We sluiten een mooi stripjaar af met de onderstaande verzameling van Amerikaanse comics die ons verbluft, beroerd en vastgegrepen hebben in 2022. Van Aquaman tot zombies: hier zijn de beste comics van het afgelopen jaar.
Aquaman: Andromeda
Aquaman: Andromeda is slechts driedelig maar wel een indrukwekkende comic in oversized formaat. Vergis je niet, dit is een Aquaman zoals je die nog niet bent tegen gekomen. De nadruk ligt dan ook niet op Arthur Curry, maar op een groep van militairen en wetenschappers die een gecrasht schip moeten onderzoeken. Het mysterie en de zoektocht naar de ontrafeling hiervan staat centraal, terwijl we toch ook een diepere kijk in het verleden en de psyche van de personages krijgen en Aquaman zelf diepe mythologische proporties aanneemt.
Ram V laat sciencefiction, mysterie, kosmische horror en existentiële angst samensmelten en de samenwerking met Christian Ward zorgt voor een psychedelische en werkelijk buitenaardse sfeer. (Lav)
The Many Deaths of Laila Starr
Scenarist Ram V (These Savage Shores, Blue in Green) en tekenaar Filipe Andrade (Captain Marvel) vieren in dit verhaal het leven en de dood. Dat doen ze met humor, warmte en vooral heel veel magie. Op een geheel unieke manier combineert Ram V universele ervaringen – we zien de dood door de ogen van een kind, van een door verdriet verwrongen man of van een godin die niet weet wat overlijden is – met Indiase cultuur en mythologie. Het hiernamaals als een bureaucratie, het werkt precies altijd. (Matti)
Amazing Spider-Man
Er zijn een paar zekerheden in het leven. Je betaalt belastingen, de zon komt altijd ergens op, je gaat een keer dood en er is altijd een Spider-Man comic. In het jaar dat de webspinner zijn 60e verjaardag vierde, herlanceerde Marvel Comics de serie nog maar eens.
Schrijver Zeb Wells start een mysterie over Peter Parker. Na een paar maanden keert hij weer terug naar New York. Er wordt niet verteld waar hij is geweest of wat hij heeft gedaan. Wat iedereen echter gemeen heeft, is dat mensen toch wel redelijk geshockeerd zijn door wat hij heeft gedaan. Peter heeft niet veel vrienden meer over, maar de lezer weet niet waarom. Natuurlijk broedt er op de achtergrond een gangsteroorlog.
Het is een redelijk origineel uitgangspunt voor een nieuwe verhaallijn. De laatste keer dat iets dergelijks voorkwam, was in de jaren 80 en toen was het niet zo groots opgezet. Wat echter extra fijn is, is de terugkeer van John Romita Jr. De Marvel-veteraan is inmiddels de 65 gepasseerd. Het is niet gebruikelijk dat iemand op die leeftijd nog wordt ingezet op het vlaggenschip van Marvel Comics. Het is gewoon fijn om zijn werk nog even te zien en het doet je als lezer beseffen dat we qua comics in een overgangstijdperk zitten. (Dennis)
Monkey Meat
Juni Ba verraste ons vorig jaar met zijn debuut, Djeliya, waarbij de Senegalese roots van deze auteur zich uitten in een Afrikaanse fantasy folklore die, ook in combinatie met zijn unieke tekenstijl, we niet zoveel zien op onze markt! Met Monkey Meat zet Juni Ba deze traditie voort, al brengt hij ons hier een anthologiereeks die satire niet schuwt.
