Je wist het misschien niet maar we zitten te wachten op een Spawn’s Universe. Met veel bombarie kondigde zijn schepper Todd McFarlane enkele maanden geleden aan dat het aantal Spawn-titels flink zal worden uitgebreid. De reden hiervoor zal in deze comic deels uit de doeken worden gedaan.
[/column][column size=”2/4″]Schrijver: Todd McFarlaneTekenaar: Jim Cheung, Brett Booth, Marcio Takara
Uitgever: Image Comics
Verschijningsdatum: 23 juni 2021[/column][/columns]
Deze comic bestaat uit een hoofdverhaal en een paar minuscule subverhaaltjes waarin enkele andere personages worden geïntroduceerd.
Spawn’s Universe, waarom?
Het verhaal is bijna niet te volgen. Je moet Spawn 318 gelezen hebben om er nog enigszins chocolade van te kunnen maken. Het komt er op neer dat Spawn, She-Spawn en consorten ontsnapt zijn van een eiland waar ze afgerekend hebben met de Omega Spawn. Enkele boosaardige wezens zitten op aarde vast en proberen de Dead zones te openen. Hiermee kunnen ze naar de hel om daar een strijd uit te vechten voor de troon die beschikbaar is.
Er gebeurt van alles in deze comic en toch is de samenvatting in de paragraaf vele malen duidelijker dan het verhaal zelf. Spawn kan niet overal tegelijk zijn, dus heeft hij de hulp van zijn vrienden nodig om deze demonen te stoppen voordat ze deze zones openen. Daar heb je de motivatie in een notendop.
Gelukkig heeft Todd McFarlane diepe zakken. Hij trekt een blik tekenaars open waar Marvel en DC redelijk jaloers op zouden zijn. Het hoofdverhaal wordt getekend door Jim Cheung. Het moet worden gezegd dat Spawn er, los van het werk van de Toddmeister zelf, lang zo goed niet uit heeft gezien. Ook het typische ninetieswerk van Brett Booth mag er wezen. Daar steken de andere twee artiesten toch enigszins bleek bij af. Niet dat ze daar echt iets aan kunnen doen.
Het doet er niet toe
De charme van Todd McFarlane is dat hij het allemaal op zijn manier doet. Er is letterlijk één reden om een Spawn Universum te starten. McFarlane wil nog altijd een nieuwe Spawn-film maken nadat een eerdere poging in 2019 stuk liep en met een zogenaamd “shared universe” sluit je in ieder geval wel aan op een trend in Hollywood.
Zijn eigenwijsheid is ook zijn grote zwakte. Schrijvers van naam renden gillend weg van Spawn omdat McFarlane regelmatig hele stukken herschrijft. Nu is dat geen ramp wanneer je te maken hebt met een geboren verteller maar dat is hij niet. Ook deze comic staat tjokvol nutteloze expositie. En een heleboel tekstballonnen waar steeds teveel woorden instaan die gewoon niks zeggen.
Er is ook eigenlijk geen echte reden om een Spawn Universum te starten. Ondanks de aanwezigheid van tekenkanonnen zoals Brett Booth en Jim Cheung zijn personages zoals Gunslinger Spawn en Medieval Spawn lachwekkend. Spawn wordt nu een soort smurfje. Er is een type Spawn voor iedereen.
In principe is dit alleen nog een comic voor fans. Todd McFarlane is, net zoals veel van de mensen die Image Comics oprichtten in 1992, schatrijk en hoeft zich van niemand iets aan te trekken. Dat zie je ook aan deze titel. Als je een warm gevoel krijgt van zijn naam of Spawn, dan heb je deze comic al in huis. Voor de rest is het een leuke titel voor liefhebbers van het werk van Jim Cheung.
