Dag beste Geeksters! In Geekster Speelt gaan we kort in op het spel waarmee we ons de laatste tijd bezig gehouden hebben. Soms is dat een grote release, soms is dat een kleintje dat misschien door de mazen van het net is geglipt, of een spel dat al jaren geleden is uitgekomen. Een videospel, een bordspel of nog iets anders: het kan allemaal. De voorbije weken kon het volgende ons boeien:
Ghost of Tsushima
Michiel: Ghost of Tsushima is voor mij voorlopig de verrassing van 2020 (you know, op de pandemie na). Niet dat ik gedacht had dat Sucker Punch, makers van de leuke Infamous-serie, een slecht spel zou afleveren, maar dat het zo goed geworden is, is toch een leuke verrassing. Je speelt als Jin Sakai, een samoerai ten tijde van de eerste Mongoolse invasie van het Japanse eiland Tsushima in de dertiende eeuw. Omdat de meedogenloze Mongolen bijna alle andere samoerai gedood hebben en heel het eiland overgenomen hebben, beseft Jin al snel dat de traditionele “eerbare” manier van strijden niet meer mogelijk is en besluit hij om meer smerige tactieken te gebruiken: sluipen, moorden, vergiftigen, angst zaaien. Heel het spel gaat over de innerlijke tweestrijd van iemand die ooit een eerbare samoerai was, en over hoe de rest van zijn omgeving – vriend en vijand – hierop reageert.
Deze tweestrijd zie je ook in de gameplay van deze open world 3d action RPG terug. Het is perfect mogelijk (en ongelooflijk leuk) om recht op een vijandelijk kamp af te wandelen en luidop “Face me!” te roepen, om daarna je vijanden in standoffs stijlvol om het leven te brengen en de andere vijanden in de zeer goede gevechten met verschillende vechthoudingen te bekampen. Daarnaast is het gemakkelijker om je vele “oneerbare” hulpmiddelen zoals kleine mesjes, vergif, bommen en andere tools te gebruiken. Voor elk wat wils! Ook al is het een zoveelste open world-game, dankzij de side activities vind je het niet erg om alle vraagtekentjes op je map te gaan onderzoeken, omdat al deze extra activiteiten heerlijk zen zijn: vossen volgen naar bidplaatsen, moeilijke bergen beklimmen op zoek naar een tempeltje, haiku’s schrijven (!), op je fluit spelen, mediteren in warmwaterbronnen, … de sfeer is zalig!
Ghost of Tsushima heeft niet de beste graphics op PS4, maar misschien wél de beste art direction. Nog nooit had ik in zo een prachtige omgeving als het Japans eiland rondgelopen. De natuur, de vliegende blaadjes, de omgevingen en vooral de zonsondergangen of de schijnende maan zorgen voor een prachtig uitziend spel.
Je kan alles in de briljant goede en uitgebreide photo mode constant vastleggen, wat ervoor zorgt dat je tegen dat je het spel uit hebt, je een mooie collectie aangelegd zal hebben. Je kan ook heel het spel op Kurosawa-mode spelen (zwart-wit en met verouderende effecten) om echt het gevoel van een klassieke samoerai-film te krijgen, of met bepaalde effecten zoals een rode waas of filmbanden je screenshots extra interessant maken.
Een echte aanrader!
Monster Hunter World: Iceborne
Jason: Het is geen geheim dat Monster Hunter enorm geliefd is binnen onze redactie. Fantastische spellen met even geweldige monsters en een top-notch presentatie. Alleen is er één groot probleem: het is (voor mij toch) ultraverslavend. Dus toen ik vorige zomer na ongeveer 230 uur spelen alles had gedaan in het basisspel, nam ik me voor te stoppen en iets anders te spelen. Toen twee vrienden plots op Discord aankondigden dat ze het spel met Iceborne-DLC op de kop hadden getikt en zich dus voor het eerst aan de franchise gingen wagen, ben ik hervallen.
Maar boy is het goed om terug te zijn. Het duurde wel even, wat met alle sets die ik heb en alle nieuwe DLC-mechanieken die zijn toegevoegd. Daarvoor diende de base-game gelukkig, die we toch moesten uitspelen om voldoende sterk te zijn voor de DLC. De nieuwe monsters zijn daarentegen gene kattenpis. Sneller, sterker, beter,… zoals een zekere Franse technoband zou zeggen. We zien af, vooral bij de snellere telgen zoals Tigrex. Als hunting horn-speler doet dat extra pijn, want het is mijn job om iedereen levend te houden. We komen er wel door. En zo niet, kunnen we altijd een of andere eland ersatz villen voor een nieuw harnas. Aaaaah, het leven kan soms zo simpel zijn.
Hopelijk geraken we tot het einde want het grootste probleem is voorlopig is dat je MHW niet op pauze kan zetten. Alle (kersverse) papa’s die dit lezen, zullen kunnen beamen dat kinderen die functie niet hebben en ik heb er al een paar keer de gevolgen van ondervonden. (Geen paniek, de kleine gaat uiteraard voor!)
Waar ben jij de voorbije week mee bezig geweest? Was er een videospel waardoor je je console of je pc-scherm niet kon verlaten of heb je met vrienden een leuk bordspel uitgeprobeerd? Laat het ons weten via Facebook, Twitter of Discord.
