In het Obamatijdperk was Gossip Girl een ideale vlucht naar een extravagante wereld vol intrige. Maar is er in de post-Trump-tijd nog wel plaats voor een serie over mensen die met veel wegkomen omdat ze machtig en rijk zijn? Toch wel, zeker wanneer er opnieuw iemand tevoorschijn komt die hen een lesje wil leren. De reboot van een uiteindelijk gecrashte whodunit blijkt nu ietsje anders te zijn, maar blijkt na vier afleveringen even verslavend.
xoxo
De nieuwe versie van de reeks geeft al in de eerste aflevering aan het publiek prijs wie achter GG zit.
Toen Gossip Girl in 2012 eindigde, vond nagenoeg iedereen – ook de cast – de belangrijkste onthulling van de reeks nogal tegenvallen. Dan Humphrey, Gossip Girl? De anti-elitair die zichzelf meteen een denigrerende naam gaf (Lonely Boy) en daarna constant zijn eigen leven saboteerde? Still not buying it. Die mogelijke valkuil ontwijkt de nieuwe versie van de reeks meteen door al in de eerste aflevering aan het publiek prijs te geven wie achter GG zit, en ook waarom. Een interessante aanpassing die het geheel meteen een andere wending geeft.
Maar op wie heeft Gossip Girl het bijna tien jaar later dan gemunt? De sleutelfiguren zijn Julien (Jordan Alexander), de Blair van 2021, met een rockster als vader en een carrière als influencer, en Zoya (Whitney Peak), haar jongere halfzus die een beurs krijgt voor Constance Billard en daarvoor met haar vader naar New York verhuisde. Beide vaders weten wel niet dat de meisjes hun bevel om geen contact te hebben straal negeerden tijdens de pandemie. (Want ja, Gossip Girl speelt zich af in een periode na COVID-19 waar maskers nergens meer te bespeuren zijn.)
Ontrafelen
Als Julien de nieuwe Blair is, kunnen we Zoya vergelijken met Dan en Jenny: een kunstig type met een bescheiden leven maar potentieel dat meteen voor deining zorgt in de normale gang van zaken. De nieuwe Chuck is Maximus Wolfe (Thomas Doherty). Hij heeft het wel niet gemunt op onschuldige 16-jarigen maar zijn eigen leraar. (Acteur Thomas Doherty is bovendien qua uiterlijk precies een mix van Sebastian ‘Carter Baizen’ Stan en Ed ‘Chuck Bass’ Westwick.) Otto Bergmann IV (Eli Brown) is de rijkeluiszoon met een geweten, terwijl Audrey (Emily Alyn Lind) vooral haar moeder in het gareel probeert te houden en in een sleur zit met haar vriend Aki (Evan Mock). Eén constante: Kristen Bell keert terug als de heerlijk venijnige stem van Gossip Girl.
De meeste personages zijn niet zo sterke stereotypes als ze lijken op papier. Ze hebben vrijwel allemaal een interessant laagje dat je wil ontrafelen.
De meeste personages zijn opnieuw wel niet zo sterke stereotypes als ze lijken op papier. Ze hebben vrijwel allemaal een interessant laagje dat je wil ontrafelen. Enige uitzonderingen tot nu toe zijn de minions van Julien, die vooral haar ‘brand’ willen verzekeren en daar (te) veel voor over hebben. Het helpt ook niet dat een van hen er ouder uitziet dan de leerkrachten.
Want ja, hoor, er zijn deze keer ook meer grote mensen! We weten allemaal dat elk tienerdrama maar zo goed is als de volwassenen die erin voorkomen. De ouders zijn vaak al even zoekende als hun kinderen, net als in het origineel, en ook de leerkrachten van Constance Billard spelen hier een grotere rol, zodat je het contrast ziet tussen hoe de elite in New York leeft en de gewone mens.
Nieuwe tijden
Het basisconcept blijft misschien hetzelfde, maar Gossip Girl gaat ook mee met de tijden. Zo zitten er in het scenario subtiele en minder subtiele steken naar de tekortkomingen van het origineel: heel erg wit, hoe “pre-cancel culture” Chuck was, slut shaming enz. Over seksualiteit en levensstijlkeuzes (zoals niet drinken) wordt – voorlopig – niet gemeen gedaan. Het zijn de machtsdynamieken en onderlinge relaties waar in de eerste afleveringen het drama vandaan komt.
Blogs zijn natuurlijk verleden tijd, en in de originele pilot zat nog een verwijzing naar MySpace. MySpace! Nu leven de personages en GG op social media: Instagram, want Twitter is voor allerlei onbelangrijke mensen “en Lin-Manuel Miranda”. En daarin zit ook meteen een groot verschil met hoe jongeren deze serie zullen ervaren vergeleken met het origineel.
Gossip Girl toont de goede en slechte aspecten van sociale media.
In de versie van 2007 deden de personages zich al anders voor dan ze waren, een persona opzetten om onschendbaar te lijken. Met social media is dat vandaag nog erger geworden. Zo staakt Julien een ruzie met haar vriend voor twee seconden om een Instagram Story te maken. En invloed raak je ook vlug kwijt als je je niet houdt aan de regels en verwachtingen van anderen.
Toch toont Gossip Girl ook de goeie kant van social media: over het internet zijn mensen soms moediger om toenadering te zoeken. Zo kan je iemand op een privatere, ongedwongen manier leren kennen. De nuance die ze hier en daar tonen, kan de serie wel voorstuwen als ze dat aanhouden. Gossip Girl was deels plezant omdat het soms zo over-de-top was, maar je blijft natuurlijk niet kijken naar mensen die altijd enkel vreselijk zijn (of ik toch niet).
De oude garde
Ik heb het nu al een paar keer gehad over de originele Gossip Girl, maar ook de reboot vergeet niet waarop ze kunnen voortbouwen. Logisch ook met dezelfde producers en showrunners die terugkeren. Een paar originele personages worden al vermeld met nieuwe info, waaronder iemand die Nate Archibald in één adem noemt met Colson Whitehead, en ja… LOL. De iconische Met-trappen keren terug, net als de set van Constance Billard/St. Jude’s en de straten van New York.
Qua productie straalt Gossip Girl dus opnieuw luxe uit, ook dankzij de terugkeer van kostuumontwerper Eric Daman, die haarbanden en kniekousen in 2007 weer populair maakte. Vandaag de dag is de mode zo gegroeid dat niets meer zo opvallend zal zijn als de kostuums en sjaaltjes van Chuck, maar bepaalde outfits zou ik toch graag overnemen.
Afleveringen van bijna een uur vind ik hier net iets te lang, maar Streamz gooit elke week maar één aflevering online, dus dat maakt wel iets goed.
Afleveringen van bijna een uur vind ik hier net iets te lang, maar Streamz gooit elke week maar één aflevering online, dus dat maakt wel iets goed. Of Gossip Girl nu evenveel furore zal maken als in 2007, dat betwijfel ik. Toen waren tieners nog een verwaarloosd publiek en brachten ze streaming mee op gang door niet met hun ouders lineair te willen kijken en dan maar naar iTunes trokken. Maar de pers kreeg vier screeners, en ik was elke keer wel weer benieuwd waar het daarna naartoe zou gaan. En dat zegt eigenlijk genoeg. You know you love GG.
Gossip Girl is vanaf 9 juli elke week te zien op Streamz.
