Het derde en laatste deel van Superman Year One ligt eindelijk in de winkel. Het is de reünie van Frank Miller en John Romita Jr die hier een nieuwe interpretatie van de jonge jaren van Superman geven.
Schrijver: Frank Miller
Tekenaar: John Romita Jr
Inkleurder: Alex Sinclair
Uitgever: DC Comics
Verschijningsdatum: 14 oktober 2019
In dit laatste deel worden alle puntjes op de i gezet. Superman komt eindelijk tot volle wasdom en kan alle zaken die hij geleerd heeft in de vorige delen in de praktijk brengen. Hiermee worden de belangrijkste kritiekpuntjes van veel mensen over met name het eerste deel geheel ontkracht. Supes militaire training had zijn nut.
John Romita Jr groeit ook met elk deel. Hij krijgt nu de nodige splashpagina’s om zijn kunsten te etaleren. En dat komt zijn werk ten goede. Romita Jr kan nu de ware grootsheid van Superman laten zien.
Kan Superman Year One zich voegen in de rij van gelijkwaardige verhalen? Dat dan weer niet. Hier zie je toch een ongelukkige neveneffect van DC’s marketing. Het is te dun voor een Year One-verhaal. Er gebeuren geen dingen die blijven hangen. De scene waarin een Atlantiër opduikt is zelfs redelijk nutteloos. Het is duidelijk dat het een knipoog is naar de vroege geschiedenis van Superman, maar het gebruik van Atlantis werkt hier verwarrend.
In het laatste deel van dit album volgt er een ontmoeting met Batman en Wonder Woman. Hier zie je aan de interactie tussen de personages dat Miller dit beschouwt als een introductie tot zijn versies van de zogenaamde Trinity. De versies ook die hij opvoerde in de klassiekers The Dark Knight Returns (1986) en The Dark Knight Strikes Again (2001) . Als je daarmee kunt leven, dan is deze comic uiteindelijk zelfs een prettige verrassing.
Superman Year One zou je dus niet zonder meer een klassieker kunnen noemen. Het is een mooie intieme comic geworden. Een bijna romantische liefdesverklaring aan de man van staal en waar hij voor staat. Het is ook een goede toevoeging aan de bibliografie van Frank Miller.
