We leven natuurlijk in interessante tijden. Diverse streamingdiensten snuisteren door de archieven van de popcultuur. Op zoek naar dat ene vergeten juweeltje om af te stoffen en uit te melken. In 2019 maakte Netflix bekend dat ze de licentie voor Masters of the Universe hadden binnengehaald. Het zou resulteren in een speelfilm, een tekenfilmserie voor kinderen en een tekenfilmserie waarin er werd voortgeborduurd op de originele reeks uit de jaren tachtig. Over deze laatste serie gaan we het hebben.
Masters of the Universe: Revelation
De aankondiging ging in 2019 vergezeld met de volgende tekst:
A radical return to Eternia, REVELATION is a direct sequel series to the classic era of MASTERS OF THE UNIVERSE. Featuring fan favorites He-Man, Orko, Cringer, and Man-At-Arms, the story pits our heroic warriors and guardians of Castle Grayskull against Skeletor, Evil-Lyn, Beast Man and the vile legions of Snake Mountain!
But after a ferocious final battle forever fractures Eternia, it’s up to Teela to solve the mystery of the missing Sword of Power in a race against time to prevent the end of the Universe! Her journey will uncover the secrets of Grayskull at last. This is the epic He-Man and the Masters of the Universe saga fans have waited 35 years to see!”
Kevin Smith zou fungeren als drijvende kracht achter de serie. De verwachtingen waren hooggespannen en werden uiteraard niet helemaal waargemaakt. Dat resulteerde in het nodige smijten met modder. Eigenlijk een prima invalshoek om eens te kijken naar het eerste seizoen.
Het verhaal
Castle Grayskull wordt weer eens belaagd door Skeletor en zijn mannen. Ze dreigen het kasteel, samen met zijn bewoonster the Sorceress, onder de voet te lopen. Ze roept de hulp in van de helden van Eternia. He-Man, Teela, Orko en Man-At-Arms spoeden zich naar het kasteel. Normaal gesproken werd Skeletor met speels gemak verslagen waarna deze de aftocht droop. Niet nu! Zowel He-Man als Skeletor leggen het loodje.
Wanneer ze dit nieuws overbrengen aan het koninklijk paar van Eternia, de ouders van He-Man, ontdekt Teela dat zij de enige was die niet op de hoogte was van zijn identiteit. Ze vertrekt stampvoetend en zegt haar oude leven vaarwel.
Toch laat Teela zich overhalen om een tocht te ondernemen om Eternia te redden. De magie verdwijnt langzaam uit het universum..
Controverse
Vlak nadat de eerste vijf afleveringen van dit seizoen werden geplaatst op Netflix kwam de storm op gang. Onder fans kwam veel ergernis los over de richting van de serie. Het belangrijkste bezwaar is dat de serie draait om Teela en niet He-Man. Verder worden praktisch alle mannelijke helden binnen anderhalve aflevering uit het seizoen geschreven.
Er waren bezwaren tegen de haardracht van Teela. Haar kapsel is voor de helft opgeschoren waardoor ze een typische uitstraling heeft die je in het echte leven vaak aantreft bij de ‘alternatieve types’. Haar postuur wordt als te mannelijk gezien. Ze zou ook te emotioneel reageren op het feit dat ze niet op de hoogte was van het geheim van Adam. Ook de afwezigheid van Skeletor werd als storend ervaren.
Kevin Smith maakte het er niet beter op. De filmmaker vond zichzelf in het vorige decennium opnieuw uit als podcaster en is zodoende gewend om zijn publiek direct toe te spreken. Het hielp niet dat hij er zich met taalspelletjes vanaf probeerde te maken. Zo wees hij erop dat de serie Masters of the Universe heet en het woord He-Man niet in de titel had staan. Verder verwees hij nog een paar keer naar oude episodes waarin He-Man evenmin was verschenen.
De critici hadden een punt
Ook als millennial kun je jezelf goed voorstellen hoe het was om te leven als kind in de jaren tachtig. Denk aan een serie als Stranger Things minus de Upside Down en de Sovjet-spionnen.
