Loki seizoen 2 review: tijd brengt raad

Het eerste seizoen van Loki was toen nog maar de derde reeks van Marvel die op Disney+ verscheen. Waar het in het begin nog niet zo speciaal leek, groeide de reeks uit tot een indrukwekkende staaltje worldbuilding met grote gevolgen. Intussen zijn we 2 jaar en ongeveer 6 series verder, en nemen we de draad bij de God of Mischief uit 2012 weer op na zijn avonturen bij de TVA. Hoe brengt Loki het er in seizoen 2 vanaf?

Afleveringen gezien: 6/6

Spoilers voor seizoen 1!

We’re into the time slip

Aan het einde van het vorige seizoen vonden Loki (Tom Hiddleston) en Sylvie (Sophia DiMartino) He Who Remains (Jonathan Majors) in de Citadel At The End of Time. Toen Sylvie hem vermoordde, waarschuwde hij dat talloze varianten van hem zouden komen om een Multiversal War te starten. Sylvie stuurde Loki terug naar de TVA maar duidelijk in een andere branch van de tijdlijn. Waar zij naartoe ging, wisten we toen niet. In seizoen 2 van Loki gaan we meteen verder waar we gebleven waren. Hij probeert de varianten van zijn vrienden te overtuigen dat er iets grondig mis is. Ondertussen heeft hij ook last van time slipping, waardoor hij ongewild tussen verschillende tijdlijnen teleporteert.

Tegelijk ontdekken ze ook dat het Temporal Loom (het temporale weefgetouw) van de TVA op ontploffen staat, omdat het alle niet-geprunede tijdlijnen niet meer kan verwerken. Als dat gebeurt, komt er een temporale meltdown die alles zal vernietigen. Om beide problemen op te lossen, gaan ze te rade bij wetenschapper Orobouros of O.B. (Ke Huy Quan, Everything Everywhere All At Once). Door een raar tijdsvoorval besluit Loki ook dat ze toch Sylvie nodig hebben, en uiteindelijk zoeken ze ook naar de ontsnapte Ravonna Renslayer (Gugu M’Batha-Raw) en Miss Minutes.

Geen moeite gespaard

Voor iedere tijdreisfan wat wils.

Waar het eerste seizoen nogal veel twists had waardoor het doel steeds veranderde, is dat hier iets duidelijker. Er is een catastrofe die vermeden moet worden en daarvoor halen ze alles uit de kast. De eerste twee afleveringen moet het verhaal wel nog wat op gang komen. Ik blijf fan van tijdreisverhalen, en eigenlijk is dit tweede seizoen dat nog meer dan het eerste. Zo reizen we onder andere naar 1964, 1977, 1982, 1994, 2012 en zelfs 1893. Vooral in dat laatste jaartal blijven we iets langer, en dat is een leuke afwisseling aangezien we die periode zelden zien. We hoppen ook naar andere realiteiten en in een van de afleveringen krijgen we zelfs een Groundhog Day-achtige time loop, maar dan eentje die dient om een bepaalde uitkomst te vermijden. (Mensen die Agents of S.H.I.E.L.D. gezien hebben, herkennen dit waarschijnlijk ook uit de geweldige afleveringen Spacetime en As I Have Always Been.) Kortom, voor iedere tijdreisfan wat wils.

Wat wederom opvalt aan Loki is hoe goed alles eruitziet en klinkt. Het productiedesign van Kasra Farahani voegt nieuwe mooi voorgegeven ruimtes in de TVA toe, maar steekt erboven uit in de aflevering in 1893, waar een recreatie is van de Wereldtentoonstelling. Dat gaat wel hand in hand met de VFX, want het is moeilijk te zien waar sommige van deze sets eindigen en de computermagie begint.

Hoewel er de laatste tijd klachten waren over de VFX, is het wel duidelijk dat veel van het budget en tijd naar deze serie gegaan is. Vooral in de laatste paar afleveringen zijn er een aantal scènes en effecten die er geweldig uitzien. Alles is ook bijzonder mooi in beeld gebracht door Isaac Bauman (5 afleveringen) en Oliver Loncraine. Dan is er nog componist Natalie Holt, die de reeks bij seizoen 1 er al liet uitsteken door de geweldige thema’s. Ook hier stelt ze niet teleur en mag ze zelf wat speciallekes doen zoals een old timey-versie van het Marvel Studios-thema.

Wat een conclusie

Een mooiere en meer gepaste conclusie hadden noch Hiddleston of de fans kunnen verwachten.

De cast mag er ook weer zijn, als is er sinds het eerste seizoen toch iets dat roet in het eten gooit. Redelijk onverwacht introduceerde de laatste aflevering toen Jonathan Majors, die als Kang de nieuwe Thanos zou worden in het MCU. Maar na zijn tweede grote rol in Quatumania is dat intussen niet meer zo zeker, nu de acteur beschuldigd wordt van huiselijk geweld. We zagen in de postcreditsscène al dat hij in dit seizoen zou verschijnen en hij is nog niet veroordeeld, maar het geeft toch een wrang gevoel. Vooral aangezien hij hier nog maar eens laat zien wat voor een goeie acteur hij is. We zullen moeten zien wat het voor de toekomst van het MCU geeft.

Veel van de andere castleden keren ook terug voor seizoen 2. Vooral Owen Wilson is nog steeds geweldig als goedzak Mobius terwijl Sophia DiMartino dit seizoen iets minder te doen krijgt als Sylvie. De beste toevoeging is zonder twijfel Ke Huy Quan als O.B. Zijn personage is een aandoenlijk warhoofd die soms van de hak op de tak springt maar altijd rechtuit en superslim is. Quan past er perfect bij.

Maar er is maar een reden waarom deze serie er ooit gekomen is en dat is Tom Hiddleston. Je vergeet soms dat deze Loki niet dezelfde is als die die we jarenlang op ons scherm zagen (en stierf in Infinity War), maar hij heeft op die 12 afleveringen misschien net meer evolutie doorgemaakt. De zelfzekere arrogantie en donkerheid komt af en toe nog boven maar verdwijnt vooral op de achtergrond voor de mildere kant die eigenlijk vooral wil helpen. Ik sprak al over de tijdreiskwaliteiten van het verhaal maar het zijn echt de laatste 2 die op elk vlak bijzonder goed in elkaar zitten. Zonder dat je het beseft, werk je toe naar een hoger doel, en wanneer het eindelijk duidelijk wordt, is het bijzonder indrukwekkend, bitterzoet en emotioneel. Hier krijgt Hiddleston ook echt de kans om te schitteren. Een mooiere en meer gepaste conclusie hadden noch hij of de fans kunnen verwachten.

Seizoen 2 van Loki is nu te zien op Disney+.