Blijf op de hoogte
Geekster nieuwsbrief

Inschrijven

Het jaar van Samantha Bee en John Oliver

2016 was me het jaar nogal. Ondanks alle belangrijke gebeurtenissen in de wereld, ging de VS weer met de meeste aandacht lopen. De Amerikaanse presidentsverkiezingen hebben heel wat teweeg gebracht, en voor geïnteresseerde Vlamingen (en waarschijnlijk ook Amerikanen) was het niet altijd even simpel om te volgen. Maar gelukkig waren er dit jaar twee talkshow hosts die dat moddergevecht wat duidelijker en draaglijker maakten met hun satirische duidingsprogramma’s. Ik vertel jullie graag wat meer over het jaar van Samantha Bee en John Oliver.

Queen Bee

Samantha Bee is mijn absolute most valuable player van het afgelopen jaar. Deze Canadese is bovendien een van de beste Amerikaanse persoonlijkheden van dit jaar. Qua relevantie in tijden van ‘Let’s Make America Great Again’ kan dat wel tellen. Bee is slim, grappig zonder gemeen te zijn en rechtuit. Als alumna van The Daily Show met Jon Stewart weet ze van wanten; ze houdt namelijk het record van langst aangebleven correspondente met maar liefst 12 jaar op de teller. Sinds 2015 gaat ze in haar eigen show, Full Frontal with Samantha Bee (TBS), een iets andere weg op. Ze interviewt geen gasten in de studio en bespreekt vooral de grote nieuwsfeiten, met de nodige satire, natuurlijk. Dat is zeker niet minderwaardig aan het interviewformat van The Daily Show, want daardoor hoeft ze ook niet alles tot in detail uit te leggen en kan ze meteen klappen beginnen uit te delen. En toch gaat ze tegelijkertijd de confrontatie zeker niet uit de weg. Integendeel, ze neemt een controversieel topic graag bij de wortel aan en legt maar al te graag die wortel zelf het vuur aan de schenen. Dat hebben deze fake news-verspreider en Black Lives Matter-tegenstanders wel geweten.

Bij Full Frontal hebben ze dan ook een team waar de oude garde mannen die Hollywood nog steeds in hun macht hebben van zouden opschrikken: de meest diverse writers’ room van alle late-night programma’s.

Bee zelf was van 2003 tot 2008 de eerste en enige vrouwelijke correspondente bij Jon Stewart, en ze is tot op vandaag helaas ook de enige vrouwelijke late-night host. Ze steekt dan ook niet onder stoelen of banken dat ze een feministe is. Ze neemt het graag op voor vrouwen, bekend of onbekend, en dat levert vaak fantastische en tegelijk schrijnende stukken op. In het fragment hieronder interviewt Bee vrouwelijke wereldleiders, in navolging van hoe Hillary Clinton soms afgeschilderd werd door de media en de publieke opinie. Yasss, queen, zeggen we dan op het internet.

Het eerste seizoen van Full Frontal zit er bijna op, is al hernieuwd voor een tweede seizoen en haalde meteen een nominatie binnen voor de Emmy voor Outstanding Writing for a Variety Series. In 2017 dingt Bee mee naar de Critics Choice Award voor Beste Talkshow. Ik duim alvast.

Andere kijktips:

  • Het filmpje waardoor ik Samantha Bee heb leren kennen is bijna briljant te noemen, of toch zeker de reactie SNAP SNAP SNAP waard. Samantha dook in maart zonder vrees het hol van de leeuw in en ontmoette een bende Trump-liefhebbers. Natuurlijk houdt ze zich niet in, en hoewel er zeker ook iets progressievere aanhangers zijn van de president-elect, gaf dit filmpje een ‘goed’ beeld van de talrijke mensen die dit gedachtegoed delen, vooral in het conservatieve zuiden van de VS.
  • Zoals de Trump-aanhangers vaak de wildste complottheorieën de wereld instuurden – Clinton is eigenlijk een robot, om er één te noemen – hebben de mensen van Full Frontal ook iets opgemerkt. Deze Trump-theorie is pure satire, maar op het einde vraag je je misschien toch ergens af: wat als het waar is?
  • Haar analyse na de overwinning van Trump was naast die van John Oliver zowat de enige reactie waarop ik zat te wachten. Bee uit oprecht haar ongeloof en onbegrip, maar haalt ook de positieve zaken aan die uit de verkiezingen zijn gekomen.
  • Nog zo’n heet hangijzer in de VS: wapens. Schietpartijen komen zoveel voor dat de leerlingen erop voorbereid worden en noodprocedures aanleren. Full Frontal vraagt zich af hoe de Amerikanen hun liefde voor wapens en die voor hun kinderen kunnen balanceren. Waarschuwing: het sarcasme druipt haast letterlijk van Bee af tijdens haar interviews in dit filmpje. Bonus: op het einde bewijzen kinderen dat zij slimmer zijn dan sommige volwassenen.
  • Letterlijk alle filmpjes, jongens. Bingen die handel!

Oliver & Co.

Jon Stewart is eigenlijk the gift that keeps on giving, want ook John Oliver kende zijn doorbraak bij The Daily Show. En net als Samantha Bee is Oliver geen Amerikaan. Zijn eerste functie bij het Comedy Central-programma was immers die van Senior British Correspondent. Hij schreef ook mee aan het programma, waarvoor hij drie Emmys won: in 2009, 2011 en 2012. Een jaar later kwam hij ook aan presenteren toe, toen Stewart acht weken vrij nam om zijn eerste film te regisseren. Olivers interimervanging werd zeer positief onthaald, en na speculatie dat hij misschien The Daily Show zou overnemen toen Stewart op pensioen ging, kwam het nieuws van HBO dat John Oliver zijn eigen late-nighttalkshow zou krijgen.