Een interessante comic die bewijst dat Juni Ba een schrijver en tekenaar is waar we nog veel van mogen verwachten! (Lav)
Step by Bloody Step
Step by Bloody Step daagt de lezer uit om zelf de woorden en de geluiden te verzinnen bij weelderige tekeningen van een reus en een breekbaar meisje op tocht in een eigenaardige fantasywereld. Scenarist Si Spurrier laat tekenaar Matías Bergara schitteren in hun tweede grote samenwerking (de eerste was de post-apocalyptische fantasyreeks Coda, ertussen was er John Constantine). Bijgestaan door de kleuren van Matheus Lopes verbluft Bergara je met een uniek universum, grote emoties en epische taferelen. De makers vermijden alle (leesbare) woorden en onomatopeeën waarmee ze niet alleen de lezer, maar ook het medium uitdagen. (Matti)
Big Man Plans
Big Man Plans is eigenlijk niet nieuw. Deze minireeks komt van 2015 en had, zoals eigenlijk bijna alles van Eric Powell, bij aanvang al een redelijke cult following. Het is echter pas in 2022 dat Big Man Plans opnieuw is uitgekomen als een Expanded Edition, met o.a. 30 pagina’s extra verhaal en bonusmateriaal, wat dit ook een nieuwe kans gaf aan mensen die de oorspronkelijke publicatie van deze harde revenge tale gemist heeft.
Maar Big Man Plans is echter niet zomaar voor iedereen. Het is een comic die zeer ruw en pijnlijk is, zowel emotioneel als fysiek, met beelden die je als lezer soms echt laten huiveren.
Big Man Plans gaat om een klein persoon die al heel zijn leven trauma’s heeft moeten verwerken maar een gevaarlijke man is geworden. Hoe gevaarlijk wordt duidelijk wanneer slecht nieuws zijn emmer heeft doen overlopen en we de gevolgen daarvan zien.
Hoewel het een geweldadig verhaal is, blijven schrijvers Eric Powell en Tim Wiesch gebalanceerd op de grens om niet te exploitatief te zijn. Ook Powells tekenstijl zorgt ervoor dat sommige scenes shockerend zijn, maar nooit smakeloos. (Lav)
Ghost Cage
Ghost Cage is een genietbaar staaltje maatschappijkritiek, maar op de eerste plaats is het vooral stijlvolle en dikke fun. Gigantisch overdreven camerahoeken vervormen personages compleet, flitsende onomatopeeën springen uit de bladzijden. En luidt Ghost Cage de terugkeer in van halftonen? Dragotta tekent bijna elk strippaneel met een soort onhoudbare kinetische energie, eentje die slechts af en toe tot stilstand komt om van vergezichten te genieten. Of om gewoon eens even op adem te komen. (Matti)
Batman: One Bad Day – Mr. Freeze
Opmerkelijk om in een lijst van beste comics toch een single issue te plaatsen, maar schrijver Gerry Duggan (Deadpool) en tekenaar Matteo Scalera (Black Science) hebben met Batman One Bad Day Mr Freeze dan ook wel een zéér sterke one-shot afgeleverd! Het verhaal speelt zich af in de early days van de samenwerking tussen Batman en de eerste Robin (Dick Grayson). Duggan geeft de lezer een diepere kijk op de psyche en het verleden van Freeze en hoe zowel Batman als Robin hem op hun eigen manier beschouwen, met kers op de taart het heel stilistische en prachtig tekenwerk van Matteo Scalera. (Lav)
The Nice House on the Lake
Een gehavende vrouw met blauwe haren spreekt ons toe, achter haar staat alles in vuur en vlam. Ze neemt ons mee terug naar het begin, toen een bebrilde man haar vroeg hoe zij denkt dat de wereld zal eindigen. De vraag betekende de start van een intense relatie die de man ook deelde met negen andere personen. Jaren later ontmoeten ze elkaar in zijn huis aan de waterkant. En de wereld begint met branden.
Schrijver Tynion IV pelt zijn premisse als een ui, laag per laag, terwijl het werk van Bueno en Bellaire uitnodigt om langer te blijven hangen op de bladzijden, zowel om te genieten van de sfeervolle lijnen en kleuren als die details te ontcijferen. Met steeds dieper wordende personages, grote verrassingen en een vormgeving die de lezer betrekt is The Nice House on the Lake een van de beste comics van het moment. (Matti)
Do A Powerbomb!
