In het kleinschalige drama Wildlife overstijgen acteurs zichzelf zowel voor als achter de schermen. Een diepmenselijk verhaal dat erg pakkend vertaald is van een boek naar het grote scherm.
In de Amerikaanse staat Montana woeden er in 1960 hevige bosbranden. Vrijwilligers bieden zich aan om de brandweermannen te ondersteunen bij het blussen en riskeren daarvoor hun leven. Nog een eind van de bosbranden vandaan woont het gezin Brinson in een huurhuis. Moeder Jeanette (Carey Mulligan, Drive, The Great Gatsby), vader Jerry (Jake Gyllenhaal, Brokeback Mountain) en 14-jarige zoon Joe (Ed Oxenbould, Alexander and the Terrible, Horrible, No Good, Very Bad Day) zijn naar de uiterst kalme stad verhuisd omdat Jerry een job aangeboden kreeg. Die plotse verplaatsing heeft er wel voor gezorgd dat het gezin geïsoleerd is geraakt. Joe heeft geen vrienden op school, Jeanette geen vriendinnen.
Met Wildlife maakt acteur Paul Dano zijn regiedebuut, en wat voor een.
Wanneer Jerry dan plots zijn job verliest, neemt huisvrouw Jeanette (vroeger een leerkracht) een bijbaantje als zwemlerares. Jerry neemt geen genoegen met een simpele job om de rekeningen te kunnen betalen en besluit om naar de bosbranden te trekken. Jeanette en Joe staan er plots alleen voor. Jeanette deed er alles aan om haar gezin bij elkaar te houden en voelt zich verraden. Ze trekt steeds meer op met een rijke man uit haar zwemles (Bill Camp), en dus moet Joe vaker voor zichzelf moet zorgen. Hun gezinsleven wordt een onhoudbare situatie.
Met Wildlife maakt acteur Paul Dano (Swiss Army Man, Little Miss Sunshine) zijn regiedebuut, en wat voor een. Hij schreef samen met actrice en vriendin Zoe Kazan het script, dat bulkt van de natuurlijke en minutieus gekozen dialogen (passend bij de mooie cinematografie en zachte score). Grote speeches of uitbarstingen van emoties zal je amper aantreffen in deze film. Pijnlijke stiltes en nazinderende blikken des te meer. Het duo baseerde zich op het gelijknamige boek van Robert Ford uit 1990 en houdt het drama opzettelijk kleinschalig gehouden, wat het allemaal heel herkenbaar maakt, ongeacht de tijdsperiode.
De ster van deze film is Carey Mulligan.
Paul Dano is als acteur vooral bekend voor het vertolken van ingetogen buitenbeentjes (zoals in Little Miss Sunshine en Prisoners). Hij lijkt er zelf voeling mee te hebben, want ook Joe is net zo. Hij ziet het huwelijk van zijn ouders langzaam uiteen vallen en verbergt zijn emoties tegenover iedereen. Joe heeft alle redenen om kwaad te zijn op zijn ouders, maar hij ziet dat ze allebei lijden en wil hen helpen. Het is bij bepaalde scènes erg triest om te zien hoe Jeanette en Jerry vergeten dat Joe amper 14 is. Ze gebruiken hem in ruzies om een kant te kiezen en ontnemen hem een normale jeugd door hun keuzes. Vertolkingen moeten niet altijd groots zijn om een impact te hebben. De jonge Oxenbould doet het geweldig.
Hetzelfde geldt voor Jake Gyllenhaal en Carey Mulligan. Van Gyllenhaal hebben we de laatste jaren consistent opmerkelijk acteerwerk gezien zoals in Prisoners, Nightcrawler en Stronger. In Wildlife gaat hij terug naar de basis door een verloren vader te spelen. Het is een kunst om een man die alle verkeerde keuzes maakt toch nog enigszins sympathiek te maken. Een heel genuanceerde vertolking. Maar de ster van deze film is Mulligan. Ze kreeg de laatste jaren vooral bijrollen om te spelen, en dit is de rol waarmee ze hopelijk eindelijk doorbreekt als leading lady. Jeanette probeert een goede vrouw te zijn, maar toch kiest Jerry ervoor om te vertrekken. Er breekt iets in haar en Mulligan laat haar pijn subtiel maar zeker doorschijnen.
Jeanette is een ander soort vrouwelijk personage en moeder dan we gewend zijn om te zien. Dat bleek ook bij een Q&A na een vertoning van de film op het filmfestival van New York. Een man uit het publiek stelde geen vraag maar liet Mulligan en Paul Dano weten dat Jeanette “compleet verwerpelijk” en “onsympathiek” is. Hij zei niks over de keuzes die Jerry maakt en daardoor zijn gezin kapot maakt. Ook Mulligan merkte het contrast op. Ze antwoordde dat “we opgevoed zijn met het idee dat vrouwen altijd perfect zijn en alles kunnen. Dat is een onrealistisch verwachtingspatroon voor vrouwen. Echte menselijkheid zien bij een vrouw is vaak schokkend om te zien.” Haar antwoord werd door de rest van het publiek op applaus onthaald.
Zowel Jeanette als Jerry maken fouten en proberen om het juiste te doen. Die wil om hun leven op het rechte pad te krijgen maar er niet altijd in te slagen en de transformatie die Joe naar het einde toe doormaakt, zorgt voor een enigszins onverwacht einde. Het laatste beeld is even subtiel als krachtig en liet mij na afloop in tranen achter. En dat is een goede samenvatting van wat Wildlife eigenlijk is.
Wildlife verschijnt op 19 december in de bioscoop.
