De Noordenwind review: romantasy met vergif

De Noordenwind is deel één van De Vier Winden, een reeks van Alexandria Warwick. Elk boek is een hervertelling van zowel een mythe, sprookje of sage en prikkelt alleen maar zoals een goede romantasy dat kan.

De Noordenwind is gekomen

Wren uit Edgewood is door de strenge, eindeloze winter haar ouders kwijtgeraakt, dus is het nu haar taak om voor haar zus te zorgen. Maar naast de strenge winter zijn er nog andere gevaren rond hun kleine dorpje. De Schaduw, een magische afscheiding die het dorp beschermt tegen het Dodenrijk, wordt zwakker en zwakker, en daardoor verschijnen er meer en meer monsterlijke wezens in het bos. En dan is er nog de Noordenwind, die elke paar decennia een vrouw komt stelen uit hun dorp, om te gebruiken als bloedoffer om De Schaduw sterk te houden. En dit jaar heeft de Noordenwind zijn oog op Wren haar zus laten vallen…

Het is echter al heel snel duidelijk dat het hier over een romantasy gaat, dus als lezer heb je wel snel door dat er iets zal gebeuren met Wrens zus, waardoor zij meegaat met de Noordenwind. We krijgen hier een ware enemies to lovers voorgeschoteld, zo eentje waarvan je absoluut niet kan geloven dat het ooit lovers zullen worden. De ene kan de andere absoluut niet uitstaan en praat er amper tegen, de andere plot elke dag nieuwe manieren om de tegenstander te vermoorden. En ondetussen groeit hun verlangen naar elkaar – om van te smullen!

Een god, bang voor mij?

Het boek is naar eigen zeggen een hervertelling van zowel het Hades en Persephone-verhaal als Beauty and the Beast. Iedereen die mij kent, weet dat ik enorm hard hou van hervertellingen, en al zeker als deze van het Hades en Persephone-verhaal stammen. De oeroude mythe over de ontvoerde vrouw die verliefd wordt op haar ontvoerder en een deal moet sluiten waarbij ze hem maar enkele keren per jaar kan vasthouden. Het verbaast mezelf dan ook enorm dat ik nooit echt in Beauty and the Beast ben geraakt, aangezien het hier wel ongeveer hetzelfde verhaal is.

De referenties naar de Griekse mythe zijn makkelijk uit het boek te halen, aangezien de wereld van De Vier Winden zich duidelijk ent in de wereld van de Griekse mythologie, met onder andere de vier Griekse seizoensgoden. Maar ook referenties naar Hades en Persephone zelf zitten verborgen in het verhaal, onder andere in een boek dat Wren maar niets vindt, waarin een vrouw meegesleurd wordt naar een onderwereld.

Ook Beauty and the Beast zit er mooi in gevlochten, met vooral de liefde voor boeken die bij beide personages sterk aan bod komt. Een zeer noemenswaardige passage in de bibliotheek van de Noordenwind komt spontaan weer naar boven.

Misschien kunnen we samen alleen zijn

Het is een slow burn van jewelste, waarin we eerst echt moeite moeten doen om beide personages te leren kennen en zelf van hen te gaan houden. Zowel Wren als de Noordenwind zijn geen personen waar je snel mee gaat inzitten. Beide hebben ze karaktertrekken waarmee je liever niet in contact zou komen. Het duurde bij mij dan ook even voor ik écht meegetrokken werd in het verhaal. Het vechten tussen de twee duurde misschien iets te lang. Of misschien ben ik toch minder een slow burn-fan en meer een insta-love-lezer, dat kan ook.

Maar wanneer de twee dan eindelijk inzien dat ze ook op een andere manier de jaren samen kunnen slijten, dan spatten de vonken er af. Waar hiervoor alles nog vrij kuis was en er enkel wat vluchtige referenties naar de lichamelijke liefde werden gemaakt, springen we vanaf de tweede helft van het boek los in het smut-bad waar het romantasy genre zo gekend om is. Het eerste deel was ik nog aan het twijfelen of ik een YA-boek aan het lezen was, maar deel twee heeft sterk bewezen dat dat niet zo is!

Tot het einde van onze dagen

De Noordenwind is een boek dat afhankelijk is van zijn specifieke tropes die mooi in het romantasy-genre vallen. Het gaat hier – om even wat BookTok-termen in dit artikel te gooien – om een slow burn enemies to lovers, met forced marriage en only one bed. Laat dit nu net het soort verhaal zijn waar ik me makkelijk en gewillig in verlies. Je weet als je aan dit boek start dat de twee personages uiteindelijk hun happy end zullen krijgen. Je weet dat ze stiekem eigenlijk echt van elkaar houden en niet elkaar willen vermoorden. Maar het gaat hem hier over de reis ernaartoe, het verlangen naar elkaar, het ontdekken van verboden gevoelens.

De Noordenwind is deel één in een reeks van vier die – hoe toevallig – De Vier Winden heet. Tijdens het lezen van dit boek wordt het al snel heel duidelijk over wie boek twee gaat, en ik kan niet wachten om ook zijn verhaal te ontdekken. Benieuwd of ook hier de enemies lovers zullen worden!

In ruil voor dit artikel kregen we een reviewexemplaar van de uitgeverij.