Do A Powerbomb! Of je nu pro wrestling-fan bent of niet, Daniel Warren Johnson (Murder Falcon) heeft de gave om je vanaf de eerste pagina al volledig in het verhaal te sleuren!
In deze minireeks volgen we Lona Steelrose die net zoals haar moeder zelf een legendarische worstelaar wil worden. Wanneer een wrestling-obsessive necromancer haar een uitnodiging geeft voor de meest epische match van haar leven kan ze hier niet aan weerstaan, zeker niet wanneer ze de hoofdprijs te weten komt… Niet alleen zit Do A Powerbomb! vol met fantastische actie, het is ook een ontroerend verhaal dat ook gaat over het omgaan met verlies. (Lav)
What’s the Furthest Place from Here
What’s the Furthest Place from Here is een verhaal over opgroeien en met veel ongeloof en geweld het kind in je achterlaten. Stripmakers Tyler Boss (Dead Dog’s Bite) en Matthew Rosenberg (Hawkeye: Freefall) breiden de premisse van Lord of the Flies uit door botsende groepen adolescenten te droppen in een post-apocalyptische wereld vol vragen. Hoe zijn we hier beland, wie zijn de schepsels die de tieners van eten (en nieuwe kinderen) voorzien, waar is Sid naartoe en wat gebeurt er als je uiteindelijk volwassen wordt? (Matti)
Arkham City: The Order of the World
In navolging van de destructie van Arkham Asylum (te danken aan een van Jokers gasbommen) zijn de meeste patiënten en psychiaters gestorven. We volgen een overlevende psychiater die de politie helpt om enkele ontsnapte Arkhamites terug te vinden maar dalen mee met haar verder de waanzin in wanneer we de grenzen tussen fictie en realiteit en rationaliteit niet meer zo goed uit elkaar kunnen houden.
Schrijver Dan Waters wordt hier opnieuw bijgestaan door artiest DaNi na hun eerdere samenwerking op Coffin Bound. DaNi’s tekenstijl, haar geaccentueerde poses en gedurfd inktgebruik is zeker één van de grote redenen waardoor Arkham City: The Order of the World er tussen andere comicbookreeksen uit springt. (Lav)
Reckless
Met Reckless verkent Ed Brubaker het San Francisco van zijn jeugd: de jaren zeventig en tachtig. Ethan Reckless is een man die begin jaren vijftig is geboren en zodoende oud genoeg is om de Vietnamoorlog te hebben meegemaakt en tegelijkertijd jong genoeg om nog aansluiting te vinden bij het publiek. Hij lijdt aan hersenschade en verdient de kost als een soort ‘troubleshooter’.
Het is een diep menselijk verhaal waarbij de clichés die bij het detectivegenre horen niet worden vergeten. Reckless is heel knap werk, misschien wat prijzig. (Dennis)
Supergirl: Woman of Tomorrow
In Supergirl: Woman of Tomorrow zien we Supergirl zoals we haar nog nooit daarvoor gezien hebben. In deze comic volgen we Kara vanuit het perspectief van haar metgezel, Ruthye, die Supergirl heeft ingehuurd om de moordenaar van haar vader te zoeken. We zien steeds, soms subtiel en soms ook iets minder subtiel, wat de verschillen zijn tussen Kara en haar neef (je weet wel, die andere Kryptonian die met een S op zijn borstkas rondvliegt), maar het is tegelijkertijd een liefdesbrief aan verschillende thema’s en genres die allemaal samen één groot science-fantasy epos maken.
Tom King (Vision) steekt verschillende elementen in het verhaal met verwijzingen naar de rijke geschiedenis van Supergirl maar houdt alles nog zéér toegankelijk voor nieuwe lezers.
