Prey: Mooncrash review – Craterhog Day

Prey: Mooncrash werd onlangs op E3 aangekondigd met de intussen altijd geapprecieerde uitspraak “and it’s out right now”. Wij waren grote fan van het basisspel, dus deze verrassings-DLC was bijzonder fijn. De focus is deels veranderd van narratieve FPS naar een roguelite waarbij je als je sterft grote delen van het spel moet herspelen, maar wel bepaalde upgrades of beloningen houdt. Kan je nog steeds even veel van het Prey-universum genieten? Geekster greep een lijmpistool en testte het voor jullie uit.

Reviewcopy op PS4 bekomen via uitgever.

Corporate drones

We laten in Mooncrash onze geliefde Talos I achter en gaan naar de Pytheas-maanbasis. Of misschien niet helemaal. Je zet namelijk gelukkig nooit voet op de maan zelf, want als hacker kan je verschillende keren een simulatie doorlopen om te achterhalen hoe alles zich afgespeeld heeft. Op Pytheas is immers ook een Typhon-plaag, en Kasma, een concurrent van TranStar, heeft jou ingehuurd om te onderzoeken wat er gebeurd is. “Ingehuurd” is misschien ook niet het beste woord, want Kasma heeft net zoals TranStar grote problemen met ethiek en beweert misschien wel het beste met je voor te hebben, maar wil enkel geld verdienen op jouw rug. De mens blijft misschien nog steeds het grootste monster. Hoewel Mooncrash het plot minder naar de voorgrond brengt, kan je toch nog de verschillende persoonlijke verhalen van meerdere personages of je hacker achterhalen en zijn er weer meerdere e-mails, briefjes en audiofragmenten te vinden om alles een beetje in een mooi geheel te steken.

Je hebt in de simulatie slechts één doel: ontsnappen van de maanbasis. Wel, eigenlijk heb je datzelfde doel vijf keer. Tijdens het spelen kan je immers andere personages vrijspelen waarmee je ook moet zien weg te komen. In het begin probeer je met één of twee personages te ontsnappen, maar daarna begrijp je al snel dat je eerste grote doel moet zijn om de vijf verschillende personages permanent vrij te spelen. Elk personage heeft slechts één leven, en wanneer je beschikbare personages ontsnapt of gedood zijn, reset de simulatie zich volledig en moet je opnieuw beginnen. Zeker in het begin is het survival horror-aspect dat in het tweede deel van Prey verdwenen was, wel terug duidelijk merkbaar, aangezien je niet kan herladen en je wel wilt dat iedereen het overleeft. Je uiteindelijke doel is immers om met alle vijf de personages heelhuids weg te komen zonder dat de simulatie zich reset. Elke ontsnappingsmethode kan echter slechts éénmaal gebruikt worden. Je moet dus goed kiezen welk personage je de gemakkelijke weg laat nemen, en welke personages meer gevaar zullen moeten trotseren.

Roguelite

Je wordt alweer in een speeltuin vol mogelijkheden gegooid. Mooncrash is uiteraard niet even groot als Prey zelf, maar je hebt toch een aantal grote gebieden vol mogelijkheden, verbindingen en alternatieve wegen om je doelstellingen of bestemmingen te bereiken. De basisgameplay is grotendeels dezelfde. Het is nog steeds een FPS met nadruk op creativiteit en vrijheid. Hier en daar zijn er een paar nieuwigheden, zoals irritante status effects, een paar leuke, nieuwe wapens en een kleine hoeveelheid nieuwe dodelijke vijanden. Een van de grootste verschillen is dat de gebieden elke keer dezelfde blijven, maar dat bij elke nieuwe poging in de simulatie zo goed als alle items en wapens die je kan vinden weer gewijzigd worden.

Je vijf verschillende personages hebben elk hun eigen sterktes en zwaktes. Hoewel je hen via neuromods sterker kan maken, zal je met de vrijwilliger nooit een deur kunnen repareren en is de conciërge de enige die kan hacken. In dezelfde instantie van de simulatie hebben de acties van je personages dan ook invloed op elkaar. Hoe langer je met één personage speelt, hoe moeilijker het voor de andere wordt. Je hebt immers een soort timer, het corruption level, die steeds omhoog blijft gaan en ervoor zorgt dat er moeilijkere vijanden bijkomen. Waar jouw veiligheidsagent slechts een Mimic had te doden, krijgt de vrijwilliger misschien te maken met een Weaver (of erger) op dezelfde plek. Tenzij je de items vindt (of maakt) die de corruption timer een beetje terugduwen.

De invloed tussen de personages blijft echter hier niet bij. Aangezien bijvoorbeeld enkel de ingenieur deuren kan repareren, moet je eerst met haar spelen voor je met de manager een bepaald gebied zal kunnen bereiken. Vijanden die je gedood hebt (binnen hetzelfde corruption level), blijven dood voor de andere personages. Deuren of computers die je repareert, blijven dat ook, en alle items en wapens die je vindt, zullen niet meer beschikbaar zijn voor de andere personages. Je kan uiteraard wel net voordat je ontsnapt een grote hoeveelheid handige voorwerpen en wapens in een gemakkelijke locatie achterlaten voor andere personages.

Het is de bedoeling dat je tijdens je spelen de ongeveer 10 uur van de simulatie meerdere keren herhaalt. Herspeelbaarheid is het concept van het spel, maar op den duur kan het dat je het beu wordt om telkens door dezelfde gebieden te lopen, zeker als je per ongeluk met je vierde of vijfde personage sterft en alles opnieuw moet doen. Gelukkig kan je jezelf kleinere doelen geven om de sleur te vermijden, zoals personages vrijspelen of hen via neuromods permanent sterker maken. Mooncrash is een roguelite: Je sterft misschien soms, maar verliest in tegenstelling tot een roguelike niet letterlijk al je vooruitgang. Ook krijg je voor al je acties, zoals chipsets vinden of vijanden doden, een aantal punten waarmee je extra wapens of items kan kopen bij je volgende run. Ten slotte kan je nog bonuspunten verdienen door bepaalde mini-opdrachten uit te voeren die vooral proberen je verschillende speelmethoden te laten uittesten.

Geen technische doorbraak

Prey had misschien niet de beste graphics, maar wel een magnifieke atmosfeer. Deze komt nu ook terug, en daarnaast is de grootste troef, het schitterende level design, ook weer grotendeels van de partij. Veel voice acting is er niet en de muziek valt niet heel hard op, maar wat er is, is zeker niet slecht. De laadtijden zijn jammer genoeg wel iets langer dan in het basisspel.

Prey: Mooncrash – Conclusie

Mooncrash is een leuke uitbreiding voor wie niet genoeg kan krijgen van het Prey-universum. We zouden wel aan nieuwkomers aanraden eerst het schitterende basisspel te spelen. Mooncrash verandert de gameplay wat in een meer roguelite-ervaring, waarbij je als je sterft niet alles verliest maar wel veel moet herspelen, wat even wennen is. Aan de ene kant ben je tegen het einde van je spelervaring steeds dezelfde gebieden misschien een beetje beu, aan de andere kant is het heel leuk hoe de vijf verschillende personages invloed op elkaar hebben en hoe je ervoor kan zorgen dat ze alle vijf hun ontsnapping kunnen beginnen.

Geïnteresseerd in Prey of in andere games van Arkane?

• Lees hier onze review van Prey
• Lees hier onze review van Dishonored 2
• Lees hier onze review van Dishonored: Death of the Outsider