Assassin’s Creed. Een franchise waar Ubisoft terecht trots op mag zijn. Opnieuw dipt de franchise diens tenen in een nieuwe leefwereld uit de geschiedenis. Geen Egypte of Peloponnesos deze keer, maar de bossen en heuvels van de Angelsaskische koninkrijken in de 9de eeuw. Een boeiende wereld, met een boeiende geschiedenis, die wellicht wat minder bekend is. Tenzij je natuurlijk verknocht bent aan series zoals Vikings of The Last Kingdom. Assassin’s Creed Valhalla, de naam geeft het weg. Deze Assassin lonkt naar een glorierijke dood in de hallen van Valhalla! Tegelijk Viking en Assassin. Dankzij Ubisoft waren we in staat om maar liefst 6 uur lang met Assassin’s Creed Valhalla aan de slag te gaan. Ons gevoel over het spel vertellen we hier, uiteraard volledig spoilervrij. Beelden in het artikel hieronder zijn van een niet-finale build.
Het is een duistere, klamme nacht. De mist kronkelt over de velden van het klein kerkje in Leicestershire. Enkel in de kerk bereidt de priester bij kaarslicht zijn ceremonie van morgen voor. Morgen is het immers zondag en hoewel de gemeenschap rondom het kerkje kan beschreven worden als een gehucht in de schaduw van de grote stad, heeft zijn kudde evenzeer nood aan een goede herder. Hij legt de laatste hand aan zijn preek, neemt zijn mantel en kijkt nog één keer naar het altaar, waar zijn heilige relikwieën veilig liggen opgeborgen. Een gevoel van trots overmant hem, tot plots een oorverdovend geluid over de velden heen schalt. Verschrikt gooit hij de deur van het kerkje open om de oorsprong van het geluid te ontwaren. En daar ziet hij het. Verlicht door een kleine toorts, staat daar een vrouw, omwikkeld door een mantel van duisternis en veren. Aan haar voeten het lijk van één van de wachters, brutaal om het leven gebracht met een hakbijl in het aangezicht. Aan haar lippen de oorlogshoorn, de bron van het beangstigende geluid. Tot ze stopt en de priester recht aankijkt. Een grote zwarte raaf nestelt zich op haar schouder. Achter haar doemen schaduwen op. Een steeds dichterbij komend geroep van mannen. “HOE HOE HOE HOE”. De reuk van bloed en vuur zwelt aan. “HOE HOE HOE HOE”. “De Vikingen zijn hier!” roept de priester en loopt als een bange haas de nacht in.
Welkom in de wereld van Assassin’s Creed Valhalla, de nieuwste telg in Ubisofts prachtige franchise, Assassin’s Creed. Het was een kwestie van tijd voor de developers van Ubisoft hun oog lieten vallen op een stukje boeiende Europese geschiedenis, na het verkennen van Egyptische piramides, de Peloponnesos, Vaticaanstad en de Caraïben. Om er maar enkele te noemen. Nee, deze Assassin’s Creed gaat, zoals jullie ongetwijfeld al opgevangen hebben, over de aanwezigheid van de Vikingen in het Middeleeuwse Engeland, verdeeld door zijn vele koninkrijken. Het is de glorietijd van ondermeer de Ragnarssons en de grote verovertochten van de Denen in de toenmalige Angelsasksische koninkrijken. Niet zomaar het “Gouden Tijdperk” van de Vikingen genoemd.
Quoth the Raven
In Assassin’s Creed Valhalla kan je, net als in Odyssey, opteren voor een mannelijk of vrouwelijk hoofdpersonage, genaamd Eivor. Voor deze gameplay-sessie opteerden we voor de vrouwelijke Eivor. Sarcastische Eivor staat aan het hoofd van de Raven Clan, een Viking-clan die net een nederzetting heeft neergepoot op de Engelse grond. Daarnaast kan je door middel van meerdere cosmetische upgrades je uiterlijk en haar veranderen (uiteraard met de nodige littekens en runen-tattoos) die je gewoon in de shops doorheen Engeland kan aanschaffen.
