. Besluit je toch te lezen in het mysterieuze boek dat je net in een verborgen hoekje van de kamer vond? Your destiny has changed. Tot echte confrontatie met tegenstanders komt het niet in dit spel: hoogstens probeer je unfriendlies te ontwijken in de stealth sections, waarbij de AI dan niet eens zo heel erg intelligent is.

Na het maken van enkele twijfelachtige keuzes werd mijn playthrough behoorlijk… vreemd.

Als een rasechte RPG bevat het spel ook een beetje character building. Aan het begin van het spel kan je een aantal CP (Character Points) investeren in verschillende statistieken, die bepalen op welke manier je mogelijk met situaties kan omgaan. Heb je weinig in strength geïnvesteerd? Dan zal het je wellicht niet lukken de deur in te trappen en zal je het slot moeten kraken op basis van je gave van investigation. Verder zijn er ook nog psychology, waarmee je de motieven van personages doorgrondt, eloquence, waarmee je probeert de knorrige inboorlingen van Darkwater voor je te winnen, spot hidden om verborgen voorwerpen mee te vinden, medicine en occultism. Vooral oppassen met dat laatste.

Occultisme: baat het niet, dan schaadt het niet?

In het grotere plaatje lijken deze stats echter weinig uit te maken: geraken doe je er toch, het is soms alleen een kwestie van de manier waarop. Het RPG-element is een matige poging om de gameplay een beetje meer diepgang te bezorgen.

Het RPG-element is een matige poging om de gameplay een beetje meer diepgang te bezorgen.

Klinkt dat allemaal nogal teleurstellend? In zekere zin is het dat ook. De gameplay is niet heel erg diepgaand, maar dat past natuurlijk perfect bij het bronmateriaal. Vuurgevechten passen niet goed in de wereld van H.P. Lovecraft, die geregeerd wordt door ondoden en bovennatuurlijke creaturen. Of dacht je echt dat je een dimensional shambler gewoon kon neerschieten and call it a day?

… Maar fantastische sfeerschepping

Dat brengt ons bij de allergrootste sterkte van Call of Cthulhu: The Official Video Game: de sfeer. Het spel weet perfect de essentie van de mythos van Lovecraft te vatten: het gevoel een buitenstaander te zijn, het akelige gevoel meer te weten dan goed voor je is en de absolute, inktzwarte hopeloosheid van de situatie. Het besef dat de mensheid slechts een uitermate vergankelijk stofvlekje is en dat we maar kunnen hopen, bidden en smeken dat machtigere, donkere en kwaadaardige entiteiten ons maar niet opmerken. Voor het verhaal werd Cyanide bijgestaan door scenaristen van de oorspronkelijke Call of Cthulhu-RPG, en dat merk je. De plot bevat alle elementen van een goed mythos-verhaal. Call of Cthulhu: The Official Video Game slaagde er meer dan eens in mij ronduit de stuipen op het lijf te jagen, een prestatie waar ik het alleen maar uitvoerig voor kan loven.

Call of Cthulhu: The Official Video Game slaagde er meer dan eens in mij ronduit de stuipen op het lijf te jagen, een prestatie waar ik het alleen maar uitvoerig voor kan loven.

Ondanks de dreiging die boven zijn hoofd hangt, loopt Pierce meestal niet erg veel gevaar… Waardoor de schok dan des te harder aankomt wanneer je plots wordt aangevallen door een bovennatuurlijk wezen dat zijn scherpe klauwen door je boort en je als een hulpeloze vleespop door de lucht bengelt. Ook de soundtrack draagt z’n steentje bij en zorgt voor een constant gevoel van onbehagen. Wanneer kleine veranderingen optreden, weet je dat er iets onprettig staat te gebeuren…

Dreigende cultisten met een voorliefde voor tentakels hebben een duistere agenda…

Opmerkelijk is ook de sanity-meter van Pierce. Doorheen je onderzoek kan je geconfronteerd worden met gebeurtenissen of wezens die zo gruwelijk zijn dat ze een rechtstreekse aanval zijn op je geestelijke gezondheid. Als je te vaak in zulke situaties verzeilt, verbrokkelt je mentale stabiliteit en word je langzaamaan psychotisch. Je kan angsten ontwikkelen die effect hebben op je mogelijkheden in het spel en op de betrouwbaarheid van je deducties.

Angstaanjagende graphics

De personages en hun animaties voelen soms heel erg gedateerd en houterig.

“Angstaanjagende graphics” bedoelen we helaas niet op de goede manier. De fantastische sfeerschepping van Call of Cthulhu: The Official Video Game wordt soms doorbroken door het feit dat de graphics, en dan vooral de personages en hun animaties, heel erg gedateerd en houterig aanvoelen. In een tijdperk waarin we van visuele pareltjes als Horizon Zero Dawn kunnen genieten, zou zoiets simpelweg niet mogen.

Kies je eigen onderga… avontuur

Zoals reeds eerder gezegd, hebben je keuzes gevolgen en bepalen ook je skills welke oplossingen je voor bepaalde problemen kan vinden. Het avontuur van Pierce vertakt zich daardoor, en je zou je terecht kunnen afvragen wat er nu precies gebeurd zou zijn als je toch meer had ingezet op je onderzoekscapaciteiten, of als je wat vriendelijker tegen die ene tooghanger was geweest. Verschillende save files bieden je de mogelijkheid daarachter te komen. Ondanks de relatief korte duur van het spel (de makers ramen die op 12 à 15u, hoewel mijn eigen playthrough misschien toch eerder naar 8 à 10u neigde) heeft het spel een hoge herspeelwaarde om de levensduur te verlengen en is het een aangename bezigheid alle verschillende trofeeën te proberen unlocken. Wat zijn de gevolgen voor Darkwater als je besluit de tentakelwaanzin te omarmen in plaats van je ertegen te verzetten?

Call of Cthulhu: The Official Video Game is niet zonder gebreken. Maar voor fans van de mythos en de duistere creaturen die ontsproten zijn aan het brein van H.P. Lovecraft, is het angstaanjagend goed vertier.

Total
0
Shares
Een reactie achterlaten
Gerelateerde artikels