God of War was in 2018 een heuse verrassing: het was niet langer een breinloos actiespel vol woede en geroep, maar een meer gecontroleerd (doch actievol) relaas over de relatie tussen een vader en zijn zoon. Wij konden niet wachten op het vervolg, dat er nu eindelijk is in God of War Ragnarök. Doet het spel ons en onze wereld op onze grondvesten daveren of zijn er minder goddelijke elementen? Heeft het nog steeds een verrassend goed en strak verhaal en zijn sommige frustraties weggewerkt? Geekster dacht na over hoe je een ideale ouder kan zijn en zocht het voor jullie uit.
Reviewcopy op PS5 verkregen via uitgever
Opgelet: Deze review bevat spoilers voor God of War uit 2018 (en zo weinig mogelijk voor Ragnarök).
Heel het spel draait rond de voorspellingen rond Ragnarök en hoe vader en zoon daarmee omgaan.
God of War Ragnarök speelt zich een paar jaar na de gebeurtenissen van het vorige spel af. Door de dood van Baldur is het er met de negen Werelden enkel op achteruit gegaan. Fimbulwinter, de harde winter die de laatste strijd van de goden, Ragnarök, inluidt, is ontketend. Kratos en een intussen gepuberde Atreus hebben zich teruggetrokken in hun huis op Midgard, zowel om te trainen als om veilig te zijn voor de wraak van aan de ene kant Freya en aan de andere kant Thor en Odin. Ook vragen beiden zich af waarom Faye hen een paar jaar geleden nu eigenlijk naar Jötunheim geleid had en moet Kratos omgaan met de laatste voorspelling van de Reuzen die enkel hij gezien heeft.
Na een onverwacht bezoek en een ontdekking van Atreus trekt ons duo er (samen met het slimste hoofd ter wereld, Mimir) op uit om… Ja, om wat eigenlijk te doen? Voorganger God of War was een persoonlijk verhaal: Kratos en Atreus bezochten de Werelden en bevochten goden en monsters met als constant doel om de as van Faye te kunnen uitstrooien vanop de hoogste top in alle Werelden. Je doel was in 2018 steeds duidelijk, ook al waren er soms omwegen. In Ragnarök is dit bewust niet het geval. Heel het spel draait rond de voorspellingen rond Ragnarök en hoe vader en zoon daarmee omgaan. Volgen ze enkel een script waar geen ontkomen aan is of tarten ze het lot? Kratos wil niets liever dan al het conflict vermijden en Atreus veilig houden, maar Atreus worstelt met zichzelf en zijn nieuwe naam, vraagt zich af wat zijn lot is, en wil niet gewoon blijven stilzitten. Dit zorgt ervoor dat ze er weliswaar op uittrekken naar de verschillende Werelden, maar dat het soms, als je het niet doelloos kan noemen, toch eerder op goed geluk is. Ook is het spel veel langer dan zijn voorganger, maar zijn sommige secties (je zou ze haast intermissies kunnen noemen) wel (bewust) wat langdradig. Dit betekent helemaal niet dat het verhaal slecht is, verre van zelfs, maar wel dat het spel een grotere slow burn is dan in 2018. Je moet er je tijd voor nemen en alle plotwendingen en dialogen laten rijpen. Dat gezegd zijnde, God of War Ragnarök is nog steeds een zalige ervaring met een hoop actie, alsook een aantal krachtige, emotionele momenten die je zeker niet mag laten spoilen.
Het is vooral de manipulatieve Odin die de grootste indruk nalaat.
