The Sweet East review: coming-of-age satire

Enkele maanden geleden op Film Fest Gent viel The Sweet East ons op als een van de meest maffe films. Deze absurde coming-of-agefilm is tot heden bijgebleven en vanaf nu ook te zien in de grote zalen. Hier benoemen we nog eens waarom je The Sweet East moet zien.

Voor Sean Price Williams is The Sweet East zijn regiedebuut. Williams heeft al jaren ervaring als cinematograaf. Hij staat gekend voor zijn nogal vloeiende camerastijl met beperkte lichtinval die vaak een dynamisch, organisch en DIY-gevoel geeft. Williams trekt deze lijn volledig door in The Sweet East met korrelige beelden, onscherpe shots en eclectische muziek. Het is even wennen aan de stijlkeuze, maar past perfect in het grotere plaatje.

The Sweet East begint op een schoolreis in Washington DC van enkele high school-studenten. Lillian heeft opeens geen zin meer en ze besluit haar eigen weg te gaan. Haar dwaling start wanneer een conspiracy-gek met een machinegeweer in een pizzeria komt roepen dat er een pedofielennetwerk aanwezig is in de kelder van de zaak. Van deze gekende conspiracy belandt Lillian in de meest vreemde situaties die allemaal wel een link hebben met de donkere krochten van ons internet en de samenleving in het algemeen.

Ketting van gebeurtenissen

Het feitelijke plot van The Sweet East is flinterdun en is eerder een leidraad om een hoop amusante situaties aan op te hangen. Talia Ryder (Never Rarely Sometimes Always, Do Revenge) kan met Lillian een slimme, mysterieuze vrouw neerzetten. Iedereen die Lillian tegenkomt, probeert haar te manipuleren of te gebruiken, maar ze slaagt er steeds in om hen te slim af te zijn, meestal door gewoon te praten.

Williams slaagt erin om een topcast bij elkaar te krijgen die elk sequentieel aan bod komen en dus elk hun moment to shine krijgen. Zo krijgen we Earl Cave (True History of the Kelly Gang) te zien als linkse activist en Simon Rex (Red Rocket) als incel neonazi. Zelfs rising star Jacob Elordi (Saltburn, Priscilla) komt ten tonele als bekend acteur die in zwijm valt voor Lillian. Voor elk stereotype komt Lillian ook de bijhorende tegenpool tegen en elke kant wordt satirisch geportreteerd. Lillian reist snel genoeg door zodat we de tijd niet hebben om een personage beu te geraken. De afwisseling gebeurt zodanig vlot dat de clichés nog net niet beginnen te irriteren.

Lillian is de reden dat dit alles kan gebeuren. Als 17-jarige is ze nog zo’n onbeschreven blad dat alle (oudere) mannen die ze tegenkomt hun onzekerheden op haar projecteren. Op deze manier zien ze allemaal in haar de ideale vrouw en eigenlijk is het deze spiegel van alle uithoeken van de maatschappij die Lillia doet ontdekken wie ze echt wil zijn. Op deze manier slaagt Williams erin om via een absurde tocht een adolescent te doen opgroeien.

The Sweet East speelt vanaf 13/03 in de bioscoop.