In Last Week Tonight pakt Oliver sinds 2014 de politiek, de actualiteit maar ook minder gekende problemen en onderwerpen aan, zoals valse wetenschappelijke onderzoeken en de minimumgevangenisstraffen in de VS (te vergelijken met het debat rond de wet-Lejeune in ons land). Dat je van dit soort satire wel degelijk iets kan leren, bewijst Last Week Tonight dus wel zeker. Andere belangrijke politieke hangijzers worden bondig maar goed uitgelegd en we krijgen ook meteen mee waarom dat voor onenigheid zorgt. John Oliver zei in een interview dat hij geen journalist is en dat mensen niet naar zijn programma moeten kijken om mee te zijn met de actualiteit, maar waarom zouden we dat niet doen als alles veel duidelijker gepresenteerd wordt dan in het journaal van zeven uur? Neem nu zijn stukken over de verschillende abortuswetgevingen in de VS, journalistiek en de schandalen van Donald Trump en Hillary Clinton (hieronder). Helder, to the point en genuanceerd. Hoewel Oliver overduidelijk naar links neigt, is hij bijvoorbeeld ook kritisch voor Clinton, want post-truth, daar doet hij nog niet aan mee.

Oorspronkelijk kreeg Oliver een tweejarig contract voor Last Week Tonight, maar dat werd in 2015 al met twee jaar verlengd. Niet te verwonderen, want het programma wordt met nominaties en prijzen overladen: Emmy’s, Critics Choice Awards, Producers Guild Awards, GLAAD Awards, noem maar op. Ook de kijkcijfers doen het zeer goed. Tenzij Trump hem eigenhandig het land uitstuurt, is John Oliver here to stay.

Andere kijktips:

  • Drumpf en zijn reactie op de resultaten/afscheid van 2016. Het eerste filmpje dat ik jullie aanraad (naast de exemplaren die ik hierboven al vermeldde) is meteen het meest bekeken stukje van Last Week Tonight, en zelfs van alle HBO-programma’s ooit. In februari begon het bij iedereen te dagen dat Donald Trump wel eens de Republikeinse presidentskandidaat zou kunnen worden, en Oliver stelde daarom een profiel van hem op. Hij had het over zijn campagnepunten en -retoriek, zijn zaken en gefaalde ondernemingen. Uit deze aflevering ontstond ook de spotnaam Drumpf en bijbehorende slogan ‘Make Donald Drumpf again‘. In hetzelfde vaarwater zit Olivers reactie op de overwinning van Trump. Hij laat elke mildheid achterwege en uit simpelweg zijn woede. Wie kan het hem ook kwalijk nemen?
  • Our Lady of Perpetual Exemption/televangelists (predikers die via televisie mensen geld aftroggelen). In dit stuk wil de Brit bewijzen hoe makkelijk het is om een kerk op te richten in de VS en – opnieuw – mensen geld af te troggelen. Het ongeloof op Olivers gezicht is hilarisch. Disclaimer: het oprichtingsgeld heeft hij later weggeschonken aan een goed doel.
  • Government surveillance. Dankzij deze reportage werd Last Week Tonight bekend bij een groter publiek. In deze reportage worden de overheidssystemen die de Amerikanen in de gaten houden uit de doeken gedaan, en ook aan de bevolking zelf wordt hun mening gevraagd over die praktijken. Maar waar dit fragment echt bekend om is, volgt in de tweede helft van het fragment: het interview van John Oliver met klokkenluider Edward Snowden. Ondertussen hebben velen onder ons waarschijnlijk de documentaire of de film gezien, maar zelfs dan is dit het bekijken waard. Al is het maar omdat tijdens het gesprek het woord dick pic een aantal keer valt.
  • De andere presidentskandidaten. Een mens zou haast vergeten dat er in de VS nog andere kandidaten meededen dan enkel Clinton en Trump, maar er zaten nog een aantal kleurrijke figuren bij. Hoewel ze nu waarschijnlijk in de anonimiteit zullen verdwijnen, is dit filmpje zeker de moeite. Joe Exotic 2020, iemand?
  • Alleeeeees. Kijk en lach/leer bij!

En in de rest van de wereld?

Ook het Verenigd Koninkrijk kan rekenen op (al dan niet politieke) satire. En nog wel op de staatszender BBC. Panelprogramma’s zoals Have I Got News For You en Mock the Week lopen al jaren, en ook ik ben een vaste kijker. Als ik moet kiezen, kijk ik soms liever naar een programma dat actua en humor combineert dan de zoveelste droge nieuwsuitzending. Toch zeker als het gaat om buitenlands nieuws, waar soms over zaken bericht wordt die weinig nieuwswaarde hebben voor een Belg.

En de laatste jaren ontdekken ook België en Nederland dat dit soort satire de mensen wel aantrekt. Bij onze Noorderburen is er het Last Week Tonight-achtige programma Zondag met Lubach, gepresenteerd door Arjen Lubach. De kijkcijfers voor ZmL groeien elk jaar. Dat kan helaas niet gezegd worden voor ons bekendste satirische (en enige, bij mijn weten) programma, De Ideale Wereld. VIER was naar mijn mening het ideale platform voor het actuaprogramma van Otto-Jan Ham en co, en de verhuis naar Canvas (echt de raarste zender-switch in de recente mediageschiedenis) heeft het programma geen goed gedaan. Bij deze doe ik dus een warme oproep aan het Vlaamse medialandschap om naar Full Frontal en Last Week Tonight te kijken en te beseffen dat dit soort satire een gat in de markt is.

Total
0
Shares
Een reactie achterlaten
Gerelateerde artikels