The Wheel of Time seizoen 2 review: de fantasyreeks van het moment

Na een beloftevol eerste seizoen ging in september het tweede seizoen van The Wheel of Time in première. In deze reeks wordt de epische fantasyboekenreeks van Robert Jordan verfilmd en het belooft direct een stuk donkerder te worden dan het eerste seizoen.

Afleveringen gezien: 8/8

Boeken gelezen: 5/14

Onderstaande review kan spoilers voor seizoen 1 bevatten

De wereld wordt groter

Op het einde van het eerste seizoen werd onthuld wie van de 5 mensen uit het dorpje Tweewater de Herrezen Draak is. Na een (vrij anticlimactisch) gevecht met de persoon waarvan Rand denkt dat het de Duistere is, is ons groepje helden opgesplist. Nynaeve al’Maera en Agwene al’Vere zijn afgezakt naar Tar Valon om in de Witte Toren een opleiding tot Aes Sedai te genieten. Perrin Aybara is samen met de Ogier Loial en een groep soldaten uit Shienar op jacht naar de Hoorn van Valere. Mat Cauthon zit op bevel van Moiraine gevangen in de Witte Toren onder het oog van Liandrin. En Rand leeft verscholen in Cairhien terwijl iedereen (behalve Lan en Moiraine) denkt dat hij dood is. Daarbij zijn Lan en Moiraine ook nog eens apart op pad en is Moiraine haar connectie met de Ene Kracht kwijt.

Het verdelen van alle hoofdpersonages over de rijke wereld van The Wheel of Time geeft seizoen 2 de kans om sterk in te zetten op worldbuilding.

Het verdelen van alle hoofdpersonages over de rijke wereld van The Wheel of Time geeft seizoen 2 de kans om sterk in te zetten op worldbuilding. Via Nynaeve en Egwene leren we meer over hoe de Witte Toren in Tar Valon werkt en wat de opleiding tot Aes Sedai inhoudt. Op deze manier krijgen we ook meer inzicht in de beperkingen van de reeds gekende Aes Sedai. Via Perrin en Loial komen we dan weer snel in contact met het leger uit Seanchan, een land ver over zee. Opeens komen we in contact met een volk dat een heel andere visie heeft op de Ene Kracht en dan ook heel anders omgaat met hun geleiders. De Aiel, nog een ander volk met andere interpretaties op de Ene Kracht, worden ook al geïntroduceerd maar zal eerder in een later seizoen uitgediept worden. Via Rand en Moiraine leren we dan weer veel over de huizenpolitiek die heerst in alle grote steden.

Nog steeds trouw aan het bronmateriaal

Volgens de officiële communicatie zou het tweede seizoen van The Wheel of Time het tweede boek uit de reeks, The Great Hunt, verfilmen met elementen uit het derde boek, The Dragon Reborn. Je mag dit letterlijk nemen. De verhaallijn van het seizoen bevat zo goed als geen elementen uit het derde boek. Wel worden wederom enkele personages een lichtelijk ander pad opgestuurd dan hun literaire versies. Maar zeker in de eerste drie boeken staat de progressie van Rand, de Herrezen Draak, centraal. Zowel in The Great Hunt als in The Dragon Reborn bereikt Rand iets cruciaals in zijn pad naar de Laatste Slag. Aangezien de gebeurtenis uit The Dragon Reborn mogelijk belangrijker is dan deze uit The Great Hunt, kunnen we alvast concluderen dat seizoen 3 gaat eindigen waar The Dragon Reborn eindigt. Het einde van dit derde boek is immers nog epischer dan wat we op het einde van dit seizoen in Falme zagen.

In vergelijking met Game of Thrones is het nu wel duidelijk waar de reeks moet eindigen.

Aangezien The Wheel of Time het waarschijnlijk geen 14 seizoenen zal trekken (ja, er zijn 14 boeken), is het wel belangrijk om voldoende progressie in het verhaal te maken. Volgens sommige geruchten zouden de makers van de reeks mikken op 8 seizoenen. Dit is zeker mogelijk, zolang de geest van de boekenreeks behouden wordt. In vergelijking met Game of Thrones is het nu wel duidelijk waar de reeks moet eindigen.

Sommige personages gaan sneller vooruit

De andere twee mannelijke boerenzonen uit Tweewater, Mat en Perrin hebben eigenlijk wel grotendeels hun verhaallijnen uit zowel The Great Hunt als The Dragon Reborn achter de rug. In de eerste drie boeken is hun verhaallijn ook beperkter ten opzichte van Rand en het is pas later dat deze interessanter wordt. Gezien de screentijd een beetje in evenwicht moet zijn, staan er in het derde seizoen interessante dingen te gebeuren met hen. Ook nog even over Mat: tegen het einde van de opnames van het eerste seizoen besloot acteur Barney Harris de reeks te verlaten. Hij wordt vervangen door Dónal Finn, die dit met verve doet. Ze lijken voldoende op elkaar en aangezien Mat op het einde van seizoen 1 gecorrumpteerd is door een vervloekte dolk, voelt deze ‘transformatie’ niet zo vreemd aan.

