Soft Leaves review: minimalistisch en innemend portret

Regisseur Miwako Van Weyenberg maakt haar debuut in het Belgische filmlandschap met Soft Leaves, een ingetogen en meeslepend coming-of-ageverhaal.

Zoekend

Je identiteit vinden als jonge tiener is wellicht de meest onzekere zoektocht die je kan aanvatten. Voorbeelden en rolmodellen zijn daarbij niet te onderschatten (bewijst ook Adolescence op Netlix momenteel), net als je achtergrond. De 13-jarige Yuna (Lill Berteloot) komt dat op pijnlijke wijze te weten. Ze staat op punt om met haar vader Julien (Geert Van Rampelberg) en broer Kai (Kaito Defoort) op trektocht te gaan in Duitsland, waar Kai studeert. Maar door een dom ongeluk belandt haar vader in een coma. Haar moeder Aika (Masako Tomita) komt daarom terug van Japan om voor haar te zorgen.

Yuna en haar broer hadden haar al jaren niet meer gezien. Het contrast met het leven van hun halfzusje Otaka is dan ook groot. Yuna en Kai eten met mes en vork, Aika en Otaka met eetstokjes. Zij lopen ook nooit met schoenen in huis, en spreken amper Nederlands. Dat Yuna’s moeder nu ineens thuis de plak zwaait terwijl de band met haar vader zo sterk is, is voor Yuna dan ook moeilijk te aanvaarden.

Die nieuwe realiteit gepaard met de hulpeloosheid bij de toestand van haar vader maakt het opvliegend kantje van Yuna wakker. Op haar manier dan toch. Want Soft Leaves vervalt nooit in dramatiek. Zelfs de meest ‘dramatische’ gebeurtenis, de val in het begin, wordt aangepakt zoals dat in het echte leven ook zou zijn. Het gebeurt gewoon, en niet veel later ben je alleen thuis.

Stillevens

Van Weyenberg is doorheen de film heel spaarzaam met dialogen. Veel scènes zijn ook bijna kleine stillevens: de camera beweegt amper en er is geen muziek. Broer en zus die een pizza eten naast het zwembad, Yuna die stilzwijgend naar haar mama kijkt terwijl ze danst, Yuna die peinzend een vogel tekent… Dit zijn de levens van gewone mensen, en die worden zo naturel mogelijk weergegeven. De stijl die Van Weyenberg hanteert, doet denken aan die van Kelly Reichardt (First Cow) en Wim Wenders (Perfect Days).

Door die soberheid beland je nog meer in de wereld van het jonge hoofdpersonage. Ze worstelt met zichzelf en haar omgeving, maar door haar introvertie ook meestal subtieler dan in veel andere coming-of-agefilms. Zo komt haar onzekerheid naar boven wanneer haar broer weer naar Duitsland wil vertrekken voor zijn examens. Niet veel later is er de onbezonnen koppigheid die leidt tot een treinrit met gevolgen. Een gemeen kantje duikt dan weer op in een fietstocht met Yuna’s halfzusje.

Opgroeien in zo’n dualiteit van gezinssituaties en culturen is allesbehalve makkelijk, zeker niet wanneer je in een bepaalde richting getrokken wordt. Yuna’s voornaamste houvast tijdens het onzekere herstel van haar vader is haar broer. Hun band voelt authentiek aan en staat voor een groot deel centraal in Soft Leaves. Een pluim dan ook voor de jonge acteurs, allemaal nieuwkomers. Vooral Lill Berteloot en Kaito Defoort zijn met hun beheerste maar tedere vertolkingen het hart van de film.

Soft Leaves is nu te zien in de bioscoop.