Blijf op de hoogte
Geekster nieuwsbrief

Inschrijven

call me by your name Koen Van den Eeckhoute

Noem me bij jouw naam review: passioneel verliefd

Call me by your name of Noem me bij jouw naam zal wellicht de geschiedenisboeken ingaan als één van de belangrijkste films van het jaar. Het gebeurt dan ook niet vaak dat een film over de aantrekkingskracht tussen twee jonge mannen – de ene al wat jonger dan de andere – zoveel aandacht krijgt en zo genadeloos naar de keel grijpt. Van de vier Oscarnominaties kon de film er één verzilveren: die voor Beste Bewerkt Scenario. De film is immers een herwerking van het tien jaar oudere boek van de hand van André Aciman. Hoog tijd dus om even langs de boekhandel te passeren en na te gaan of het boek ook dit keer beter is dan de film.

Mijn naam is Elio

Call me by your name

Elio, hoofdpersonage en verteller in Noem me bij jouw naam, is de 17-jarige zoon van gerenommeerd professor Perlman. Hij geniet van een onbezorgde jeugd en vrije opvoeding tussen de boomgaarden aan de zonovergoten Italiaanse kust. Dat in een dorpje dat verder onbenoemd blijft (B.). De eindeloze zomerdagen vult hij met het lezen van hoogstaande dichtwerken, zwemmen in de nabijgelegen meertjes, fietsen doorheen het uitgestrekte achterland, en het transcriberen en spelen van muziek. Met zijn vrienden uit het dorp, met wie hij regelmatig afspreekt, heeft hij slechts een oppervlakkige band. Zelfs zijn liefje Marzia lijkt eerder een tijdelijke afleiding.

Net als iedere zomer komt een doctoraatsstudent een aantal weken inwonen ten huize van Perlman om aan een manuscript te werken. In de zomer van 1987 is dat de mysterieuze Oliver, die er moeiteloos in slaagt de lieveling te worden van zowat iedereen in het dorp. Al wimpelt hij hen wel telkens af met een kort “Later!”’. Al snel raakt Elio in de ban van deze ondoorgrondelijke gast. Wat eerst een gezonde interesse lijkt, slaat na verloop van tijd om in verlangen en obsessie. Dat afgewisseld met momenten van pure wanhoop, of zelfs onversneden seksuele lust. Het wordt een eerste echte, passionele verliefdheid die zowel Elio als Oliver voor de rest van hun leven zal tekenen.

Mijn naam is André Aciman

Als een volleerd vakman brengt Aciman in dit boek een variatie van stijlen ten tonele om de innerlijke stormen van de puberende Elio in woorden te vatten. Zo verandert dit boek in slechts enkele paragrafen van een erudiet werk – waarbij de verwijzingen naar obscure dichters en klassieke muziekstukken je rond de oren vliegen – in een erotische roman waarbij de lichaamssappen bijna van de pagina’s druipen. Dat zonder ooit plat of vulgair te worden. Dankzij deze afwisseling gaat Noem me bij jouw naam zelden echt vervelen. Aciman balanceert echter wel soms op het randje van het langdradige.

De kracht van dit boek is ongetwijfeld de herkenbaarheid.

De kracht van dit boek is ongetwijfeld de herkenbaarheid. Aciman heeft een verhaal gecreëerd dat veel verder gaat dan alleen de mannenliefde. Het is een universeel liefdesrelaas waarbij iedereen die ooit écht verliefd is geweest zich in Elio kan herkennen: voortdurend heen en weer geslingerd tussen verlangen, twijfel, lust, angst en gelukzaligheid. De hoofdpersonages zoeken voortdurend de grenzen op tussen aantrekken en afstoten, tussen één worden met elkaar, en daarbij toch hun eigenheid behouden. Wat is het heerlijk om je te laten meeslepen in deze draaikolk van oprechte, intense emoties. Het best lees je dit boek buiten, met het warme zomergras kietelend tussen je tenen, en naast je een groot glas frisse limonade met tinkelende ijsblokjes. Een grote, sappige perzik is optioneel.

call me by your name, noem me bij jouw naam

Mijn naam is Luca Guadagnino

Het boek met de film vergelijken, of omgekeerd, zou onrecht doen aan beide. In zekere mate zijn ze complementair. Waar de film excelleert in de sfeerschepping van de broeierige Italiaanse zomer, daarbij geholpen door de prachtige soundtrack, focust het boek veel meer op de interne strubbelingen en verlangens van Elio. Die bleven in de film grotendeels onuitgesproken. Pas tegen het einde van het verhaal komen boek en film samen in dezelfde emotionele climax. Het beklijvende gesprek tussen vader en zoon is bijna woordelijk uit het boek overgenomen, en resoneert op papier met net dezelfde impact als op het grote scherm. De paar scènes die hierna nog volgen in de roman voelen na dit hoogtepunt soms een beetje overbodig aan.

In zekere mate zijn film en boek complementair.

Het is bovendien verfrissend om eens een coming of age-verhaal over holebi-liefde te lezen waarbij er geen voortdurende strijd moet worden geleverd tegen het onbegrip van de maatschappij of de omgeving. Alleen al dat maakt Noem me bij jouw naam het lezen waard – zelfs als je de film al hebt gezien.


Noem me bij jouw naam is te koop bij bol.com

Total
0
Shares
Een reactie achterlaten
Gerelateerde artikels