Trouwens, die Raven-clan, die mag je best letterlijk nemen. Je trouwste handlanger in het spel is nu geen adelaar of havik, maar een slimme raaf. Hoewel die exact dezelfde rol (verkenning) vervult als uit de vorige games, slaagt men er zo wel in een groter gevoel van “dread” te zaaien. Voor de speler geeft het toch een ander gevoel wanneer je bijvoorbeeld met Senu een stad verkende, tegenover Sýnin (blijkbaar oud-Noors voor “Inzicht”), de voorbode des doods die zacht kraaiend over een abdij vliegt. Nevermore.
There is only another axe
Laten we eerlijk zijn. Een Viking vecht niet zoals een normale Assassin. Gelukkig kunnen we na het spelen van de preview bevestigen dat Eivor zich volledig terecht een volbloed Viking mag noemen. Met een nieuwe dualwield-optie (met bijlen uiteraard) en een groot aantal extra opties om bloed te doen vloeien, zijn we alvast overtuigd dat de gameplay van Assassin’s Creed Valhalla het beste uit twee werelden lijkt te combineren. De finesse van een Assassin gepaard met de meedogenloosheid van de Noordelijke regionen. Bij ons werd het duidelijk als we iemands knieschijf aan gort schoten met een pijl (jawel, he took an arrow in the knee) waarop we de wachter vervolgens op zijn Dracula’s bewerkten met een speer. Brute barbarij die van het scherm spat. Heerlijk.
Combat gaat, zoals we gewend zijn van Assassin’s Creed, weer erg gepaard met een parry-actie. De dynamiek van een vijand te verwonden in zijn tere zones voor een critical hit te scoren, komt ook terug. Nieuw zijn de vaardigheden van Eivor die je tijdens het gevecht kan gebruiken, wanneer je adrenaline-meter is volgelopen. Denk aan een pierce-arrow, Valkyrie-sprong of gewoon het stormrammen van een vijand. Het zijn de elementen die de combat extra leuk maken, door je de optie te geven de vijanden op een spectaculaire manier van het leven te beroven. En net als voorheen zijn bepaalde kill-animaties meteen Mortal Kombat-waardig. Wel opletten, want net als in de Soulsborne-games gebruikt de game ook een stamina-meter voor het uitvoeren van je vaardigheden. Al is deze veel vergevingsgezinder. O, en hadden we al gezegd dat je vijanden kunt curbstompen?
Settle to Raid, Raid to Settle
Assassin’s Creed Valhalla voelt aan als een eerder atypische game in de franchise. Naast het brutaal ombrengen van wachters en het meticuleus plannen van de moord op sleutelpersonen, bevat de game een feature die we sinds Assassin’s Creed Black Flag niet meer gezien hebben. De settlement (nederzetting). Logisch ook, als Viking wil je immers gewoon je eigen plekje in Engeland hebben, waar je gewoon jezelf kan zijn. Maar in tegenstelling tot Black Flag speelt deze settlement een zeer actieve rol in de storyline, maar ook je persoonlijke ontwikkeling. Je bent immers rechtstreeks afhankelijk van de verschillende handelaars in je settlement. Hoe beter de handelaars het doen, hoe beter jij het doet. Zo is er een visserij, boerderij, wapensmid en dergelijke meer. In principe fungeert de settlement als je safe haven, je uitvalbasis om de rest van Engeland te plunderen. Wij zijn ook blij te bevestigen dat er meerdere aaibare honden in de nederzetting vertoeven.