Artiest Bilquis Evely (The Dreaming) zorgt voor een bepaalde zachtheid en de samenwerking met inkleurder Mat Lopes (Step By Bloody Step) is gewoonweg magisch. (Lav)
The Department of Truth
Voor het derde jaar op rij staan James Tynion IV, Martin Simmonds en gastartiesten met The Department of Truth in onze toplijst. Elk nummer ervan bouwt hetzelfde principe uit: als mensen hard genoeg geloven in iets, gebeurt het. De aarde is plat, de maanlanding was fake en schietpartijen in scholen zijn maar een hoax van liberale politici. Er is een geheime dienst die behoedt dat complotdenken realiteit wordt, maar wat is de rol van diens spilfiguren én tegenstanders in de geschiedenis van de mensheid?
The Department of Truth is een atypische comic. De afzonderlijke delen belichten complotten die echt bestaan en daartussen verweven de makers een groot verhaal waarvoor je ondertussen al een prikbord, duimspijkers en touwtjes nodig hebt om het volledig te begrijpen. Popcultuur waarvoor je heel je brein nodig hebt. (Matti)
Swamp Thing (volume 2)
Ram V had vorig jaar een nieuwe start gegeven aan Swamp Thing, letterlijk, want in deze reeks volgen we een nieuwe guardian of the green. Maar dankzij de samenwerking met Mike Perkins tekenwerk blijven er veel homages aan voorbijgaande Swamp Thing-runs zoals deze van Alan Moore en Scott Snyder. Wetenschappelijke en filosofische aspecten gaan hier hand in hand, net zoals existentialisme naast het fantastische, buitengewone en mythische ideeën staat en zorgt hiervoor dat Swamp Thing een interessante reeks gebleven was om ook dit jaar te volgen. De laatste volume van deze reeks verschijnt in februari 2023. (Lav)
Last Man
In 2013 verscheen het eerste deel van Last Man in het Nederlands. Een doldwaze samenwerking tussen de Franse stripmakers Bastien Vives, Balak en Michael Sanlaville. Het gaat over een 12-jarige jongen die met een nogal stoere, mysterieuze partner gaat meedoen aan een stevig toernooi waarin mensen elkaar te lijf gaan.
Het is was een vlotte strip die je rustig een Euro-manga zou mogen noemen en natuurlijk flopte dat in België en Nederland. Nu krijgen de lezers van toen toch een nieuwe kans omdat Robert Kirkman, die ene van The Walking Dead, de vertaalrechten heeft gekocht. Als ik een uitgeverij had die dreef op vertalingen, dan zou ik nu heel bang worden. (Dennis)
Strange Adventures
De hardcover van Strange Adventures is eigenlijk net niet in 2022 uitgekomen en “trade waiters” hebben een heel jaar mogen wachten tot de softcover uitkwam maar het is een té goede comic om niet in dit eindejaarslijstje toe te voegen!
De auteur Tom King (Mister Miracle) lijkt wel bijna gespecialiseerd in minireeksen van B- (of zelfs C)-list personages en deze dan veel meer te verdiepen voor de lezer en Adam Strange is hier geen uitzondering op. Ook al weet je wat je van zo’n Tom King-minireeks mag verwachten, toch blijft Strange Adventures tot op het laatste moment vol intriges. Daar bovenop word je als lezer niet met 1 maar 2 toptekenaars verwend! Mitch Gerads (Mister Miracle) en Evan “Doc” Shaner wisselen elkaar af tussen de stukken uit het heden en het verleden, wat voor een top leeservaring zorgt. (Lav)
Clementine
Clementine is een strip gebaseerd op een game gebaseerd op een strip. Het maakt niet uit want Clementine is vooral stripmaker Tillie Waldens visie van tienerhormonen in een post-apocalyptische wereld, en dat die visie zich dan afspeelt in het The Walking Dead-universum is bijna bijzaak. Het personage dat we kennen uit de games van Telltale Games schittert in haar eigen reeks van graphic novels, subliem getekend in zwart en wit met de emotionele oprechtheid uit Waldens eerder werk (On a Sunbeam) en de brutale rauwheid die zombies nu eenmaal met zich meebrengen. (Matti)
