Black Squaw 01 – Nighthawk review: onnodige fictie

Schrijver: Tekenaar: Uitgever: Verschijningsdatum:
Margaret Stohl Carlos Pacheco en Marguerite Sauvage Marvel Comics 18 juli 2018

Wie luisterde naar de speciale podcastaflevering in thema van Black Lives Matter, wist al het verhaal van Bessie Coleman. Ze werd, zoals de synopsis van deze strip al zei, de eerste Afro-Amerikaanse piloot in Amerika. We noteren de vroege jaren 1900. De slavernij zit nog behoorlijk vers in het geheugen en racisme woedt vurig, al zeker in het zuiden van het land. Het feit dat in zo’n wereld een jongedame alle obstakels van die tijd kan overwinnen en een vliegbrevet halen, is niets minder dan het resultaat van jaren teren op pure wilskracht. Vastberadenheid waar we allemaal iets kunnen van leren.

Net daarom vind ik het dan vreemd dat Yann het nodig vond om haar verhaal te moeten veranderen voor de striplezer. Coleman had geen interacties met Al Capone, noch heeft ze een actieve rol gespeeld in het bevechten van de Ku Klux Klan. Er was geen nood aan een Hollywood-versie van haar leven. De uitdagingen die ze voorgeschoteld kreeg, waren op zich al zwaar genoeg. Ze moest naar het verre Frankrijk gaan om daar te leren vliegen. Een andere stad, een andere taal, daar schuilt zeker ook een boeiend verhaal in. Spijtig genoeg krijgen we dit niet hier te lezen.

Geschiedkundige onwaarheden achterwege gelaten, is Black Squaw een gemiddeld soort strip. Tussen al dat gevlieg door wordt er geregeld dynamisch gebruik gemaakt van flashbacks om haar achtergrond te vertellen. Daarin worden de eerste zaden geplant van wat ongetwijfeld een strijd wordt tegen de racistische KKK-beweging. Die witte mannen hadden een alom gekende haat jegens zwarten, Cherokees en emancipatie. Laat Bessie nu net de volledige belichaming zijn van die haat.

Henriet levert aardig werk, met prachtige inkleuring die je transporteert van ijskoude, grijze dagen naar warme, zonnige taferelen. Sfeerschepping zit hem duidelijk in de vingers. Hoe goed die sfeer echter was, zo klungelig vond ik de dialogen. Ik weet niet in hoeverre de fout lag aan de vertaling of het bronmateriaal maar veel zinnen brachten een onnatuurlijke mix van Engels met Nederlandse termen, wat me telkens wat uit het verhaal haalde. Ik zocht naar een adjectief om te omschrijven hoe de vertalingen waren. Wanneer je de vertaling “Grote Draak” ziet voor de leidersfunctie bij de KKK (oorspronkelijk Grand Dragon), kon ik enkel maar op ‘knullig’ komen. Het niet vertalen van vloeken maar wel vertalen van belangrijke Amerikaanse termen lijkt me zo’n absurde keuze waar ik kop noch staart aan krijg. Of dit het resultaat is van een verkeerde keuze of gewoon inconsistentie? I have geen idee.

Op het einde van het verhaal krijgen we een korte samenvatting van het leven van de echte Bessie Coleman. Hoe ze geweigerd werd in alle scholen en uiteindelijk een deal sloot met een krant om verslag uit te brengen in ruil voor vlieglessen in Frankrijk, waar ze wel een kans kreeg. Ik had dat liever gezien.