Bodyguard review: straffe kost van de BBC

Als we alleen de topreeks Sharp Objects hadden gehad dit jaar, waren we al gezegend geweest. Maar de BBC is ook goed bezig dit jaar. Bodyguard van maker Jed Mercurio (Line of Duty) verpulverde namelijk een aantal kijkcijferrecords. De reden ervoor? De serie was gewoon steengoed.

Een goeie aanloop

Om te bewijzen dat ik niet zomaar met superlatieven gooi, een aantal cijfers: er keken bijna 7 miljoen mensen live naar de eerste aflevering, waardoor het meteen de best bekeken nieuwe serie van het jaar was. Meer nog, het was zelfs de beste première voor een serie in de UK sinds 2006. Met de uitgestelde kijkcijfers erbij kwam het aantal zelfs op 10 miljoen te liggen. In tijden waar lineaire tv steeds meer de duimen moet leggen voor on-demand, is dat best indrukwekkend. Die cijfers bleven dezelfde en verbeterden zelfs nog over de loop van de (amper!) zes afleveringen.

Ook ik heb vanaf het begin gekeken. Al toen de trailer voor het eerst getoond werd, kon je zien dat dit iets speciaals zou worden. Richard Madden en Keely Hawes speelden de hoofdrol, en Madden zou waarschijnlijk een bodyguard spelen. Maar voor de rest werd het best abstract geteased. Het is trouwens geen spin-off van de gelijknamige film, dus is Kevin Costner nergens te bespeuren. Ik was intrigued, ook al omdat Richard Madden zich redelijk gedeisd heeft gehouden sinds zijn tragische exit bij Game Of Thrones. Er werd ook veel aandacht gevestigd op het feit dat Jed Mercurio de showrunner was. Zijn serie Line of Duty is al een echte hit geweest voor de BBC en dus waren de verwachtingen hooggespannen.

Recht uit de startblokken

De eerste aflevering loste die al helemaal in. Bodyguard schiet dan ook meteen uit de startblokken. We maken kennis met David Budd terwijl hij op de trein naar huis zit met zijn kinderen, die hij gaat afzetten bij zijn vrouw. Hij is agent en is dus van nature op zijn hoede. Hij voelt zich al een beetje ongemakkelijk wanneer hij vanuit de trein iemand zich verdacht ziet gedragen op het perron. Als kijker deel je al snel zijn gevoel door de vele close-ups en de gespannen sfeer die langzaamaan opgedreven wordt. Voor de zekerheid gaat hij polsen bij de treinbegeleider en zij vertelt hem dat er informatie zou zijn over een mogelijke aanslag op de trein. De spanning neemt nog maar wat toe.

Na de eerste twintig minuten besef je dat deze serie je helemaal beet heeft.

Budd neemt min of meer de leiding en samen gaan ze op zoek naar de mogelijke dader. Wanneer hij dezelfde man van het perron gehaast ziet wegvluchten uit een toilet, gaat hij kijken of die iets heeft achtergelaten en tot zijn (en onze) verbazing stuit hij op een vrouw met een bomgordel aan. Spanning x 10.

In de volgende twintig minuten komen we al wat te weten over Budd zelf en zijn persoonlijkheid terwijl hij onderhandelt met de vrouw en haar koste wat het kost in leven wil houden. Het zijn twintig van de spannendste minuten die ik al in een serie heb meegemaakt. Op het einde van dit eerste deel ben je als kijker dan ook een beetje opgelucht dat het voorbij is, maar tegelijk besef je dat deze serie je helemaal beet heeft.

Vele zaadjes

Maar David is niet zo perfect als hij op het eerste gezicht lijkt. Hij kampt met PTSS sinds hij het leger heeft verlaten, waardoor zijn gezin uit elkaar gevallen is en zijn vrouw Vicky dus eigenlijk zijn ex is. Een dag later zien we Budd in de nasleep van de hele gebeurtenis. Het dreigingsniveau in het land is verhoogd, waardoor de beveiliging van de regering wordt opgedreven. Zo wordt David uiteindelijk als bodyguard toegewezen aan Julia Montague, de minister van Binnenlandse Zaken. Hij googelt haar om te weten te komen waarvoor ze precies staat en ontdekt dat ze hevige voorstander is van militaire acties in het buitenland.

Hun kennismaking is dan ook niet bepaald hartelijk: zij heeft het niet zo begrepen op de extra maatregelen die haar routine verstoren en hij staat natuurlijk niet helemaal achter haar overtuigingen. Wanneer Julia verneemt dat hij de agent was van de aanslag, begint ze bij te draaien. Ze neemt hem meer en meer in vertrouwen, terwijl ze de strijd tegen terrorisme wil verscherpen. Daarvoor heeft ze een wetsvoorstel klaar, RIPA-18, dat meer macht zou geven aan de Security Service, of MI5. Maar dit is niet naar de zin van de federale politie. David zelf kan zich maar moeilijk verzoenen met haar beleid en gaat een van zijn oude legervrienden opzoeken, die een hulpgroep leidt. David doet er wat uitspraken waardoor je op het einde van de eerste aflevering niet zeker weet waar de serie naartoe zal gaan, maar wel een sterk vermoeden hebt.

Consistentie

Als er één iets is waarin deze serie uitblinkt, is het wel plot twists.

In de verdere afleveringen blijft de vraag hangen of David het wel goed bedoelt met zijn nieuwe beschermelinge. Tegelijk loopt ook het onderzoek naar de aanslag van 1 oktober, waarbij hij logischerwijze betrokken wordt. Over het plot van de rest van Bodyguard zal ik niks meer verklappen, want als er één iets is waarin deze serie uitblinkt, is het wel plot twists. Er worden wendingen en risico’s genomen die je niet meteen zou verwachten, maar het thema terrorisme blijft wel belangrijk. Ook de spanning blijft. Elke aflevering heb je wel ergens het gevoel dat er iets staat te gebeuren, maar wanneer het dan gebeurt, komt het toch ook onverwacht door de manier waarop het geschreven is. Uiteindelijk gaat de serie wel een andere richting uit dan ik eerst dacht.

De schrijvers hechten trouwens veel belang aan realisme. Je gelooft dat er veel research is gedaan naar zowel de werking van de politie als de regering, gaande van verhoortechnieken tot veiligheidsprotocollen. Jammer genoeg is het thema dan ook pijnlijk relevant. Ook de impact van PTSS op ex-soldaten en hun familie wordt ernstig in beeld gebracht. De acteurs spelen de pannen van het dak. Richard Madden hoefde zich niet echt te bewijzen na zijn rol in Game of Thrones maar doet het toch, door zich volledig te smijten in deze moderne rol. Hij kan in een vingerknip van zowel professioneel naar sympathiek als gebroken gaan. Keeley Hawes is even goed en krijgt de kans om zowel de harde als zachte kanten van Julia te tonen. Ze kunnen verder op heel degelijke steun rekenen van onder andere Sophie Rundle als Vicky en Ash Tandon en Nina Toussaint-White als de agenten die instaan voor het onderzoek naar de aanslag.

Goeie landing

Bij zo’n straffe start rijst natuurlijk al de vraag of de finale ooit de serie op een goeie manier kan afsluiten. Voor mij was dit wel zo, maar dat was wel niet voor iedereen het geval. Het is in elk geval wel een nagelbijter, zoals we dan al gewoon geworden zijn. Maar bekijk de serie zo snel mogelijk en oordeel vooral zelf.

Netflix lanceert Bodyguard op 24 oktober buiten de UK. Zo kunnen mensen zonder BBC dit pareltje alsnog meepikken.