Want ja hoor, een prachtig Viking-dorp kan niet zonder prachtige plundertochten. Die resources voor je boerderij moeten van ergens komen. Wat ons bij het volgende prachtige punt brengt in Assassin’s Creed Valhalla: raids. Sommige dorpen in de provincie zijn rijp om te plunderen. Het is zichtbaar genieten wanneer je je stiekem in het midden van een nietsvermoedend dorp plaatst, je mantel afgooit en trots de oorlogshoorn aan je lippen zet. Waarna er een grote veldslag tussen de wachters van het dorp en jouw raiding party, samen met de hulp van je Jomsvikings, plaatsvindt. Vergezeld door dreigend Noors keelzang, bijna recht uit het repertoire van Wardruna genomen. Niet toevallig, want niemand meer dan Einar Selvik, de frontman en bezieler van diezelfde band, werkte mee aan de soundtrack van Valhalla. De dreigende epiek van de soundtrack is onmiskenbaar.
De raid stopt pas als je alle schatten (denk aan goud, metalen ingots of graan) vindt die het dorp te bieden heeft, waarvan sommige bijvoorbeeld in de diepste kelders van de kerk verstopt zijn. Wat je aanleiding geeft om driest alle deuren in het dorp open te smijten, op zoek naar de geheime toegangsdeur. En wanneer je dan eindelijk de schatten van het dorp vindt, kan je tevreden wegwandelen op het zielzalvende “HOEHOEHOE” van je manschappen, een sound-effect dat speelt als je één van de schatten in het spel vindt. Het zijn de details die deze game de moeite waard maken, daar kan je van op aan.
Ragnarssons en drama, what could possibly go wrong?
De build die we konden previewen bevatte een eerste acte van het verhaal in Mercia. Zonder te spoilen, waren we wel aangenaam verrast over de kleurrijke personages die Eivor haar pad kruisten. Onder meer de legendarische Ragnarssons en koningen van weleer maken hun opwachting in het verhaal. Verwacht je echter niet aan de exacte personages uit reeksen zoals Vikings, want zoals altijd is hier de interpretatie van de legendes op een andere manier gebeurd.
Een middeleeuws Engeland is niet zonder de nodige drama aan het koninklijk hof en ook daar kunnen we bevestigen dat dat meer dan aanwezig is. Van wat we konden proeven, voelt de storywriting bij momenten erg sterk aan, bijna inwisselbaar met een reeks als The Last Kingdom. Met Eivor neem je zelfs gretig deel aan de intriges door middel van de dynamiek van Pledges. Door middel van een Pledge verbind je Eivor haar Raven-clan aan een bepaalde factie in een territorium, die het verhaal verder doen kabbelen. Uiteraard allemaal ten behoeve van de Viking-nederzetting.
Het zal jullie ook genoegen doen om te zien dat de Conquests uit Odyssey terug zijn met een bruter kantje. Met grote forten en kastelen hangen natuurlijk ook belegeringen samen. Wanneer je met een stormram de muren van een fort binnenvalt en de wachters in blinde paniek ziet weglopen, geeft het wederom een groter gevoel van dread. Noem het de charme van het grauwe Engeland, gecombineerd met de rauwheid van de manschappen die aan je zijde staan.
Het leven van een Viking
Wat is het leven als Viking zonder een hoorn des overvloeds om uit te drinken? Wat is het leven als Viking zonder een fikse vechtpartij na een rondje dobbelen met obscure regels? Niets, zeggen we jullie! Gelukkig hebben ze daar ook in Valhalla aan gedacht. In onze preview build konden we al proeven van sappige sidequests die ons meer doen proeven van het leven als een plunderaar uit het Hoge Noorden. Bijvoorbeeld een drinkwedstrijd met een andere deerne. Denk aan een enorme emmer bier waar je beiden ad fundum je hoorn meerdere keren na elkaar dient leeg te drinken. Zoals een cantus in duo. Zelfs jullie trouwe schrijver met de nodige ervaring moest toch het eerste onderspit delven tegen deze Deense drankenfurie.
Ook het nieuwe dobbelsysteem dat Eivor met haar kameraden speelt, biedt de nodige diepgang, te vergelijken met spelletjes zoals Gwent in The Witcher of Triple Triad in Final Fantasy VIII. Je kan je al snel enkele uren verliezen in deze mini-game, maar helaas hadden we weinig tijd om ons het echt eigen te maken. Maar onze inner tabletop boardgame geek was alvast triggered. Daarbovenop ontdekten we ook dat Eivor niet schuw is van een partijtje mekaar al rijmend uitschelden. Heerlijk.
