Greenville 1989 review: een creatief rollenspel met nachtmerries

Greenville 1989 speelt als het creatieve bordspel Dixit gemengd met Stranger Things, en toch is het ook zo veel meer. Het is een verhaal om samen te vertellen.

De vergelijking is snel gemaakt: in Dixit (of Mysterium of Obscurio) worden punten gescoord door de juiste beschrijvingen te linken aan prachtige illustraties, in Greenville 1989 gebeurt hetzelfde om te ontsnappen uit nostalgische horrorwerelden. Een beetje horrorfanaat herkent in de illustraties – waarrond Greenville 1989 volledig draait – meteen het toonaangevend werk van Stephen King en H.P. Lovecraft of films zoals Halloween en Friday the 13th. De spelavond zou compleet zijn met een playlist van John Carpenter op de achtergrond.

We zijn niet verantwoordelijk voor de nachtmerries die je zelf verzint

Het spel is even simpel als sfeervol. De mensen rond je tafel zijn tieners uit de jaren tachtig getransporteerd naar verschillende dimensies. Eruit vluchten kan enkel door jouw omgeving, de kaart die voor je ligt, te beschrijven en samen te raden welke nieuwe ruimtes op basis van de vertellingen gekozen zijn door een stilzwijgende en wisselende gids. Het verhaal ertussen verzin je zelf.

De rekenkracht van een DALL·E of een Midjourney komt niet in de buurt van het surrealistische tekenwerk van David Sitbon op die kaarten. Het zijn werelden met meer dan vier hoeken af, soms met rondgestrooide lichaamsdelen en vaak op het randje van totale vernietiging en meestal gevuld met monsters en altijd doordrongen van onheil.

In Greenville 1989 moet je verder verzinnen dan wat er op de tekeningen staat

Greenville 1989 is moeilijker dan het concept lijkt en een rondje kan langer duren dan verwacht. Vertrouw te veel op visuele hints en minder op je eigen vaardigheid om verhalen te vertellen en de tieners lopen verloren in de afgrond. Daar is de verkorte versie voor: hoe meer de spelers zich focussen op de pure beschrijving van hun toebedeelde tekeningen, hoe nauwer de volgende mogelijkheden worden en hoe sneller ze met frustratie vast geraken te zitten. Want hoe verrassend de overlappende details op de mooie enge kaarten ook zijn, het bijna-rollenspel schittert pas echt wanneer de spelers verder dan de tekeningen durven verzinnen. En dat is geen automatisme.

Het is eens iets anders, een verschillende soort spelervaring die je verbindt met anderen door je verbeelding te gebruiken. Sommigen zouden zeggen dat Greenville 1989 niet voor allen weggelegd is, maar met een vriendelijk duwtje in de rug kan iedereen ervan genieten.

Greenville 1989 is te koop bij bol.com