In het jaar waarin de Black Lives Matter-protesten een rol in het wereldnieuws speelden, was een comic als deze onvermijdelijk. In de comic The Other History of the DC Universe zien we de geschiedenis van het DCU vanuit een zwart perspectief.
Schrijver: John Ridley
Tekenaar: Giuseppe Camuncoli en Andrea Cucchi
Uitgever: DC Comics
Verschijningsdatum: 24 november 2020
In deze eerste comic zien we de wereld van 1972 tot 1995 door de ogen van Black Lightning. De keuze voor dit personage is niet toevallig. Black Lightning had tot voor kort zijn eigen tv-serie en was bovendien de eerste Afro-Amerikaanse held met een eigen comicserie. Zijn geestelijke vaders zijn Tony Isabella en Trevor von Eeden. Ondanks zijn Duitse naam is die laatste een zwarte man.
Voor deze comic zijn Giuseppe Camuncoli en Andrea Cucchi gestrikt als tekenend duo. Ze geven de comic een rauw uiterlijk wat ook nog eens wordt aangedikt door het grauwe kleurenpalet van José Villarrubia. De Spanjaard laat je geloven dat je in een film van Martin Scorsese rondloopt. De verwijzingen naar bepaalde DC Comics mogen er trouwens zijn. Echt vakwerk.
De tekenaars kunnen vol aan de bak. Het schrijfwerk is van John Ridley die natuurlijk bekend is van de Oscar die hij won voor het schrijven van de film 12 Years a Slave. Hij heeft niet zoveel ervaring met het schrijven van strips en heeft ervoor gekozen om proza te schrijven. Dat verklaart waarom deze comic oogt als een moderne interpretatie van een Nederlandse tekststrip. Al wordt het strak vormgegeven door het eerder genoemde Italiaanse duo.
Welkom in Suicide Slum
Jefferson Pierce is een leraar. Hij neemt de kinderen onder zijn hoede die de pech hebben om in Suicide Slum naar school te gaan. Een buurt in verval zoals er zoveel zijn in de VS. De criminaliteitscijfers zijn hoog en de bewoners voornamelijk zwart. Wat het extra pikant maakt, is dat deze wijk in Metropolis ligt. De stad die al sinds jaar en dag geldt als thuisbasis voor Superman.
In deze comic krijg je als lezer te zien hoe Jefferson Pierce als mens is gevormd door zijn verleden. En vooral hoe een tinteling de opmaat wordt voor het ontwikkelen van een gave die hem zal doen besluiten om als Black Lightning de strijd tegen het onrecht aan te gaan.
Het verhaal is een mengeling van echte geschiedenis gemixt met de avonturen die Black Lightning beleefde in het DC Universum. Dat gebeurt met wisselend succes. Zijn frustraties weten te overtuigen evenals het moment waarop hij en John Stewart, een andere Afro-Amerikaanse held, elkaar vinden en een bonding-momentje hebben.
Teveel historie in The Other History
Wat niet werkt is de link met de echte geschiedenis. Dat is toch een fout die vooral DC Comics maakt. Al sinds een klassieke scene in Green Arrow/Green Lantern hebben de redacteurs de neiging om relevant te willen zijn. En de grap is dat het de verkopen zelden ten goede komt.
Het was nota bene Alan Moore, de schrijver van DC’s grote kaskraker, die letterlijk onder woorden bracht wat hij ervaarde tijdens het schrijven van Watchmen. Superhelden hebben iets belachelijks wanneer ze geïnjecteerd worden in de echte geschiedenis. Je dwingt ze haast om de rol van almachtige autoriteit op zich te nemen waardoor het genre zijn functie verliest.
Dat zie je ook in deze comic terugkomen. Er is bijvoorbeeld een verwijzing naar de Iraanse gijzelingscrisis van 1979. Black Lightning zegt tussen neus en lippen door dat het de helden van de JLA niks kan schelen. Een aanname. Iemand als Superman zou deze crisis in zijn eentje opgelost hebben zonder bloed te vergieten.
Hetzelfde geldt voor de onderliggende boodschap over racisme en representatie. Racisme werd nooit getolereerd in het DCU. Green Lantern heeft redelijk vaak de wereld en het universum gered. Geen Afro-Amerikaan werd daarbij overgeslagen. Goed, de comics werden bedacht in een bepaalde era. Maar ook representatie los je op door gewoon meer personages van kleur te bedenken en deze de kans te geven om te groeien, zoals Ms. Marvel of Miles Morales.
Het probleem van deze comic is dat het hele concept niet werkt. Er wordt opzichtig gelonkt naar een publiek dat deze comic niet of nauwelijks zal lezen. En als ze het wel doen en verder in het rijke aanbod van DC kijken, dan zullen ze hetzelfde zien. Dit is niet meer dan een fraai masker. Een pleister voor een probleem dat niet bestaat.
Lezers van kleur verdienen beter dan dit. Elke lezer verdient beter dan dit.
