Doctor Strange In The Multiverse of Madness review: puur entertainment

Onze geliefde Sorcerer Supreme is terug van nooit weggeweest! Dankzij zijn aanwezigheid in Avengers: Endgame en Spider-Man: No Way Home zou men bijna vergeten dat het eerste avontuur intussen al 6 jaar geleden is. In 2017 werd al bekend gemaakt dat er een vervolg zou komen. Een film waarbij een hardere focus zou komen op horror. Een wissel in regisseurs en pandemie later kunnen we eindelijk zien hoeveel daar nog van is overgebleven. Wat blijkt? Doctor Strange In The Multiverse of Madness bewijst nogmaals dat Marvel Studios een meester is binnen de blockbusters. Een kolos die je voor de zoveelste maal een bord onversneden entertainment weet te serveren in een tijd waarin we dachten dat hun keuken begint vierkant te draaien.

Zelfs de grootste Marvel Studios-fanaat moet erkennen dat niet al hun producten van hetzelfde hout gesneden zijn. Sinds de absolute climax van Endgame, heb ik ook enkele films en reeksen aan me laten voorbij gaan. Waar ik vroeger de marketing van de films op voet volgde, laat ik het deze keer flink aan me voorbij gaan. Ik durfde bij sommige al fluisterend de term superheldenmoeheid in de mond te nemen. Wat heeft mijn kijkgedrag te maken met de film? Om mijn mening volledig te kunnen kaderen, vind ik het belangrijk dat je weet dat ik de bioscoopzaal binnenstapte met een hoopvolle maar gezonde dosis scepsis.

Doctor Strange In The Rumor Mill of Madness

Binnen de wereld van het MCU heeft deze film enorme implicaties en er zijn momenten waar menig fan kippenvel zal van krijgen.

De geruchtenmolen liep namelijk al jaren. Bij het zien van WandaVision werd er bij elke aflevering al gehoopt op een tease naar Mephisto, de vermoedelijke schurk van deze film. Het zou een horrorverhaal worden waar zowel Miss America, Loki, Wanda en Doctor Strange een belangrijke rol zouden in spelen. Het zou ook een vervolg worden op What If, WandaVision én Loki. Welk verhaal konden ze vertellen over Stephen Strange (Benedict Cumberbatch) terwijl ze de eindjes van de reeksen aan elkaar knoopten? Het werd er eentje over liefde, identiteit en over de juiste keuzes maken.

Zonder te veel van het verhaal vrij te geven wordt het concept van het multiversum gebruikt om een karakterstudie te maken van Stephen Strange. Sommige hadden kritiek op zijn What If?-verhaal waarin de vraag gesteld werd: “Wat als Strange zijn hart verloor in plaats van zijn handen?”. De vraagstelling is namelijk nutteloos want ook ‘onze’ Strange heeft amper een hart. Hij is zelden gedreven vanuit een empathisch standpunt. Zijn keuzes worden gemaakt door egoïsme, harde beslissingen of eergevoel. Deze film gaat verder op dit elan, maar in welke vorm laat ik jullie liever ontdekken.

Nieuwkomer America Chavez (Xochitl Gomez) komt op het pad van onze superheld want de schurk van het verhaal wil haar krachten om andere universums te teisteren en stuurt monsters op haar af. Strange besluit om de hulp van Wanda Maximoff (Elizabeth Olsen) in te schakelen, vanwege haar expertise in alles rond zwarte magie. Wat volgt is een achtbaan van caleidoscopische illusies en horror. Een film die met momenten rommelig aanvoelt, maar waarbij je je glimlach moeilijk kan onderdrukken.

Om de monsters en verschillende universums mooi in beeld te brengen, werd duidelijk koste noch moeite gespaard.

Binnen de wereld van het MCU heeft deze film enorme implicaties en er zijn momenten waar menig fan kippenvel zal van krijgen. Maar omdat het tempo zo hoog ligt, gaan we ook weer snel weg naar het volgende, wat voor sommigen misschien zal aanvoelen als een gemiste kans om daar meer gewichtigheid aan te geven. Als eersteklas droogstoppel draag ik stilte in een bioscoopzaal hoog in het vaandel maar ik kon op meerdere momenten mijn verbazing of enthousiasme niet intern houden. Ik haal troost uit het feit dat ik niet de enige was in de zaal.

Een sequel die overtuigt

Als je kijkt naar Doctor Strange In The Multiverse of Madness is het heel erg duidelijk waar het CGI-budget van Marvel Studios naartoe ging. Om de monsters en verschillende universums mooi in beeld te brengen, werd duidelijk koste noch moeite gespaard. Maar we moeten stilstaan bij het powerduo van deze film: Benedict Cumberbatch en Elizabeth Olsen. Beiden geven het beste van zichzelf en fans zullen genieten van de interacties. Ik raad iedereen wel ten stelligste aan om What If en WandaVision te bekijken, om zo de volledige impact van bepaalde scènes te voelen.

Op mijn notitieboekje had ik een stukje omcirkeld: “Toegankelijk voor nieuwkomers?”. De vraag kan gesteld worden of ik hier nog moet bij stilstaan. Op dit moment ben je ofwel volledig mee met de wereld van Marvel of je gaat deze film niet zien. Ik ga het dus anders formuleren: ben je een beetje gedesillusioneerd door sommige van de missers van Marvel Studios? Geef deze dan sowieso nog een kans. Het script is geschreven door Michael Waldron, die ook al aan Rick & Morty en Loki schreef. Plus, hoewel het toch nog steeds voor een deel gebruik maakt van het mal van Marvel, probeert het toch iets nieuws te doen.

Het is volgens mij geleden van Guardians of the Galaxy dat een regisseur zo zijn stempel weet te drukken op een film.

Het tracht namelijk de grens op te zoeken van wat kan binnen een kindvriendelijke superheldenfilm. Het schuwt helemaal niet om lugubere zaken in beeld te brengen. Doctor Strange In The Multiverse of Madness voelt ook unieker aan, waarin er gebruik gemaakt wordt van frisse shots en manieren van verhalen te vertellen. Het is volgens mij geleden van Guardians of the Galaxy dat een regisseur zo zijn stempel weet te drukken op een film.

Ik kan deze recensie niet afsluiten zonder even stil te staan bij het excellente werk van Danny Elfman. Losstaand van de begeleidende muziek op de juiste plaatsen, is er ook een moment in de film waar hij zich duidelijk heeft kunnen laten gaan. De creativiteit en knipogen die hij weet te verweven in die stukken, verdient een aparte vermelding en dat op zich is al een reden om de film te gaan zien.

Doctor Strange In The Multiverse of Madness is vanaf 04/05 te zien in de bioscoop.