Blijf op de hoogte
Geekster nieuwsbrief

Inschrijven

magic mike last dance review

Magic Mike’s Last Dance review: vlakke afsluiter met een paar vonkjes

Met Magic Mike’s Last Dance komt er een einde aan de strippertrilogie van Steven Soderbergh. Hij kruipt opnieuw in de regiestoel en dat zorgt voor visuele flair, maar vreemd genoeg ook voor een grotendeels vlakke film die maar een paar keer echt tot leven komt.

Warm en koud

Steven Soderbergh (Unsane, Logan Lucky, Ocean’s-trilogie) is een veelzijdig man. Van alle filmdepartementen thuis, en niet vies van zowel het artistieke als het commerciële. Hij combineerde beide in Magic Mike, een kritiek op de stripperwereld door de ogen van een jonge stripper. Magic Mike was een donkerdere film dan zijn opvolger, Magic Mike XXL. De eerste film behandelde vooral wat het betekent om stripper te zijn en hoe dat vaak als laatste redmiddel gezien wordt in de economische trap van ambitie.

Magic Mike’s Last Dance is mosselen noch vis, een mix van Magic Mike en XXL die de focus van beide mist.

De tweede bekeek stripper-zijn van de andere kant, namelijk die van het vrouwelijke publiek en wat mannen zoals Mikes team hen kunnen bieden. Net zoals muziek, films, boeken waar meisjes fan van zijn vaak het mispunt van spot worden, zo ook worden mannelijke strippers vaak scheef bekeken omdat ze zorgen voor (voornamelijk) vrouwelijk plezier (terwijl het vrouwelijke strippers vooral kwalijk genomen wordt dat ze hun lichaam ‘verkopen’).

Precies door die verschillende uitgangspunten valt er voor beide films wat te zeggen. Soms ben je meer in de stemming voor een iets cinematischere ervaring, soms wil je gewoon vermaakt worden. Dat onbezorgde entertainmentgehalte had XXL dan weer meer, en leverde een aantal memorabele scènes op. Voor de afsluiter neemt Soderbergh het roer weer over als regisseur, en ook scenarist Reid Carolin is opnieuw van de partij. Alleen levert dat een film op die sterk begint en eindigt, maar in het midden eerder slapjes is.

magic mike salma
© Warner Bros.

Magic Mike Live

Tien jaar nadat Mike Lane (Channing Tatum) zijn droom uitte voor een meubelzaak, is die als een zeepbel uit elkaar gespat. De coronacrisis heeft Mike in het faillissement en het oberleven geduwd, en hij neemt niet op als zijn oude vrienden bellen (ze hebben hier enkel cameo’s via de slechtste Zoom-verbinding ooit). Maar het toeval staat aan zijn kant. Op een liefdadigheidsfeestje komt hij een oude bekende tegen die een avond met hem nog niet is vergeten. Zij doet een goed woordje bij de gastvrouw, de invloedrijke Maxandra ‘Max’ Mendoza (Salma Hayek, die de rol overnam toen Thandiwe Newton om persoonlijke redenen de film verliet).

Meteen in het begin volgt een dansscène die sensueler is dan 99% van de seksscènes die we in de meeste blockbusters zien.

Zij is aan het scheiden van een steenrijke mediamagnaat en biedt Mike prompt 6000 dollar voor een lapdance. Meteen volgt een dansscène die sensueler is dan 99% van de seksscènes die we in de meeste blockbusters zien. Hij laat haar letterlijk alle hoeken van de kamer zien, en zowel Channing Tatum als Salma Hayek smijten zich volledig. De ‘echte’ seksscène die erop volgt, kon dan eigenlijk weinig toevoegen en zien we dan ook niet.

Max is zo ondersteboven van Mikes danskunsten dat ze hem wil inschakelen om ook andere vrouwen dat gevoel te geven. Ze neemt hem mee naar Londen om een show te bedenken — in essentie de Magic Mike Live-show die Tatum ook echt heeft opgezet in Londen. Hier komt de show in de plaats van een gedateerd toneelstuk over een vrouw die moet kiezen tussen geld en liefde. Met dat idee en een groep diverse dansers gaan ze aan de slag om een stripshow op te zetten. Maar hoewel Mike de regie krijgt, heeft Max haar eigen ideeën, en dus loopt niet alles zoals hij het wil. Zeker omdat de twee ook figuurlijk om elkaar heen blijven dansen.

magic mike last dance ballet
Het échte hoogtepunt uit de film © Warner Bros.

