In A Promised Land, de eerste van twee memoirs, geeft Barack Obama een overzicht van zijn jeugd, tijd als senator en de eerste vier jaar van zijn presidentschap. Een kanjer van een boek, maar een heerlijke inkijk in het leven van een mens en president.
Crisis na crisis
Ongeveer 200 van de 700 pagina’s worden besteed aan zijn leven voor Washington: zijn jeugd in Thailand en Hawaï, schooltijd en periode aan de unief. Ook zijn persoonlijke evolutie en relatie met Michelle komen aan bod. Het doet je opnieuw beseffen wat voor een unieke weg Obama heeft afgelegd, en hoe zwaar het is om een senator- en presidentscampagne op te zetten en te volbrengen.
En zelfs al volg je de Amerikaanse politiek op de voet (zoals ik, behalve tijdens Trump-tijd), dan nog heb je er eigenlijk geen idee van hoe het écht is om een land als de VS te runnen. Dat heb je zeker en vast wel als je dit boek gelezen hebt. Obama is opvallend eerlijk over zijn misstappen en beweegredenen, maar hij zou geen politicus zijn mocht hij zich toch ook vaak verdedigen. Soms misschien iets te halsstarrig, zoals bij de oorlogen in Afghanistan en Irak, maar dat blijven natuurlijk lastige kwesties.
Alle grote crisissen die Obama die eerste paar jaar moest doorstaan, komen aan bod: de economische crash en recessie van 2008-2009, de milieuramp bij Deepwater Horizon, de oorlogen, de moeilijke relatie tussen Democraten en Republikeinen, zijn relatie met de pers en aanvallen op zijn persoon zoals birtherism (de foute bewering dat Obama niet geboren is in de VS) enz. Niet elk deel zal daarbij even interessant zijn voor elke lezer. De economische mechanismen achter Obama’s reddingsplan voor de Amerikaanse economie na de huizencrisis is wel heel ver van mijn bed en soms iets te gedetailleerd omschreven, waardoor je door de bomen het bos niet meer ziet.
Steek onder water
Over het algemeen doorspekt hij de droge materie wel met humor en persoonlijke anekdotes. Zo vertelt hij over zijn pogingen om vooral zijn dochters Malia en Sasha een normaal leven te geven en over zijn oprechte relaties en vriendschappen met medewerkers en collega’s, en hoe die hem vaak de wind van voren gaven. Michelle Obama komt minder aan bod, maar zij heeft natuurlijk haar eigen verhaal al uit de doeken gedaan in Becoming.
Het opvallendste aspect van A Promised Land vond ik wel zijn beschrijvingen van politieke ontmoetingen en evenementen.
Het opvallendste aspect van A Promised Land vond ik wel zijn beschrijvingen van politieke ontmoetingen en evenementen: van G20’s tot vergaderingen van de VN en staatsbezoeken. Zo spaart hij het overdreven imago van Vladimir Putin niet: hij heeft het over zijn “satirical image of masculine vigor” en hoe dat tot stand kwam dankzij zijn volharding, die hij vergelijkt met die van een tiener op Instagram. De Britse premier David Cameron heeft volgens hem het zelfvertrouwen van iemand die nooit veel tegenkanting gekend heeft in zijn leven. Om het internet te quoten: sick burn. Hij was iets blijkbaar terughoudender bij Nicolas Sarkozy maar kon het goed vinden met Angela Merkel. Ik hoop alvast dat Obama in zijn volgende boek ook iets over koning Filip te zeggen heeft.
Deel 2
Er is zoveel gebeurd op vier jaar tijd dat het boek plots eindigt na een korte, eerste intermezzo over Donald Trump waarin hij ook niet veel van hem heel laat, en een van de meest besproken momenten van zijn vroege presidentschap: de dood van Osama bin Laden in 2011. Naast de actie die je kan zien in films zoals Zero Dark Thirty lezen we hier vooral over hoe de operatie tot stand kwam, en hoe die actie maandenlang als een donderwolk boven Obama’s hoofd hing. Maar over het algemeen is A Promised Land een eerder optimistisch boek. Zijn presidentschap begon met vele crisissen, maar gaandeweg werd de wereld rond 2011 alweer iets stabieler en werden na de Arabische Lente een aantal dictators verdreven. Dat zal in het tweede deel wellicht anders zijn.
De factcheck voor dit boek moet verschrikkelijk geweest zijn.
Dat Obama een geweldig spreker is, weet iedereen ondertussen al. In zijn boek zien we dat hij ook een uitstekend schrijver is. Soms vervalt hij dan wel te veel in details (de factcheck voor dit boek moet verschrikkelijk geweest zijn), maar hij is nooit overdreven mijmerend of filosofisch. Zijn taalgebruik is heerlijk en variërend, wat de soms harde noten om te kraken veel aangenamer maken. Voor wie meer wil weten over wereldgebeurtenissen vanuit een uniek perspectief, of wil vatten hoe moeilijk het is om in het Oval Office te zitten, of zich afvraagt hoe een zwarte senator uit Hawaï de wereld met zich mee kreeg: het antwoord vind je hier.
A Promised Land en de Nederlandse vertaling Een beloofd land zijn nu verkrijgbaar online, in de boekhandel en bibliotheek.