In God of War stond niet enkel de tocht, maar ook de relatie tussen Kratos en Atreus centraal, en dat is hier zeker ook vaak het geval. Atreus is wat ouder en dus ook eigenzinniger geworden en maakt soms fouten die veel tieners ook zouden maken. Kratos is in hun relatie natuurlijk ook niet vrij van blaam, maar probeert wel zijn best te doen en is zijn warmste zelf ooit (binnen bepaalde grenzen). Hij vertrouwt zijn zoon en geeft hem (en anderen) complimenten indien deze van toepassing zijn, of probeert (tot op zekere hoogte) zo eerlijk mogelijk te zijn over wat hij wil en wat hij vroeger heeft meegemaakt. Ook al zit er veel geweld in het spel, je hoort constant (best goede) pleidooien om geweld zoveel mogelijk te schuwen en zaken los te laten. Daarnaast keren andere personages zoals Brok, Sindri, Mimir en een door verdriet kapot gemaakte Freya terug en zijn de scènes of dialogen met hen ook vaak om je vingers bij af te likken. Ook een heleboel nieuwe personages zoals de mysterieuze Angrboda en een aantal Aesir zoals Thor maken hun opwachting, maar het is vooral de manipulatieve Odin die de grootste indruk nalaat.
Een vleugje humor, metacommentaar of verwijzingen naar de hele franchise of andere games.
Naast het hoofdverhaal heb je ook nog een aantal zijverhalen, vaak verbonden met een bepaald personage, en deze zijn zeker ook de moeite waard om telkens een paar uur – “eventjes” sidequesten is er niet bij in God of War Ragnarök – in te steken, ook al zijn ze volledig optioneel. Tijdens het rondreizen krijg je ook weer een heleboel optionele dialogen die weer een plezier zijn om naar te luisteren. Net zoals in het vorige spel leer je meer over de personages, maar deze keer zijn sommige dialogen echt belangrijk op emotioneel vlak. Ook krijg je soms nog steeds de droge vertellingen van Kratos of wat van de daden van de Aesir te horen, vaak besprenkeld met een vleugje humor, metacommentaar of verwijzingen naar de hele franchise of andere games. De makers negeren de gebeurtenissen van een paar jaar geleden bijvoorbeeld niet en leggen uit waarom je alweer Hel-Walkers moet bevechten hoewel Kratos en Atreus de Valkyries bevrijd hebben, welk effect je (ongewilde) hulp in de oorlog tussen de Light Elves en Dark Elves heeft gehad, waarom je voor je uitrusting weer van nul moet beginnen, etc. Lees ook zeker altijd goed je codex, want de teksten daarin gaan over vriend en vijand en kunnen door Kratos, Mimir of Atreus geschreven zijn en geven je (naast soms wat humor) meer inzicht in hun persoonlijkheden.
Een aantal fijne nieuwigheden bij de gameplay die we niet willen spoilen.
Qua gameplay biedt Ragnarök vooral veel van hetzelfde maar met een aantal verbeteringen. Bij de gevechten moet je nog steeds vijanden constant ontwijken of afweren om hen met je wapens en skills een kopje kleiner te maken. Wel kan je nu door bepaalde speciale aanvallen veel te gebruiken deze een kleine upgrade geven als je ze veel wil blijven inzetten. Ook is er nog iets meer focus op je schild dan vroeger: je kan verschillende schilden gebruiken die je ofwel helpen met blocken ofwel met afweren en terugslaan. De aanvallen van de vijanden zijn nog steeds kleurloos, geel (dan is je timing met je schild heel belangrijk want als je te vroeg blokt, ben je daarna eventjes hulpeloos) of rood (dan kan je ze enkel ontwijken), maar nu zijn er ook trage of defensieve blauwe aanvallen van de vijanden die je met een snelle shield strike moet onderbreken. Tussen je wapens wisselen (je krijgt al heel snel je Blades) naargelang de soort vijand blijft een goed idee. Ook kan je je volgende aanval krachtiger maken door je wapens met hun respectievelijk element (ijs voor de bijl, vuur voor de zwaarden) kortstondig te versterken. Daarbij is Kratos tijdens de gevechten bijna nooit alleen en moet je slim de pijlen of summons van je medereiziger gebruiken om jezelf nog wat voordelen te geven. Het is bekend terrein, maar echter zeker niet allemaal hetzelfde als in 2018, want God of War Ragnarök bevat een aantal fijne nieuwigheden bij de gameplay die we niet willen spoilen…
Meer vijanden, betere bazen, maar al je aanvallen voelen wel nét iets minder “zwaar” aan dan in God of War.
