Peter Pontiac – Autobiorama review

In 2015 overleed Peter Pontiac op 63-jarige leeftijd. De striptekenaar was lange tijd een van de vaandeldragers van de Europese undergroundbeweging die in Nederland wortel wist te schieten.

De undergroundstrips waren geïnspireerd door hun Amerikaanse tegenhangers en ging vooral over onderwerpen die je niet zo vaak tegenkwam in reguliere strips. Het ging veelal over de politiek of andere maatschappelijke onderwerpen. Een ander kenmerk van dit type strip is dat ze volledig vrij van redactionele inmenging werden gemaakt.

Pontiac gebruikte zijn eigen leven als dankbaar onderwerp voor zijn strips. In Nederland werd hij op het schild gehesen vanwege zijn puike graphic novel Kraut die ook in België gretig aftrek vond. Dit 88 pagina’s dikke album bundelt een collectie van autobiografische verhalen.

Peter Pontiac Autobiorama

De verhalen die in dit album gebundeld zijn, werden gepubliceerd in de jaren 70 tot ongeveer 2010. Ze gaan, zoals eerder gezegd, over het leven van de tekenaar. Een groot deel van deze verhalen gaan over drugs die in het vroege leven van Pontiac een grote rol speelden. En dan vooral heroïne. Zijn fratsen tijdens deze periode zouden een rol gaan spelen bij zijn vroegtijdig overlijden. De rest van de verhalen gaan vaak over niets. Losse flarden.

De verhaaltjes variëren van vermoeiende navelstaarderij tot hele mooie tijdsdocumenten die het Parijs en Amsterdam van een bepaalde periode laten zien. Het getekende alter ego van Peter Pontiac speelt hier per ongeluk de rol van gids.

Wat vooral opvalt, is de grafische virtuositeit van Pontiac. Zelfs in het eerdere werk kun je al zien dat hier een tekenaar van formaat zit. Pontiac heeft geen noemenswaardige grafische opleiding genoten en lijkt alles op gevoel te doen. Zodra er kleuren in het spel komen, worden de strips wonderschoon. Of het nu een geweldig talent was of de heilzame werking van heroïne laten we wijselijk in het midden. Dat het fantastisch werkt, is echter een feit!

De eerste verhalen zijn soms wat moeilijk leesbaar. Iets wat waarschijnlijk te wijten is aan de gebrekkige kwaliteit van het bronmateriaal. De latere verhalen zien er scherp uit.

Doe ons nog een shot

De tekenaar leidde nu niet bepaald een spectaculair leven. Maar zoals gezegd bieden deze strips een inkijk in het leven van de jaren 70 en 80. En in dat opzicht zijn de verhalen zeker geslaagd. Wanneer je als lezer bereid bent om deze strips in hun tijd te zien, dan ga je een paar kostelijke uurtjes tegemoet.

Uitgeverij Concerto Books lijkt zich ontfermd te hebben over de nalatenschap van Pontiac. Ze gaven al eerder wat boekjes uit met werk van de man. Dit album is echter zeer fraai vormgegeven en ook nog eens voorzien van de nodige tekstpagina’s die alles in de juiste context plaatsen. Daar verdienen deze harde werkers dan ook respect voor en het is te hopen dat ze het niet zullen laten bij een album.