Interview with the Vampire seizoen 1 en 2 review: epische diepgang

De nieuwe serieversie van Interview with the Vampire bevat alle belangrijke elementen van zowel het boek van Anne Rice als de film uit 1994, maar heeft een belangrijke extra ten opzichte van die laatste: veel meer diepgang en binding. De eerste twee seizoenen zijn dan ook televisie van het hoogste niveau.

Afleveringen gezien: 16/16

Onsterfbare bestaan

Dat Interview with the Vampire begint met een… welja, interview, zal je dus niet verbazen. Journalist Daniel Molloy (Eric Bogosian, Succession) krijgt een kans van formaat: een eeuwenoude vampier wil hem zijn levensverhaal vertellen. Alleen is hij niet aan zijn proefstuk toe, want vijftig jaar eerder interviewde hij Louis du Pointe du Lac (Jacob Anderson, Game of Thrones) ook al eens. Alleen ging dat niet zoals gehoopt. Een herkansing dus.

De serie flitst heen en weer tussen het heden en Louis’ vertelde geschiedenis. In de jaren 1910 leefde Louis als een relatief welgestelde bordeeluitbater in New Orleans. Maar wanneer tragedie toeslaat in zijn familie, begint hij zelf ook te wankelen. Hij ontmoet Lestat de Lioncourt (Sam Reid, The Newsreader), een charismatische Fransman die de wereld rondreist. De twee hebben meteen een zekere chemie. Al snel komt Lestats geheim aan het licht, en hij geeft Louis de kans om zijn lijden op te geven en een vampier te zijn met hem. Louis grijpt ze.

Maar helaas is het onsterfelijke bestaan ook niet zo zorgeloos. Louis worstelt met het doden en vindt het moeilijk om een doel te vinden. Hij kan Lestat overtuigen om een jong meisje op sterven na dood te redden door haar te transformeren. Vanaf dan is Claudia (Bailey Bass in seizoen 1, Delainey Hayles in seizoen 2) hun compagnon, een al snel volwassen vampier in een tienerlichaam. Dat en Claudia’s soms meedogenloze neigingen bemoeilijken alles nog eens. Louis moet zich afvragen wat hij nu precies wil en wie hij kan vertrouwen.

Maar ook in het heden loopt niet alles van een leien dakje. Molloy begint gaandeweg te twijfelen aan Louis’ verhaal, en blijkt zelf ook verborgen doelen te hebben. En dat is nog maar seizoen één, mensen! In het tweede seizoen komt er nog een belangrijke vampier roet in het eten gooien, verkennen de vampiers andere oorden tijdens WO2, tekenen de verschillen zich nog sterker af en komt Molloy meer te weten over zijn eigen verleden.

Antihelden

Deze adaptatie is van de hand van onder andere Mark Johnson (Breaking Bad, Better Call Saul, The Holdovers), Alan Taylor (Game of Thrones, The Sopranos) en Rolin Jones (Boardwalk Empire). Zij weten dus hoe je een wereld rond antihelden moet bouwen. Die world-building is precies wat ze de eerste afleveringen meteen goed doen.

Louis’ thuisstad New Orleans bruist en brandt, en door die omgeving krijgt hij meteen een aantal lagen. Hoewel hij succesvol is, kijken bijna al zijn familieleden op hem neer. De andere ondernemers in zijn wijk ook, vooral omdat hij zwart is. Ook nadat hij een vampier wordt, blijft hij daarmee worstelen. Komt er nog eens bij dat de inwoners zijn relatie met Lestat afkeuren. Jacob Anderson neemt je vanaf het begin in met zijn genuanceerde vertolking. De toon is vaak intellectueel en filosofisch, maar de menselijkheid houdt Anderson vast en dat maakt hem zo boeiend. De kwaliteiten die hij ook al toonde in zijn bekendste rol als Greyworm in Game of Thrones overgiet hij hier met zelfkastijding, woede en soms wat arrogantie.

Anderson vormt dan ook een geweldig duo met Sam Reid als Lestat. De film uit 1994 betekende voor Tom Cruise een kans om zichzelf op een andere manier te tonen, en Reid stormt met zijn versie Hollywood binnen, de deur uit de scharnieren getrokken. Met zijn zachte stem, opvallende gezicht en (eigen) lange rode haren is hij ontzettend charismatisch. Een perfect afleidingsmanoeuvre voor de manipulatieve kantjes van Lestat. Maar de aantrekkingskracht van het personage is net dat hij veel facetten heeft. Ook de liefde voor Louis komt altijd oprecht over, net als zijn wantrouwen voor Claudia, een personage waar ik me ondanks goede actrices altijd al aan geërgerd heb.

Eigenlijk wordt er alleen maar goed geacteerd in Interview with the Vampire. Maar dat Anderson en Reid niet meteen kans maakten op een Emmy ligt hopelijk meer aan de relatieve onbekendheid van de serie in het eerste seizoen. Ook de scenaristen verdienen lof. Rolin Jones en een team schrijvers weten het tempo van de afleveringen goed in te delen. Sommige momenten of dialogen zijn af en toe een beetje over the top, maar dit is dan ook een neogotische fantasyserie. Een die wel een reeks gevoelige thema’s op een genuanceerde manier aansnijdt. De homoseksualiteit van Lestat en Louis was in de film en de eerste boeken vooral impliciet – hier zeker niet. Ook racisme, zingeving en afhankelijkheid komen vaak aan bod. Geen enkel personage of situatie is eenzijdig, en dat is vooral de meerwaarde van deze serie. Wij zetten alvast graag onze tanden in seizoen drie!

De eerste twee seizoenen van Interview with the Vampire zijn nu te zien op Streamz.