Jurassic World: Dominion review – te mager dinofestijn

Jurassic World: Dominion is het sluitstuk van de sequeltrilogie op Jurassic Park die de casts van toen en nu verenigt. Op bepaalde vlakken haalt deze film het onderste uit de kan, maar een zinderende finale is dit niet helemaal geworden.

Nog meer genetica

Vier jaar na Jurassic World: Fallen Kingdom is de wereld grondig veranderd. Dinosaurussen zitten overal op de planeet en vredevol samenleven zit er nog niet meteen in. Dat lukt ook niet zo voor Claire (Bryce Dallas Howard) en Owen (Chris Pratt). Zij redden Maisie (Isabella Sermon) uit de klauwen van de vertrouweling van haar grootvader, maar ze heeft het moeilijk met hoe ze nu leven. Sinds bekend raakte dat ze eigenlijk een kloon is van de overleden dochter van Lockwood, willen velen haar bestuderen. En dus woont het drietal in een afgelegen blokhut in het bos. Tenminste, tot Maisie in het vizier van een premiejager komt. Zij wordt ontvoerd, net als de babyraptor van de nog steeds rondhangende Blue, en Claire en Owen gaan natuurlijk achter hen aan.

Tegelijkertijd is er nog een dreiging op til. In een landbouwgebied duiken gigantische sprinkhanen op die ganse velden kapot maken. De verspreiding van die reuze-insecten zou een ecologische ramp zijn en hongersnood veroorzaken. Dr. Ellie Satler (Laura Dern) wordt ingeschakeld om het fenomeen te onderzoeken. Ze ontdekt dat de sprinkhanen velden met zaden van het genetica- en onderzoeksbedrijf BioSyn wel met rust laten. Verdacht. Ellie wil daarom de hulp van dr. Alan Grant (Sam Neill), want wie werkt er momenteel voor BioSyn, dat ook een ‘natuurreservaat’ heeft voor dino’s? Dr. Ian Malcolm (Jeff Goldblum, vooral in de tweede helft van de film in peak Goldblum-modus). Het duo trekt naar hun oude vriend om hopelijk te achterhalen wat BioSyn verzwijgt. Alleen moeten ze eerst voorbij dr. Dodgson (Campbell Scott) en zijn assistent Ramsay (Mamoudou Athie, Archive 81).

Stroeve dialogen…

Wie een film uit de Jurassic Park– of World-franchise gezien heeft, weet wellicht snel wat ze verzwijgen. En wie ervoor verantwoordelijk is. Dat samen met de nogal rechtlijnige zoektocht naar Maisie maken van Jurassic World: Dominion geen hoogvlieger qua originaliteit. Op zich niks mis mee, als dat plot ook goed uitgevoerd is. Want twee heists, dat belooft veel goeds! In de uitvoering ervan slaagt de film op bepaalde punten heel goed, en op andere dan weer minder.

De staat waarin Fallen Kingdom alles achterliet, bood interessante mogelijkheden. Er is nu een grotere wereld, waarin echt iedereen dino’s tegen het lijf kan lopen, en niet enkel onfortuinlijke bezoekers van een park of criminelen met weinig zelfbehoud. Die ‘open source’-mogelijkheden trekken natuurlijk nu nog meer bedenkelijke figuren aan. Tijdens hun zoektocht naar Maisie belanden Owen en Claire op een zwarte markt in Malta, een boeiende scène met een boeiende antagoniste (Dichen Lachman in een schitterende stylish evil witte outfit).

Toch is het jammer dat ze de gewone man man niet méér betrokken hebben in het verhaal. Weet je nog, de neefjes van Claire in Jurassic World? Claire zelf? Of die man die ging lopen met zijn margarita’s? Wat als die man gewoon op zijn eigen terras thuis zat? Of studenten op een school plots te maken kregen met dino’s? De eerste scène waarin de sprinkhanen opduiken, is oprecht spannend. Maar wat de dino’s betreft zien we bijna alleen hoe ‘ervaren’ slachtoffers ermee omgaan. Ook ‘het grote kwaad’ maakt niet genoeg indruk om echt betrokken bij te raken, ondanks de mogelijkheden van deze nieuwe wereld. Een licht gemiste kans om de balans iets interessanter te houden.

Misschien had ik die wens minder gehad als de nieuwe ‘oude’ acteurs meteen hun ritme hadden gevonden. Dern, Neill en Goldblum kennen hun personages natuurlijk als hun achterzak, maar de dialogen die ze voorgeschoteld krijgen zijn vooral in de eerste helft van de film heel stroef en bij momenten een beetje grimaswaardig. Soms leek er ook iets verkeerd gekozen bij de montage, met net iets te lange pauzes tot gevolg die het ritme van sommige gevoeligere scènes wat onderuit haalden.

Ik kan nog bedenken dat het misschien aan de pandemie ligt. De productie van Jurassic World: Dominion lag stil van maart tot juli 2020 en kreeg daarna nog een paar keer te maken met onverwachte locatie- en castwijzigingen. (Zo zou Jake Johnson normaal terugkeren als Lowery, maar door de isolatiemaatregelen kwamen er agendaproblemen.) Wellicht kwamen daar ook onverwachte scriptwijzigingen aan te pas die scenaristen Emily Carmichael en Colin Trevorrow dan maar probeerden op te lossen. Deze film was een van de eerste die opnieuw in productie ging tijdens COVID, dus enige vergeving zijn we hen wel gezind.

…op een bedje van enge dino’s

Ook al is de chemie tussen de acteurs er nog altijd, Claire en Owen krijgen op emotioneel vlak weinig of geen evolutie meer. Dat kunnen Chris Pratt en Bryce Dallas Howard dan weer meer dan compenseren met de actiescènes die ze toebedeeld krijgen. Daar zitten een paar kleppers tussen. Zo is er een lange, lange achtervolgingsscène in Malta waarbij Claire en Owen proberen te ontsnappen aan afgerichte dino’s. Die is weliswaar nogal onduidelijk gemonteerd en gefilmd, maar is oprecht spannend, origineel en bevat een paar mooie stunts.

We leren er ook Kayla (DeWanda Wise) kennen, een piloot die misschien zelfs cooler is dan Owen in deze film. Ook Ramsay is een innemend nieuw personage door de enigszins ondoorgrondelijke energie die Athie hem geeft. De oude garde—de ‘doctors’—hebben ook nog altijd een mooie onderlinge band die afstraalt op hun personages. Zij krijgen iets meer achtergrondverhaal om mee te spelen, maar toch zat er ook daar voor mij meer in. En toch. Ook al brengt de finale ondanks een paar verrassende wendingen opnieuw weinig nieuws, wanneer de verhaallijnen onvermijdelijk samenkomen, gaan de beide casts verrassend goed samen.

Tijdens de opnameonderbreking werkten de makers vooral aan de dino’s. Die zijn dan ook echt het hoogtepunt van de film. Er zijn hier veel meer animatronics (echt nagemaakte dino’s) gebruikt dan bij de vorige World-films, en dat heeft echt meerwaarde. Alles voelt echter, ook al is het verschil met de uitstekende visuele effecten steeds moeilijker te zien. Er komen ook meer verschillende soorten dino’s voor, die op doeltreffende manieren de spanning opdrijven en de film soms doen neigen naar horror. Hier zijn ze weer de dreigende dieren waar de personages terecht bang voor zijn. Met deze personages komt er wellicht geen vervolg, maar ergens lijkt het alsof deze wereld nog niet uitverteld is. Alleen moeten ze er dan wel weer iets nieuws mee doen.

Jurassic World: Dominion is vanaf 08/06 te zien in de bioscoop.