Artemis Fowl is een young adult boekenreeks van Ierse schrijver Eoin Colfer. De reeks gaat over het 12-jarige criminele meesterbrein Artemis Fowl II die in conflict gaat met een geheime dienst bestaande uit elven. Een verfilming kon dan ook niet uitblijven en dit onder de regie van Kenneth Branagh (Thor, Murder on the Orient Express) in beheer van Disney.
Zwak en overhaast plot
Het plot wordt voort geduwd door een klassiek voorbeeld van een McGuffin.
In de film Artemis Fowl (ik maak duidelijk een onderscheid tussen boek en film) wordt het plot voort geduwd door een klassiek voorbeeld van een McGuffin. De vader van Artemis Fowl is ontvoerd voor losgeld en Artemis heeft als plan de Aculos (de McGuffin van dienst), een object om portalen te openen, te bemachtigen om zijn vader te bevrijden.
Deze verhaallijn is nogal eenvoudig en plukt enkele elementen uit de eerste 2 boeken van de reeks, maar verbindt ze op een zeer kunstmatige manier die de emotionele impact van de boeken teniet doet. Door de beperkte speelduur van 95 minuten en het groot aantal personages voelt elke introductie van een nieuw personage of elke gebeurtenis zeer gehaast aan. Het lijkt alsof Branagh en zijn team een lijstje aan het afvinken waren van zaken die absoluut mee in de film moesten.
Onderontwikkelde personages
Het lijkt alsof Branagh en zijn team een lijstje aan het afvinken waren van zaken die absoluut mee in de film moesten.
Door de overdaad aan elementen in de film worden de personages onuitgewerkt neergezet. Het oeroude principe “Show, don’t tell” wordt in Artemis Fowl duidelijk niet toegepast. Ik ben de tel kwijt geraakt hoeveel keer we al kijker hebben moeten horen wat voor een buitengewoon persoon Artemis Fowl is en hoe hij elke taak aankan, hoe onmogelijk deze ook lijkt. Jammer is dan dat we Artemis heel de film lang niks buitengewoon zien doen. Er wordt geen tijd genomen om het personage van Artemis beter te leren kennen.
Ook de band tussen Artemis Fowl en Holly (een van de voornaamsten Elven in de reeks) is onbenut. Beiden hebben duidelijke daddy-issues, zijnde wel om verschillende redenen, en dit zou hun logischerwijs dichter bij elkaar kunnen brengen. Echter wordt dit elke als een aparte verhaallijn beschouwt die elk abrupt wordt afgehandeld. Zoveel verloren potentieel.
“Show, don’t tell” wordt in Artemis Fowl duidelijk niet toegepast.
Deze tekortkomingen zien we ook terugkomen in de overige cast inclusief personages van toppers als Judi Dench (waarom ze haar als Batman doen klinken, is mij ook een raadsel) en Colin Farrell. Mulch (vertolkt door Jash Gad) is het enige leuke personage omdat diepgang voor een comical relief meestal niet noodzakelijk is.
Het oog wil ook wat
Wanneer Artemis Fowl (de film) op zijn best is, is tijdens de actiescenes. Voornamelijk wanneer de zogenoemde ‘Time-freeze’ gebruikt wordt, kunnen we spreken van een streling oog. Deze scenes zijn dan ook de enige momenten dat Artemis Fowl een beetje entertaint. Echter kunnen deze schaarse momenten niet goed maken wat de film voor de rest fout doet.
Artemis Fowl is te bekijken op Disney+.
Lees de boeken
artemis fowlRaak
- De actie-sequenties, voornamelijk in de ‘Time-freeze’
Braak
- Overhaast verteld
- Niet-uitgewerkte personages
- Geen emotionele impact
