Onlangs verscheen De meimoorden, 1940-1948 bij de Nederlandse uitgever Personalia. Het is een project van de hand van Jacques Post en Eric Heuvel. Post bewerkt hier zijn gelijknamige thriller die als roman verscheen in 1983. Overigens heeft Post zijn sporen als stripschrijver ruimschoots verdient met zijn werk voor de serie De Partners. Idem voor Eric Heuvel waarvan January Jones ongetwijfeld zijn bekendste co-creatie is.
Schrijver: Jacques Post
Tekenaar: Eric Heuvel
Uitgever: Personalia
Aantal pagina’s: 80
Winkelprijs: €11,95
Verschijningsdatum: 7 mei 2019
Het verhaal bestaat uit twee verhaallijnen die zich afspelen in 1940 en 1948. Een onderzoekscommissie wil in 1948 graag het nodige weten over zaken die gebeurden in Rotterdam tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Het begint in 1940 als een illuster spel tussen een accountant van vermogende joden, een illegaal in Rotterdam wonende Duitser en een corrupte rechercheur. Het wordt echter andere koek wanneer er een moord op een taxichauffeur wordt gepleegd en diens zoon, de jonge Henk Maalbeck, besluit om achter de moordenaar van zijn oude heer aan te gaan. Maar van wie was de tas vol defensiegeheimen die in de taxi achterbleef?
Voor een Belgisch publiek is het tijdens het leven van De meimoorden even schakelen. In Nederland speelde Rotterdam een belangrijke rol tijdens de Tweede Wereldoorlog. Tijdens de invasie van de Duitsers in 1940 was het verzet van de Nederlanders dusdanig hevig dat Rotterdam werd getrakteerd op een bommenregen waarbij het historisch centrum compleet werd weggevaagd. Dat luidde uiteindelijk de capitulatie van Nederland in. Voor veel Rotterdammers van de oude stempel is dit nog wel een dingetje. Ze zijn opgevoed met verhalen over het vooroorlogse Rotterdam en het bombardement. Deze strip appelleert aan een bepaald sentiment.
Toch is dit verhaal ook heel goed te lezen zonder die betrokkenheid bij dit typisch Nederlandse oorlogsverhaal. Het is een bijzonder knap opgezet verhaal waar je echt je hoofd erbij moet houden. De wisselwerking tussen de gebeurtenissen in de vroege jaren veertig zitten bijzonder complex in elkaar.
De personages zijn ook erg geloofwaardig geschreven trouwens. Geen kloeke helden en schurken die puntjes draaien aan de topjes van hun snor. Nee, echte mensen. Een goed voorbeeld hiervan is de jonge Leentje die Henk helpt tijdens dit avontuur. Deze jonge alleenstaande moeder klust bij als prostituee. Ze is echter allesbehalve zielig en weet dondersgoed wat ze doet en hoever ze gaat. Wat ook helpt is dat de ‘verplichte’ naaktscène achterwege blijft.
Eric Heuvel verdient ook een compliment. Voor dit album bestaat de basis van zijn werk nog wel uit de klare lijn. Dit tekenwerk oogt bij vlagen wat spannender. De laatste jaren oogde zijn werk stijf. Nu durft Heuvel zelfs weer te arceren. Meer van dit. Het papier is helaas wel erg glossy. Een matter papier was mooier geweest. En er is een groot verschil tussen de handlettering van Heuvel en het computerwerk dat gebruikt wordt voor de balloons. De lettering van Heuvel is mooier.
De Meimoorden, 1940-1948 is een regelrechte aanrader.