Een van onze probleempunten bij God of War was dat er best wat meer soorten vijanden mochten geweest zijn, en gelukkig hebben de makers dat ook beseft. Ragnarök bevat een veel grotere variatie aan tegenstanders. Ook zijn er meer en leukere bazen dan in het vorige deel. Een ander probleempunt was dat (op de optionele bazen, ng+ en de hoogste moeilijkheid na) de verschillende stats eigenlijk niet zo belangrijk leken en je een tijdje in je menu zat als je met al je juwelen verschillende stats of andere bonussen wou toevoegen aan je build. Ook deze keer vind je constant materialen om je uitrusting mee te craften of sterker te maken, maar je moet in ieder geval geen extra juwelen meer in al je verschillende stukken harnas steken omdat je dat nu gelukkig in één accessoire kan doen. De tijd die je moet spenderen in het menu is dus verminderd. Een laatste puntje van kritiek: de gevechten spelen nog steeds goed en het blijft zalig om je bijl te gooien en terug naar je hand te laten vliegen, maar al je aanvallen voelen wel nét iets minder “zwaar” aan dan in God of War. Ook is je Executioner’s Cleave jammer genoeg verdwenen (charged R2 heeft een andere aanval gekregen).
Er zijn hele side quests en zelfs grote gebieden die volledig optioneel zijn.
Tussen de gevechten door moet je nog steeds de verschillende gebieden doorlopen op zoek naar (soms goed verborgen) collectibles, kisten vol materialen, nieuwe vaardigheden of andere goodies. Ook zijn er verschillende soorten puzzels, maar echt breinbrekend zijn ze niet (vooral als Atreus of Mimir je bijna letterlijk en véél te snel vertellen wat je moet doen). Net zoals een paar jaar geleden, zal je ook soms plekken tegenkomen die je nog niet kan betreden omdat je de benodigde vaardigheid pas veel later zal vrijspelen. Je krijgt op meerdere plekken in het spel duidelijk te horen dat je ofwel het volgende stukje van het hoofdverhaal kan doen, ofwel kan gaan verkennen in de locaties die je al vrijgespeeld hebt. Hierdoor kan het lang duren voor je soms terug het hoofdverhaal verderzet, want je kan bijzonder veel extra uren spenderen door alle hoekjes van de negen Werelden te doorzoeken als je alles wil doen en vinden. Er zijn hele side quests en zelfs grote gebieden die volledig optioneel zijn. Het is ook handig dat je vanuit je gates nu meteen naar andere gates in dezelfde of een andere Wereld kan reizen en niet meer telkens een trage omweg via de tempel van Týr moet maken. Ten slotte appreciëren we het zeker dat je bij je dwergenvrienden de na een gevecht per ongeluk achtergelaten materialen en hacksilver zonder probleem kan terugvinden, of dat je een auto-pickup kan instellen in de zeer uitgebreide accessibility options.