Alles wat er met Moiraine en Lan gebeurt in dit seizoen is volledig nieuw, maar geeft heel veel informatie over hun band zodat dit later minder aan bod moet komen. Hun onderlinge relatie wordt op de proef gesteld en zowel Rosamund Pike (Gone Girl) als Daniel Henney weten hier hun personage neer te zetten zoals je het uit de boeken kan afleiden. De Aes Sedai Leandrin, vertolkt door Kate Fleetwood, krijgt meer achtergrondverhaal. Dit maakt haar personage rijker, wat zeker in de toekomst nog belangrijk zal zijn.

De grootste verrassing, naar mijn mening, in dit seizoen is het personage Lanfir. Lanfir is een van de Verzakers, vroegere dienaren van de Duistere voor het Breken van de Wereld. Ze wordt vertolkt door Natasha O’Keeffe (Peaky Blinders). Enkelen van hen lopen ondertussen terug rond op de wereld, maar Lanfir is bij uitstek de meest interessante Verzaker. Ze heeft een speciale band met de vorige Draak en toont aan dat niet alles zwart-wit is. Haar rol is sterk uitvergroot ten opzichte van de boeken, maar dit is enkel een meerwaarde voor de reeks.

Aflevering 6 is zonder twijfel de hardste, donkerste aflevering uit de reeks.

Van onze vijf niet meer zo onschuldige tieners moet het Egwene (Madeleine Madden) zijn die de grootste arc krijgt dit seizoen. Nynaeve (Zoë Robins) is, zeker in het begin, weer haar niet zo aangename zelve en krijgt iets te veel aandacht. (Hoeveel keer kan je zeggen dat ze een van de krachtigste geleiders ooit is?) Maar voor Egwene verloopt alles op een andere manier in de Toren. Ze begint vrij onderdanig samen met het nieuwe personage Elayne (Ceara Coveney) als hulpjes in de Toren. Wanneer we over de helft van het seizoen komen, maakt Egwene los het meest intense mee wat we tot nu toe hebben gezien. Aflevering 6 is zonder twijfel de hardste, donkerste aflevering uit de reeks en toont dat we niet te doen hebben met een simpel sprookje. De pay-off hiervan in de finale is zeer bevredigend. Madden zet hier echt een sterke prestatie neer en Egwene is op dit moment de protagonist waar je als kijker het hardste mee meevoelt.

Over de verhaallijnen en personages kan ik blijven doorgaan zoals hierboven duidelijk wordt. Maar dit laat ik beter over aan jullie om zelf te ontdekken.

Aandacht voor sets en kostuums

Net zoals in het eerste seizoen is er veel aandacht voor de sets. Bijna alle opnames vonden weer plaats in Oost-Europa, voornamelijk in Tsjechië, maar ook Marokko diende deze keer als set. Door zo goed als alles op locatie te filmen, komt alles rauwer en echter over. Het is een goede tendens om, zeker in fantasy, af te stappen van teveel greenscreen en CGI. Al zitten deze er natuurlijk weer in. Het weven van de Ene Kracht wordt mooi in beeld gebracht, al is niet elke ontploffing even goed gedaan, maar daar kunnen we wel eens over heen kijken.

Samen met het decor is er ook aandacht voor kostuums. Het is in een fantasysetting moeilijk om een goed evenwicht te vinden en niet te knullig te gaan. Ook mag het er niet te armoedig uitzien. Rand draagt verzorgde kostuums die passen bij zijn personage en hoe de Ais Sedai met hun limitatie op 1 kleur zoveel variatie kunnen tonen, is impressionant. Hetgene natuurlijk het belangrijkste is, is de keuze van uniformen. De kostuums van de novices in de Toren kloppen volledig en tonen ook echt hun plaats in de Toren aan. Maar vooral de outfits van het leger van de Seanchan: wauw, je hebt er echt schrik van. Een leger moet afschrikken en ze slagen erin dit op een manier te doen die ook nog eens aantoont dat ze van een ander deel van de wereld komen. Ook de Aiel hebben een duidelijke outfit, die duidelijk meer woestijngericht is, maar ook gezag afdwingt. The Wheel of Time haalt veel invloeden uit verschillende culturen uit onze wereld en slaagt erin dit allemaal respectvol te integreren in hun sets en kostuums.

En dan nog even iets kort over de seizoensfinale, aangezien deze in seizoen 1 de minst goede aflevering was. Het eindgevecht van Rand is misschien weer iets of wat anticlimatisch, maar de 60 minuten daarvoor zijn om je vingers bij af te likken.

The Wheel of Time is te bekijken op Amazon Prime.