Daarnaast heb je de gewoonlijke sidequests die je op een apart pad sturen met bepaalde personages, met mooie gear en equipment als resultaat. Of ga je als jager-verzamelaar op pad om het Engels wild te proberen temmen. Overigens is dit de eerste game aller tijden waarin we plotsklaps in de rug neergesabeld kunnen worden door een boze ree. Wel heerlijk om na je knokpartij met een wild zwijn hem met blote handen te overmeesteren en naar Valhalla te brengen met je Assassin’s knife. In je nederzetting is er ook sprake van “legendarische wilde dieren” die in Engeland rondlopen, wat nog een extra element brengt in het opjagen van wild.
Met de botte bijl
Het Assassin’s Creed-wapensysteem heeft al serieus wat evoluties doorstaan. De laatste games zoals Odyssey en Origins deden het zelf met een soort loot systeem waar je wapens kon vinden van een bepaalde rarity. Op basis van onze playthrough lijkt het erop dat er komaf gemaakt wordt met dit wapensysteem en vervangen door een iets toegankelijker, minder inventory-heavy systeem. Zo zal elk wapen dat je vindt altijd van normale rarity zijn en is het aan de wapensmid in je nederzetting om deze van normale status te verheffen naar legendarische of mythische status. Dit niet alleen voor je wapens, maar voor je hele gear. En net als in Ghost of Tsushima brengt dit ook belangrijke esthetische veranderingen met zich mee. Zo zal je cloak van bescheiden manteltje evolueren naar een ravenmantel waar zelfs Odin op jaloers zou zijn. Het is een welgekomen verandering die doet geloven dat Ubisoft ook heel gevoelig is voor succesvolle formules uit andere franchises en het beste ervan zich eigen maakt.
Ook het skillsysteem heeft een behoorlijk likje verf gekregen. Ubisoft omhelst de RPG-formule steeds meer, door ook stat boosts mee in het skill-systeem te steken, met (bepaalde) nieuwe skills als centrale punten. Afhankelijk van je speelstijl kan je dan je stats manipuleren. Denk aan de superstealthy Assassin versus de Eivor die met de botte bijl recht een stad binnenloopt om de vastheid van ieders schedel even te testen met een voorhamer. Om maar een voorbeeld te geven van een bepaalde speelstijl. Het geeft een mooiere dynamiek aan de stereotype pistes van Hunter, Assassin en Warrior die we al gewend zijn. Het mooie aan het systeem is ook dat je gaandeweg ontdekt wat je allemaal kan, in tegenstelling tot voorheen. Zo kan het investeren in Assassin- en Hunter-skillpoints je tot een nieuwe piste leiden, die bijvoorbeeld je boogkunsten weer versterkt. Daarbovenop is er nog extra treasure die ook nieuwe Combat skills ontgrendelen. Zodat je bijvoorbeeld met een Valkryie Thor move een skullcracker kunt uitvoeren. Of iemand doorklieven met maar liefst vijf handbijlen. 10/10 erg Viking.
Verdict van de goden
Na ruim 6 uur aan speeltijd met Assassin’s Creed Valhalla kunnen we besluiten dat deze titel er eentje wordt om naar uit te kijken. De game voelt op en top aan als de kruisbestuiving tussen een Vikings-aflevering en een Assassin’s Creed-game. Op dat vlak missie ruim geslaagd. Het zijn vaak de details die hier het verschil maken, zoals de kleine tweaks aan de combat, upgradesysteem en de toevoeging van het raid-systeem. En de soundtrack lijkt absoluut om van te smullen. Het is natuurlijk afwachten hoe de uiteindelijke game zal spelen, maar dit stemt ons en de weergoden zeer gelukkig. Dat het maar snel 10 november is. VOOR VALHALLA!