Odin is gewoon Richard Schiff, zowel qua looks als qua gedrag
In God of War Ragnarök begeef je je doorheen alle negen verschillende Werelden, de ene al (heel) wat groter dan de andere, elk met hun eigen stijl. Ook de nieuwe personages hebben een interessant design, zodat je voor Thor bijvoorbeeld niet met een Marvel-look zit, maar wel iets veel ruwers (en meer getrouw aan de mythologie). En Odin is gewoon Richard Schiff, zowel qua looks als qua gedrag (er is zelfs een West Wing-achtig walk and talk-moment)! Het enige rare is dat Atreus (wiens acteur Sunny Suljic ook wat ouder is geworden) er niet enkel wat groter uitziet maar ook soms wat scheel lijkt te kijken. Alles ziet er zowel op PS4 als op PS5 schitterend uit, ook al is er geen ray tracing. Uiteraard draait het spel beter op PS5, maar zelfs op PS4 Pro krijg je de optie om in ruil voor een paar grafische details de framerate te unlocken (op PS4 blijf je met max 30 FPS zitten). Op PS5 heb je meer opties, gaande van onze aanrader, een permanent aanwezige 60 FPS in performance mode tot 4K en 30 FPS in quality mode of zelfs hoge resolutie en 40 FPS voor wie echt het spel in al zijn pracht en praal wil zien maar ook een vlotte ervaring wil (en een heel goede tv heeft). Ten slotte is er zoals bij de meeste recente games van Sony (op PlayStation of ports op pc) een mooie keuze aan accessibility options.
Net zoals bij God of War is de voice acting in Ragnarök bijzonder goed. Uiteraard moeten we alle lof geven aan Christopher Judge, die nog steeds een stoïcijnse maar deze keer ook iets warmere Kratos kan neerzetten. Sunny Suljic klinkt nu iets beter en natuurlijk dan vroeger. De oudgedienden, waaronder Alistair Neil Duncan, Danielle Bisutti, Robert Craighead en Adam J. Harrington leveren wederom goed werk, en ook bij de nieuwe voice actors kunnen we niet veel kritiek geven. Het is vooral Richard Schiff die als Odin de grootste indruk op ons maakt en elke scène waarin hij speelt steelt, hoewel hij iets minder goddelijk klinkt en iets (of veel) meer als Toby Ziegler dan je zou verwachten.
McCreary levert ook met God of War Ragnarök een zalige collectie muziek.
2022 was een goed jaar voor Bear McCreary. Niet enkel konden we hem prijzen met zijn soundtrack voor The Rings of Power, maar ook met God of War Ragnarök levert hij weer een zalige collectie muziek. Alle briljante thema’s uit het vorige spel keren op de juiste momenten en in verschillende versies terug, aangevuld met een aantal nieuwe. Atreus zelf heeft een mooi nieuw leitmotif (dat samen met dat van Faye ook de nieuwe versie van het hoofdthema van Kratos familiaal vergezelt), en ook dat van Odin mag er zijn (hoewel het wel hard doet denken aan dat van Sauron in The Rings of Power).
Hoewel God of War Ragnarök een zalig spel is vol epische ervaringen, zijn er nog steeds een aantal kleine irritaties. Deze kunnen echter de pret niet bederven. Als je écht alles wil doen, is het spel heel lang, want er zijn bijzonder veel extra zijmissies of uitdagingen aan te gaan. Ook voor het hoofdverhaal moet je je tijd nemen: er is een reden waarom in het begin het allemaal een beetje doelloos lijkt. De nieuwe personages zijn leuk, de gameplay zit strak, de negen Werelden zijn uniek, de graphics zijn schitterend en de muziek en voice acting zijn zalig. God of War Ragnarök is een van onze favoriete games van dit jaar en een mooi vervolg op een van onze favoriete games van vier jaar geleden.
Geïnteresseerd in God of War?
God of War Ragnarök is te koop bij bol.com
Challengers is de tennisfilm van Zendaya. Als love-interest van Spider-Man kon dit natuurlijk niet uitblijven…
Mother's Instinct is een remake van de Franstalig-Belgische film Duelles uit 2018 van Olivier Masset-Depasse.…
Moon Studios, de ontwikkelaar van de briljante games Ori and the Blind Forest en Ori…
In september 2023 verscheen het 164ste album van de Kiekeboes met de titel Seizoensfinale. Het…
Square Enix beloofde op de Game Awards 2023 niet één maar twee DLC's voor Final…
Opgepast, M3GAN. Na een dansende robot brengt horrorprent Abigail ons een nieuw dansend monster, nu…