Deprecated: The PSR-0 `Requests_...` class names in the Requests library are deprecated. Switch to the PSR-4 `WpOrg\Requests\...` class names at your earliest convenience. in /data/sites/web/geeksterbe/www/wp-includes/class-requests.php on line 24
Guardians of the Galaxy Vol 3 review: waardige afsluiter - Geekster
Films

Guardians of the Galaxy Vol 3 review: waardige afsluiter

James Gunn neemt afscheid van de Guardians met Guardians of the Galaxy Vol 3. Het verleden haalt ons favoriete groepje rare kwibussen in en dat heeft grote gevolgen voor elk van hen. Het is een mooie afsluiter geworden van een trilogie die het Marvel Cinematic Universe in een ko(s)mischere richting stuurde.

Succesformule

Met een paar noten van Redbones Come and Get Your Love maakte James Gunn in 2014 duidelijk dat er een nieuwe wind door het MCU ging waaien. De Guardians waren egoïstisch, sarcastisch, klungelig – geen typische helden. Maar toch: een groep zonderlingen die elkaar vinden, het is een concept dat ook werkt met superhelden. Gecombineerd met de humor die Gunn in het scenario stopte, veranderde Guardians of the Galaxy van een risicovolle gok in een succesformule. De broers Russo stopten daarna ook meer humor in hun films, ten goede en ten slechte, en Taika Waititi deed er nog een schep bovenop. Toch kan Gunn nog altijd als beste die balans bewaren.

Vol. 3 onderstreept bijzonder mooi de evolutie die Rocket heeft doorgemaakt. Hij was wellicht de meest onwaarschijnlijke held van allemaal.

Aan het begin van Guardians of the Galaxy Vol 3. hebben de Guardians ook een soort evenwicht gevonden. Zoals we zagen in de kerstspecial, hebben ze een hoofdkwartier opgezet op Knowhere, de planeet waar ze tijdens Infinity War tegen Thanos vochten. Maar niet alleen zij hebben er hun thuis, ook een diverse bevolking en nu ook Cosmo (Maria Bakalova), de telekinetische hond die zorgt voor een van de beste terugkerende grappen van de film. Peter Quill (Chris Pratt) is de enige die de rust niet voelt. Na het verlies van Gamora (Zoë Saldaña) in Endgame kijkt hij nog altijd te diep in het glas, en dat komt de groep al snel duur te staan.

© Marvel Studios / Disney

Wanneer de gouden Adam Warlock (Will Poulter) hun basis komt binnenvallen, lijkt hij op zoek naar Rocket (Bradley Cooper). Die raakt zwaargewond, en als ze hem medische hulp willen geven, blijkt hij een noodstopschakelaar te hebben die dat verhindert. De tijd dringt dus om de degene te vinden die Rocket ooit modificeerde om het mechanisme uit te schakelen en hem alsnog te redden. Die schuldige is de High Evolutionary (Chukwudi Iwuji), een wezen dat een utopische maatschappij en dus ook het perfecte ras wil maken. Er is weinig nuance in zijn personage of verhaal, maar in deze film hoeft dat ook niet. De focus ligt terecht elders.

Conclusies trekken

In flashbacks zien we Rockets verhaal, en dat is behoorlijk tragisch. Ook hij was betrokken in het streven van de High Evolutionary, en kreeg daarbij heel wat te verduren. Vol 3 onderstreept bijzonder mooi de evolutie die het personage heeft doorgemaakt in de Infinity Saga. Rocket was wellicht de meest onwaarschijnlijke held van allemaal. Zijn geschiedenis vormt het hart van deze film, en hij wellicht het hart van het team. Het is doorheen de films subtiel werk geweest van zowel Bradley Cooper, James Gunn als de medewerkers van de visuele effecten. Soms blijft het moeilijk om te geloven dat je naar een virtuele wasbeer kijkt.

© Marvel Studios / Disney

Zowel Quill als Chris Pratt komen meer tot hun recht als ze niet in het midden van de belangstelling staan.

In hun zoektocht naar een manier om Rocket te redden, beginnen de andere Guardians ook tot enkele conclusies over zichzelf te komen. Wanneer de ‘nieuwe’ Gamora hen helpt om in het bedrijf van de High Evolutionary te raken, blijft Quill proberen om haar van hun vroegere liefde te overtuigen. Dat raakt zij, maar eerlijk gezegd ook ik, al vlug moe. Saldaña’s rol heeft hier dan jammer genoeg nog weinig meerwaarde, behalve die van nostalgie. Ze was zo sterk in de Guardians-films én Endgame dat het toch ergens zonde is.

