Loot review: iets te mooi en te weinig meedogenloos

Loot gebruikt het veelzijdige talent van Maya Rudolph om een vis-op-het-drogeverhaal te vertellen dat steunt op de degelijkheid van mensen. Een heerlijke combinatie, alleen wordt de stinkend rijke medemens wel heel licht aangepakt.

Afleveringen gezien: 10/10

Zo rijk als de zee diep is

Molly Novak (Maya Rudolph, Bridesmaids) is ontzettend rijk, bijna op het obscene af. Zo rijk dat ze in haar megavilla een aparte kamer heeft met dispensers vol snoepjes per kleur. Zó rijk dat ze nooit zelf moet koken, of haar haar en make-up moet doen. Maar het stort allemaal in elkaar wanneer ze op haar verjaardag ontdekt dat haar man John (Adam Scott, Severance) haar bedriegt.

De toon van Loot doet in de eerste afleveringen denken aan Parks and Recreation.

Na de scheiding trekt ze met haar assistent Nicholas (Joel Kim Booster) de wereld rond om te feesten. Alleen steekt de beheerder van haar liefdadigheidsfonds, Sofia (Michaela Jaé Rodriguez, Pose), daar al snel een stokje voor. Ze wil dat ze slechte pers vermijdt om het fonds geen schade aan te doen. Molly had slechts een vage notie dat het fonds van haar was, laat staan wat de medewerkers allemaal doen. Nu ze haar societyleven kwijt is, wil ze haar steentje bijdragen. Helaas slaat ze de bal bij haar eerste acte de presence al meteen mis.

Toch komen er al snel barsten in haar wereldvreemde alter ego. Want met Sophia komen er nog een handvol nieuwe dichte collega’s in haar leven. Haar enthousiaste achterneef Howard (Ron Funches), de extreem gewone maar lieve Arthur (Nat Faxon), onervaren Ainsley (Stephanie Styles, Bombshell) en nogal vreemde Rhonda (Meagen Fay). Molly is nu de vreemde eend in de bijt tussen al die gewone mensen. Zij probeert hen te helpen op haar extravagante manier, maar heeft het hart wel op de juiste plaats. Zo is het eerste seizoen een opeenvolging van successen en mislukte pogingen om goed te doen.

Allegaartje

De tegengestelde personages leveren vaak een found family-aspect op, waarbij mensen elkaar vinden ondanks hun verschillen en een pseudo-familie worden.

De toon van Loot deed me in de eerste afleveringen denken aan Parks and Recreation. De nieuwkomer die gewantrouwd wordt omdat ze de dingen anders doet. Die gelijkenis is geen toeval, want producenten Alan Yang en Matt Hubbard werkten beiden aan Parks, en Hubbard ook aan 30 Rock, over nog zo’n vis-op-het-droge. Alleen kan Molly zich niet meer herkennen in de alledaagse levens van haar collega’s. Dat riep dan weer herinneringen op aan Selfie, de ondergewaardeerde en te vroeg afgevoerde comedyreeks met Karen Gillan en John Cho over een influencer die hulp zoekt bij een collega.

Die tegengestelde personages leveren vaak een found family-aspect op, waarbij mensen elkaar vinden ondanks hun verschillen en een pseudo-familie worden. Het is toegegeven een van mijn favoriete ‘tropes’, omdat er vaak wat ruwe bolsters bij zijn die opengebroken worden door zachte zielen. Ook hier is dat het geval. Er ontstaan best wat mooie vriendschappen in Loot. De meest verrassende is die tussen Nicholas, Howard en Arthur. De drie mannen hebben extreem andere achtergronden en levensstijlen, maar helpen elkaar geleidelijk aan door hun worstelingen. Het is helaas nog altijd verfrissend om zo’n oprechte en gevoelige vriendschap tussen mannen te zien. Ook hun afzonderlijke relaties en chemie met Molly worden mooi opgebouwd doorheen het seizoen.

Women bosses

In dat problematische aspect had Loot nog iets verder kunnen gaan. Miljonairs en miljardairs kunnen heus wat kritiek verdragen.

Maar ook bij de vrouwelijke hoofdpersonages krijgen we een interessante dynamiek. Zowel Molly als Sofia zijn harde tantes die zich niet altijd geapprecieerd voelen, maar hun verwezenlijkingen inspireren anderen. Zij hebben dan weer baat bij de kleine dingen en gesprekken die de anderen kunnen bieden. Sofia heeft geen angst om Molly een halt toe te roepen. Zo doet ze pogingen om alledaags te zijn, zoals op hilarische en herkenbare manier promo doen bij Hot Ones in plaats van bij praatprogramma’s. Maar als dat misloopt, probeert ze haar schuldgevoel te verlichten. Molly neemt haar nieuwe vrienden een aantal keer mee op uitstapjes om hen te bedanken.

Ze wil hen meer aan zichzelf doen denken. Alleen heeft Molly een ongelijke machtsverhouding met haar collega’s. Ze betaalt namelijk ook hun lonen en kan hen ook gewoon ontslaan. Haar problemen probeert ze eerst en vooral op te lossen met geld, maar zo gaat het niet in het echte leven. In dat problematische aspect had Loot nog iets verder kunnen gaan. Miljonairs en miljardairs kunnen heus wat kritiek verdragen. De serie werd deels gefilmd in een huis van miljonairs, dus ergens was het te verwachten dat de rijke klasse wat gespaard wordt. Maar iets meer klauwen had wel gemogen.

De grootste troef van Loot is zonder twijfel Maya Rudolph, die al sinds Saturday Night Live veel meer erkenning verdient. Door haar als Molly te casten, heb je vrijwel meteen de sympathie van het publiek. Haar natuurlijke charisma en zachtaardige blik maken het natuurlijk wel moeilijker om Molly meer als antiheldin te positioneren. Maar nog liever Rudolph in de hoofdrol dan een hoger Scrooge-gehalte. Loot heeft alleszins genoeg ruimte om te groeien en iets meer te proberen, want de situationele humor en oneliners zitten al goed, net als de groepsdynamiek. Loot is alleszins een gemoedelijke opvulling voor het werkplaatscomedy-achtige gat in je leven.

De tien afleveringen van Loot seizoen 1 zijn nu te zien op Apple TV+.