The Dunwich Horror review: traag maar beklijvend

November en december zijn niet enkel feestmaanden, maar het grijze en grauwe weer nodigt ook perfect uit tot het lezen van wat beklijvende kosmische horrorverhalen. In 1929 schreef de meester van dit genre HP Lovecraft The Dunwich Horror. Nu kunnen we in 2023 genieten van een nieuwe versie met dezelfde tekst maar illustraties van François Baranger, zoals we dat eerder al konden doen bij The Call of Cthulhu en At The Mountains of Madness (Vol I en II). The Dunwich Horror is een klassieker van Lovecraft, maar is op sommige vlakken misschien wel anders dan de vorige boeken die Baranger geïllustreerd heeft. Een leuk cadeautje voor de horrorfans onder ons? Geekster wantrouwde inwoners uit elk boerengat en testte het voor jullie uit.

Landelijk mysterie

The Dunwich Horror speelt zich af in het ogenschijnlijk doodnormale landelijke Massachusetts in de eerste helft van de 20e eeuw. In tegenstelling tot andere verhalen van Lovecraft krijgen we hier dus geen nachtmerrie-epidemieën, wetenschappelijke expedities naar grote ijslandschappen en verloren gegane beschavingen, of nachtelijke raids op sekteleden. Eerder beschrijft The Dunwich Horror Dunwich, een fictief klein dorpje in de Amerikaanse natuur. Op hun minachting voor correcte uitspraak na (wat het lezen overigens iets uitdagender maakt) zou er met de inwoners van dat dorpje op zich niets aan de hand zijn, ware het niet dat er in een afgelegen boerderij een familie woont waar duidelijk iets mis mee is. De zoon groeit véél te snel, de grootvader blijft vee kopen maar lijkt nooit een grotere kudde te hebben, er staat een groot gebouw dat met planken helemaal wordt afgesloten van de buitenwereld en waar doorheen de jaren meer en meer aan gewerkt wordt, etc.

Net zoals in veel van zijn verhalen zorgt Lovecraft voor een meesterlijke en beklijvende trage opbouw van de horror die de mensheid te wachten staat. Deze keer krijgen we overigens geen verslag achteraf, maar gewoon een chronologische vertelling (wel met telkens verwijzingen naar de rampzalige toekomst van 1928). Voor sommigen zal het tempo in het eerste deel van dit boek misschien wel héél laag liggen, maar uiteindelijk draagt het allemaal bij aan de sfeer. In de tweede helft van het verhaal zit er trouwens veel meer directe actie en een indrukwekkende climax. 

Prachtige illustraties

De reden om deze nieuwe editie te kopen is uiteraard dat elke pagina prachtig geïllustreerd is door Baranger. Door zijn donkere en sobere tinten besef je, zelfs wanneer er gewoon een beschrijving van het landschap in het begin van het boek is, dat er iets niet helemaal zuiver op de graat is. Bij de climax van het boek bewijst Baranger wederom dat hij de beste kandidaat is om een poging te doen de ongrijpbare wezens van Lovecraft toch voor onze mensenogen en -hersenen te illustreren. Zoals bij de vorige drie boeken van Lovecraft uitgegeven door Free League Publishing, is het geheel ten slotte een mooie en stevige hardcover van uitstekende kwaliteit.

.

Geïnteresseerd in de andere boeken van of andere uitgaves van Free League Publishing?

• Wij vonden beide volumes van At the Mountains of Madness ijzingwekkend goed.
• Lees hier al onze andere artikels over uitgaves van Free League Publishing.