Voor Chris Pratt is dit dan weer wel een goede film. Zowel personage als acteur komen meer tot hun recht als ze niet in het midden van de belangstelling staan, zoals ik ook vond bij zijn korte verschijning in Thor: Love and Thunder. Quill stuurt hier de missie wel, maar doet dat voor Rocket. En hij denkt ook meer na over zijn daden en iedereens toekomst. Hij kan nu echt laten zien hoeveel zijn vrienden voor hem betekenen, omdat zij hem niet de hele tijd moeten redden. Nebula, de beste Guardian, blijft ondergewaardeerd maar is nu echt wel Peters vertrouwenspersoon geworden. Mantis en Drax blijven grotendeels comic relief, maar ook zij krijgen uiteindelijk wel hun mooie momenten in deze film. En Groot (Vin Diesel) is er ook.

Inventiviteit

© Marvel Studios / Disney

Met het vertrek van Gunn naar superheldenconcurrent DC verdwijnt misschien ook even dit kosmische deel van het universum. Best jammer, want visueel druipt de inventiviteit er nog altijd vanaf. Een planeet gemaakt uit breinweefsel, een alternatieve en licht geflipte versie van de aarde — geweldige sets gevuld met ontelbare alienrassen in fantastische make-up en kostuums. Ook de beeldvoering mag er nog altijd zijn, met dynamische camerahoeken en opvallend dieptezicht, intense kleuren en lichtwerk, waardoor deze film ook in IMAX een lust voor het oog is. De strijkergecentreerde muziek van John Murphy (28 Days Later, The Suicide Squad) (voor het eerst niet Tyler Bates) doet zijn werk, vooral op de grote momenten. Zoals we gewend zijn, heeft Vol. 3 daarnaast ook een catchy soundtrack die misschien wel zorgt voor een mooi, nieuw dansmoment.

Wat uiteindelijk bijblijft, is de band tussen deze vrienden, en die stelt James Gunn gelukkig altijd voorop in hun mogelijk laatste reis.

Guardians of the Galaxy Vol. 3 is veel dingen: spannend, grappig, ontroerend, overvol en — al bijna een cliché om dit te zeggen — te lang. Naast de zoektocht om Rockets leven te redden komt er net iets te veel bij gesleurd, zoals de terugkeer van de gouden Soevereinen met Alysha (Elizabeth Debicki) en de nieuwe Adam Warlock. Debicki en Poulter amuseren zich en laten een goede indruk na, maar ze krijgen allebei te weinig te doen. Als je denkt dat de film stilaan aan het afronden is, komt er nog een actiestuk bij dat verweven kon worden in wat voorafging. Maar wat uiteindelijk bijblijft, is de band tussen deze vrienden, en die stelt James Gunn gelukkig altijd voorop in hun mogelijk laatste reis. Een emotionele en waardige apotheose van een memorabele groep. Als dit hun zwanenzang was: het gaat hen goed.

Guardians of the Galaxy Vol 3 is vanaf 3 mei te zien in de bioscoop.

Elien Valcke

Gepassioneerd door taal (Nederlands-Engels-Spaans) en heeft er dan maar haar studies en carrière aan gewijd. Helft van een tweeling. Kijkt veel te veel films en series. Oh, well.

Recent Posts

Mother’s Instinct review: voorzichtig trauma

Mother's Instinct is een remake van de Franstalig-Belgische film Duelles uit 2018 van Olivier Masset-Depasse.…

9 uren ago

No Rest for the Wicked early access preview: een frisse wind?

Moon Studios, de ontwikkelaar van de briljante games Ori and the Blind Forest en Ori…

3 dagen ago

De Kiekeboes 1 review: een nieuw begin

In september 2023 verscheen het 164ste album van de Kiekeboes met de titel Seizoensfinale. Het…

3 dagen ago

Final Fantasy XVI – The Rising Tide DLC review: natte droom

Square Enix beloofde op de Game Awards 2023 niet één maar twee DLC's voor Final…

4 dagen ago

Abigail review: dansend kat- en muisspel

Opgepast, M3GAN. Na een dansende robot brengt horrorprent Abigail ons een nieuw dansend monster, nu…

5 dagen ago

The Fall Guy review: liefdesbrief aan stuntmannen en -vrouwen

Wanneer een voormalig stuntman regisseur wordt, kan je verwachten dat z’n films garant staan voor…

6 dagen ago