Blijf op de hoogte
Geekster nieuwsbrief

Inschrijven

Isabelle Avondrood 10: De Baby van Buttes-Chaumont review

Het album was al even aan ons beloofd en begin februari was hij er ineens. Het tiende en allerlaatste album van de reeks Isabelle Avondrood. De lezer heeft er 15 jaar op moeten wachten dus het is geen overbodige luxe om de voorgaande albums even te lezen voordat je dit album openslaat.

Isabelle begon haar avonturen in 1976. Ze spelen in het Parijs ten tijden van de late Belle Époque. De jaren 10 van de twintigste eeuw die uiteindelijk worden uitgeluid met de Eerste Wereldoorlog waarmee het eerder genoemde tijdperk ten einde kwam. Het is sowieso een tijdvak waarin de geestelijke vader van Isabelle, Jacques Tardi, veel van zijn werk situeert.

La Avondrood is een schrijfster van feuilletons die zelf ook de meest aparte avonturen beleefd. Het Parijs in deze albums is een stad die bol staat van bijzondere locaties, geheime historie, vreemde wezens en een berg aan excentrieke figuren. De eerste drie albums zijn nog min of meer rechtlijnige avonturen maar daarna laat Tardi een groot deel van deze structuur los.

Isabelle Avondrood
©Casterman

Het is ook leuk om te zien hoe zijn tekenstijl langzaam evolueert naar een simpele maar doeltreffende versie van de klare lijn. In relatief weinig lijnen tekent Tardi een overtuigend Parijs waar het altijd lijkt te regenen.

Halverwege de serie verdwijnt Isabelle even van het toneel omdat ze wordt ingevroren om te herstellen van stevige verwondingen. Het is “toevallig” net de periode waarin de Eerste Wereldoorlog uitbreekt. Een conflict dat onze heldin mist maar ze pakt in de jaren 20 uiteindelijk de rode draad van haar belevenissen weer op.

Nog één keer Isabelle Avondrood

We beginnen dit album in het café waar het vorige deel eindigde. De sinistere Dokter Chou heeft zijn elixer inmiddels weten te verspreiden waardoor de clientèle langzaam verandert in runderen. Hetzelfde geldt natuurlijk ook voor Isabelle die in het vorige album al te maken kreeg met het brouwsel. Gelukkig loopt haar licht gestoorde illustrator ook nog rond die haar van de besmetting geneest.

Dan is daar nog het probleem van de klonen van Isabelle die door Parijs lopen en het gemunt hebben op hoogwaardigheidsbekleders. Plus er wordt eindelijk werk gemaakt van de vraag wat er met de baby gebeurde die enkele albums eerder werd gegrepen door een inktvis.

Gemengde ontvangst

Wie de Franse recensies heeft gelezen, weet dat dit laatste album op gemengde reacties kon rekenen. Er zijn mensen die vinden dat Tardi zich er met een Jantje-van-Leiden vanaf maakt en andere noemen het een poëtische afsluiter. Wanneer je deze stukken als leidraad neemt, dan hebben de poëtisch ingestelde mensen het beste punt.

Isabelle Avondrood was eigenlijk altijd al Tardi’s versie van een traditionele Franco-Belgische avonturenstrip. Zijn hart lag natuurlijk bij zijn serieuzere werkjes zoals De stem van het volk of De Loopgravenoorlog. Mede daarom deed hij 46 jaar over deze tien albums.

In dit tiende deel knoopt hij alle losse verhaallijntjes aan elkaar en schuwt hij niet om de nodige verwijzingen naar vorige albums in het verhaal te verwerken door middel van flashbacks. Het is een aanslag op de zintuigen waardoor je als lezer gewoon hard moet werken. Dankzij het werk van vertaler James Vandermeersch verloopt dat trouwens goed. Zijn werk laat de geest van zijn voorganger René van de Weijer intact.

De avonturen van Isabelle Avondrood eindigen nooit echt natuurlijk. En daarom is de afsluiter van dit album erg schoon.


Koop dit album en steun deze website.

We ontvangen een kleine commissie als je iets koopt via onze partnerlinks.

Bekijk de trailer van Adele Blanc-Sec




Total
0
Shares
Gerelateerde artikels