Sprookje

Het midden van de film wordt zo eigenlijk een halve romcom die wel vooral draait om Max. Mike laten ze grotendeels links liggen. Max weet niet echt wat ze wil, behalve ontsnappen aan haar leven. Dat is natuurlijk makkelijker als je al het geld van de wereld hebt. Zij beleeft een identiteitscrisis terwijl Mike ervoor moet zorgen dat de show een succes wordt zodat hij kan overleven. Ze heeft zelfs geen goede relatie met haar dochter en butler. De groep dansers zijn ook niet veel meer dan getalenteerde rekwisieten in dit verhaal, terwijl hun achtergrond in de vorige films iets toevoegde aan de choreo’s. Zo is Magic Mike’s Last Dance mosselen noch vis. Een mix van Magic Mike en XXL die de focus van beide mist.

Vooral de échte laatste dans van Mike met een ballerina is prachtig gechoreografeerd, uitgevoerd en opnieuw bijzonder sensueel.

Het grote verschil met beide voorgaande films doet me dan weer twijfelen dat ik hier iets mis. Het kan dat Soderbergh en Carolin van Magic Mike’s Last Dance een soort duister sprookje hebben gemaakt, compleet met een bijpassende voice-over door Max’ dochter. Mike komt terecht in een situatie die te mooi is om waar te zijn. Hij krijgt uit het niets waanzinnige kansen. Maar door Max’ invloed en rijkdom heeft ze een macht over Mike die hem belemmert in zijn creativiteit en vrijheid. Max en Mike krijgen ook niet echt meer inhoud dan dat. Daardoor we weinig redenen hebben om voor hun relatie te supporteren. Daarnaast komen er ook nog een paar extreem artificiële obstakels op hun pad. Het is vooral nogal houterige dialogen doorstaan in de hoop dat er op het einde nog wat dans aan te pas komt.

Die is er gelukkig nog om de boel te redden. De show die Mike in elkaar heeft gestoken, heeft potentieel en mocht een groter deel van de film hebben ingenomen. Dat stuk heeft zeker baat bij de visuele flair van Soderbergh. Verschillende cameraperspectieven, flitsende montage, een gevoel voor diepte zorgen samen met het warme licht- en kleurenspel voor een bij momenten indrukwekkend laatste halfuur. Vooral de échte laatste dans van Mike met een ballerina is prachtig gechoreografeerd, uitgevoerd en opnieuw bijzonder sensueel. Channing Tatum heeft zich de laatste jaren wel bewezen als (komisch) acteur, maar hem zien bewegen is toch nog altijd next-level. Het deed mij alvast wensen dat Soderbergh gewoon een nieuwe Step Up-film regisseert. Daarin zou hij misschien een nieuw en diepgaander verhaal dan dit kunnen vertellen. Magic Mike’s laatste dans is uiteindelijk een knappe sequentie, maar hij is er wel naartoe gestruikeld.

Magic Mike’s Last Dance is vanaf 8 februari te zien in de bioscoop.

Weinig om het lijf (niet op de goede manier)

Magic Mike's Last Dance review
2 5 0 1
Magic Mike’s Last Dance is helaas ook zijn minste geworden. In het beste geval is dit een aanklacht tegen relaties die beginnen met economische ongelijkheid en in het slechtste een weinig interessant verhaal ingepakt in dansscènes. Channing Tatum én Salma Hayek kunnen hun danskunnen tonen, maar kunnen weinig doen met het doorsnee scenario. Toch kunnen we ons optrekken aan de indrukwekkende choreografieën aan het begin en einde die het herbekijken zeker waard zijn.
Magic Mike’s Last Dance is helaas ook zijn minste geworden. In het beste geval is dit een aanklacht tegen relaties die beginnen met economische ongelijkheid en in het slechtste een weinig interessant verhaal ingepakt in dansscènes. Channing Tatum én Salma Hayek kunnen hun danskunnen tonen, maar kunnen weinig doen met het doorsnee scenario. Toch kunnen we ons optrekken aan de indrukwekkende choreografieën aan het begin en einde die het herbekijken zeker waard zijn.
2/5
Total Score

Raak

  • Dynamische stijl van Soderbergh, vooral in de dansscènes
  • Twee sequenties die de mogelijkheden van deze films tonen
  • Tatum kan nog iets toevoegen door zijn komische timing en danstalent

Braak

  • Salma Hayek krijgt geen memorabel personage
  • De centrale relatie is niet echt interessant
  • De getalenteerde dansers zijn bijna deel van het decor
Total
4
Shares
Gerelateerde artikels