De zaterdagmorgen was zowel in Amerika als in West-Europa het moment waarop kinderen massaal afstemden op de tekenfilms die dan in uitgebreide ochtendprogramma’s werden uitgezonden. Het was ook het moment waarop er een gezamenlijk stukje cultuur op bijna hetzelfde moment werd gedeeld. He-Man was van 1984 tot 1987 groot. Een groot deel van de veertigers (grofweg de lichting kinderen die werd geboren tussen 1974 en 1981) groeide op met de wereld van Eternia.
Wanneer je een oude serie afstoft schep je verwachtingen. Voeg je hier nadrukkelijk aan toe dat er wordt voortgeborduurd op de oude serie, dan schroef je deze verwachtingen op met een factor 100. Een serie die na vele jaren wordt voortgezet, is als een reünie met oude vrienden. Je hoopt dat ze nog net zo leuk zijn als vroeger. Wanneer je mensen dan een hernieuwde kennismaking met He-Man ontneemt, bega je een zonde.
Het tweede argument is natuurlijk de motivatie van Teela. Kevin Smith is geboren in het jaar 1970. Hij was al een puber toen de era van jaren tachtig tekenfilm-goodness uitbrak en heeft dit logischerwijs niet meer meegekregen. Smith behoorde niet tot de doelgroep. Wanneer je lukraak wat oude afleveringen bekijkt, dan is het niet zo gek om te bedenken dat Teela inderdaad niet op de hoogte lijkt te zijn van de link tussen Prince Adam en He-Man. De oude serie eindigt echter met een scene waarin He-Man Teela oppakt en ze giechelend het beeld uitlopen.
Als kind wilde je dit niet zien omdat het klef is en meisjes nu eenmaal stom zijn. Als volwassene zie je dat hier duidelijk gesuggereerd wordt dat de twee een gezamenlijke toekomst tegemoet gaan. Ze zou dus op de hoogte zijn van “het geheim van He-Man”.
De critici hadden ongelijk
Natuurlijk hadden de critici beter moeten weten. In de promotekst kun je al lezen dat Teela de hoofdrolspeelster zou zijn van dit eerste seizoen. Het wordt duidelijk aangegeven.
Tegelijkertijd dien je jezelf er van bewust te zijn dat dit eerste seizoen uit vijf afleveringen bestaat. Later dit jaar zullen de resterende vijf episodes verschijnen waarbij je er vanuit mag gaan dat He-Man gewoon weer terugkeert. Geduld is een schone zaak.
Teela heeft misschien een wat te alternatief kapsel. Het is overdreven om te stellen dat ze er mannelijk uitziet. Ze heeft een postuur dat past bij iemand met haar levensstijl. Evil-Lynn heeft nagenoeg hetzelfde postuur. Het enige verschil zijn haar vrouwelijkere lokken.
Hoe is de serie?
In de bijna veertig jaar die er inmiddels verstreken zijn tussen 1984 en 2021 is er veel veranderd. Het vertellen van een verhaal voor televisie hoort daar zeker bij. Sentiment is leuk en je kunt veel positieve dingen zeggen over de oude episodes. Maar wil je echt elke aflevering een monster van de week zien? Dan kun je op Youtube je lol op.
Vergis je niet: Wie The Toys that made us heeft gezien, weet dat de ontwerpers van de action figures de namen en het uiterlijk van de personages uit Masters of the Universe vaak verzonnen tijdens uitgebreide lunches en niet zelden onder de invloed van marihuana. Het is knap dat mensen hier überhaupt een werkbaar verhaal uit kunnen distilleren. Dat de namen van sommige personages ergerlijk dom zijn, is ze vergeven.
Het is jammer dat er zoveel energie is gegaan naar de poeha die een relatief kleine groep heeft gemaakt over deze serie. Er zijn heel wat kritieken gekomen die absoluut hout sneden. Maar het merendeel is afkomstig van mensen uit de Youtube-o-sphere die hele tirades houden over een oorlog tegen mannelijkheid en daar een verdienmodel uit halen. Het is jammer dat te weinig mensen het vermogen hebben om een onderscheid te maken tussen deze vormen van kritiek en alleen zuurstof te geven aan de reacties van de mensen die de serie daadwerkelijk hebben gezien.
Masters of the Universe: Revelation is nu te zien op Netflix.
