De Queeste review: Wauter Mannaert slaat toe

We hebben op Geekster geen geheim gemaakt van de voorliefde voor Wauter Mannaert. Diens Yasmina kreeg in 2019 een virtuele award voor de beste strip van dat jaar. Hoewel deze kersverse Geekster-traditie alweer na een jaar werd begraven, bleef het respect groot. Yasmina is dus naar alle waarschijnlijkheid gestopt en de komende jaren houdt hij zich bezig met De Queeste.

De Queeste is een project dat Mannaert tekent op scenario van de Franse schrijver Frédéric Maupone. Een schrijver die in het Nederlandse taalgebied niet zo heel bekend is maar in Frankrijk hoge ogen gooit met jeugdreeksen waaronder Anuki en Supers.

Waar het verhaal over gaat? Het is in feite een eeuwenoude queeste die speelt in de wereld van nu. Of zoals de flaptekst het beschrijft:

“Koning Pellinor en zijn nakomelingen zijn al duizend jaar op zoek naar het Beest… en slagen er maar niet in het te vinden. Dus moet Pelli de zoektocht van zijn voorouders verderzetten. Dat komt goed uit, want hij heeft momenteel toch geen job – en zijn grootvader is erg trots dat hij de fakkel overneemt.

Maar, we gaan er niet om liegen, Pelli heeft niet echt het kaliber van de ridders uit de legenden en zijn sidekick, de Dame van het verdwenen meer, is haar magische krachten kwijt. In een wereld in verandering, waar het bovennatuurlijke plaats moet maken voor het banale, lijkt hun queeste een onmogelijke uitdaging. Maar zoals in elke queeste, is de weg ernaartoe niet belangrijker dan de bestemming…?”

Mannaert scoort

Het behoeft geen betoog dat Wauter Mannaert deze strip draagt. Het is even wennen om zijn werk opnieuw te bekijken. Hoewel er in den beginne bij deze razende reviewer nog enige twijfel was, is het goed zichtbaar dat hij tegenwoordig digitaal lijkt te werken. Iets wat voor het eerst zichtbaar wordt met het laatste plaatje op pagina 26, waarbij je kunt zien dat er bepaalde kleuringseffecten zijn gebruikt om diepte te verkrijgen. De lettering lijkt er ook opgeplakt te zijn.

Hoewel het een kleine afstand tussen de lezer en het werk zet, is het wel een werkwijze waar je aan kunt wennen. Bovendien is het sfeervolle tekenwerk onmiskenbaar van Mannaert zelf en weet het met de subtiele wijze van ‘cartoonen’ de aandacht en de vaart erin te houden.

Het scenario?

Helaas is het scenario dan toch van een mindere kwaliteit. Het plot is zo oud, en al even vaak bewandeld als de spreekwoordelijke weg naar Rome. Originaliteit is fijn maar aan het einde van de rit soms ook wat overroepen. Je kunt een oud concept prima nieuw leven inblazen maar dit wordt gewoon heel steriel verteld.

Frédéric Maupone wordt redelijk goed gelezen in Frankrijk en je zou zeggen dat de Fransen wel smaak hebben. Misschien ligt het aan de vertaling dat de teksten geen sjeu hebben? Het hele verhaal is gewoon net niet. Net niet grappig, net niet spannend. Het leest gewoon niet lekker.

Het is goed om met een scenarist te werken maar neem dan een scenarist die daadwerkelijk iets toevoegt. Dit had Mannaert zelf ook wel kunnen schrijven. Het is geen toeval dat alles wat werkt in deze strip voortkomt uit de tekeningen.

Dit boekje koop je daarom vooral vanwege de tekenkwaliteiten van Wauter Mannaert.

Koop De Queeste #1 bij BOL.com