Veel mensen kennen deze titel van de gelijknamige mobile game van Marvel Comics. Deze comic gaat echter veel langer terug want het werd eind jaren zeventig al in de steigers gezet. Het was bedoeld om mee te surfen op de hausse van de Olympische Spelen die in 1980 in Moskou werden gehouden.
In 1979 viel de Sovjet-Unie Afghanistan binnen en trok de VS (met in haar kielzog 66 landen) zich terug van de Olympische Spelen. Deze comic werd daarmee op de lange baan geschoven. Het script en de potloodtekeningen waren afgerond. Men was bij Marvel vergeten om inkter Pablo Marcos (die in Peru woont) te informeren over het feit dat de comic was stopgezet.
Marcos had niets van de redactie gehoord over een deadline en was op zijn eigen houtje verder gaan inkten. Toen hij anderhalf jaar na dato naar New York reisde en daar het pak pagina’s bij Marvel afgaf, schrokken zij zich een hoedje. Aangezien de fout bij hen lag kreeg Marcos zijn geld en werd deze comic omgebouwd tot een miniserie die in 1982 zou verschijnen.
Klaar voor de start
Marvel Super Hero Contest Of Champions is de eerste comic in zijn soort. Het was voor het eerst dat men bij Marvel alle superhelden uit haar universum optrommelde voor een groots gebeuren. Normaal gesproken beleefden zij hun avonturen in hun uithoekjes van het Marvel-universum waarbij men wel op de hoogte is van elkaars avonturen maar waarbij ze zelden elkaar tegenkomen. Iets wat je bijvoorbeeld in deze comic ziet terugkomen in The Thing die vraagt of Wolverine een van de nieuwe X-Men is waar hij ooit over heeft gehoord.
Het zou ook de inspiratie worden voor de eerste crossover die in 1984 zou debuteren bij Marvel genaamd Secret Wars.
Hiermee appelleerde Marvel aan het gevoel onder haar lezertjes die in de bladen van de fanzines vaak speculeerden over welke held in welk denkbeeldig team zou passen. Als lezer ben je inmiddels op dit vlak meer verwend dan de lezer van 40 jaar geleden. Toch heeft deze comic een speelsheid die je als lezer onvermijdelijk zal aanspreken.
Het verhaal van Contest of Champions
The Grandmaster speelt een spelletje kosmisch schaken tegen Death. Als hij wint dan zal Death zijn broer The Collector uit de dood laten herrijzen. Verliest hij dan… Ach, laten we niet benoemen wat er dan gebeurt, lezer. Het is te gruwelijk om in woorden te vatten.
Beide partijen stellen teams samen uit letterlijk alle superhelden en laten hen tegen elkaar strijden. De partij die de meeste overwinningen binnenhaalt, zal deze ultieme wedstrijd winnen.
Het is dus vooral een comic waarin superhelden elkaar te lijf gaan en je als lezer geniet van hun gevechten en innerlijke monologen. De hoofdminiserie is vooral een sportwedstrijd op papier. Deze comic wordt afgemaakt met de annuals van The Avengers en The West Coast Avengers uit 1987. Hier doen The Grandmaster en Death hun tweestrijd nog eens over.
Werkt Marvel Super Hero Contest Of Champions nog een beetje?
Ja en ook een beetje nee. De “ja” hebben we al eerder uitgelegd. Het kietelt je innerlijke kind. Tegelijkertijd is het ook echt een product van zijn tijd. De continuïteit is de continuïteit van de vroege jaren tachtig. In deze periode probeerde Marvel Comics ook echt de moeite te doen om in haar comics een coherente wereld te presenteren. Een wereld waarin acties gevolgen hebben, een wereld met een bepaalde logica. Dit hebben ze al jaren geleden losgelaten. En gevoelige lezertjes zullen wat moeite hebben met de Amerikaanse manier waarop er gekeken wordt naar niet-Amerikaanse helden zoals Shamrock, een Ierse vrouw in Saint Patrick’s Day-kledij of The Arabian Knight die compleet met vliegend tapijt wordt afgebeeld en een hekel heeft aan Sabre, de held van Israel.
Deze comic is dus voor speelse lezers en lezers die wel van een avontuur houden. Als je met een open vizier binnenstapt, dan wordt het beloond.
Een tweede notie is het tekenwerk. De Annuals worden getekend door een allergaartje van tekenaars die fijn waren om terug te zien, en van wie met name veteraan Tom Palmer wordt gemist. Maar de hoofdserie wordt getekend door John Romita die wordt bijgestaan door Pablo Marcos en Bob Layton. Layton was de grote ster van die tijd en is inmiddels een beetje vergeten. Ook Pablo Marcos doet het niet verkeerd.
Ze geven de stijve lijnen van JrJr hier het leven en de vitaliteit die het nodig heeft. Romita Jr was hier begin twintig en hoewel hij absoluut kan tekenen, zie je dat hij hier wordt gegijzeld door de stijl van zijn vader John Romita Sr. Het echte realisme beheerst hij niet goed waardoor je ziet dat zijn tekeningen stiekem heel stijf ogen. Het is ook leuk om te zien welke trucjes hij toepast in het decor. De artiest als een jonge man.
Je kunt jezelf afvragen of dit een comic is die Marvel op het oversized gallery-formaat had moeten uitgeven? Maar het is wel een amusante toevoeging aan de collectie van de liefhebber.
Contest of champions verscheen op 20 juli bij Marvel Comics. Koop Contest of Champions bij bol.com
