Thor: Love and Thunder review – grappen, grollen, angst en diepgang

De vierde Thor-film laat het Shakespeareaanse van de eerste film definitief achter zich. Thor: Love and Thunder gooit nog meer remmen los dan voorganger Ragnarok, maar laat tussen alle visuele flair door verrassend diep in het hart van de belangrijkste personages kijken.

Altijd maar verliezen

Thor (Chris Hemsworth) is nu eigenlijk nog de meest actieve overgebleven originele Avenger. Clint Barton blijft in semi-pensioen en Bruce Banner hield zich altijd het liefst buiten het gewoel. Geen andere held had ook het meeste solofilms. En toch zien we aan het begin van Thor: Love and Thunder dat de Asgardiaanse god sinds het gevecht tegen Thanos naast zo goed als al zijn familie en vrienden ook wel zichzelf en een doel kwijt. Hij weet niet wat hij wil: enerzijds wil hij stoppen met vechten, maar alleen door mensen te beschermen voelt hij zich nuttig. Daarom reisde hij na Endgame mee met de Guardians, maar dan duikt er een dreiging op die hij niet kan negeren.

Natalie Portman krijgt terecht heel wat steviger materiaal om haar tanden in te zetten dan in de eerste twee Thor-films.

Gorr (Christian Bale) heeft het namelijk op alle goden gemunt. Dankzij zijn Necrozwaard heeft hij de kracht om hen te vermoorden, en hij zint op wraak nadat zijn god hem in de steek liet. Onvermijdelijk zet hij ook zijn zinnen op New Asgard, waar Valkyrie (Tessa Thompson) nog steeds de plak zwaait. Alleen heeft de stad een nieuwe aanwinst: Jane Foster (Natalie Portman), die bovendien nu het alias Mighty Thor draagt. En dat zet Thors wereld op z’n kop.

Weg maar nooit vergeten

Dat Natalie Portman terugkeert na bijna tien jaar, werd groots aangekondigd op Comic-Con in 2019. In Endgame was ze even te zien op stock- en gemanipuleerde beelden, maar hier krijgt ze terecht heel wat steviger materiaal om haar tanden in te zetten dan in de eerste twee Thor-films. Hoe en vooral waarom Jane opnieuw opduikt, en dan nog met Mjölnir, zal je in bepaalde reviews wel kunnen lezen. Maar het komt Thor: Love and Thunder alleen maar ten goede als je niets weet. Maar het is en blijft Marvel, dus je kan wel verwachten dat een aantal elementen uit de comics ook hier gebruikt worden. Alleszins snap ik waarom Natalie Portman voor deze film is teruggekeerd, en ik ben ook bijzonder blij dat ze het gedaan heeft.

Janes verhaallijn sluit ook mooi aan bij die van Thor, die zijn mislukte relatie met Jane nog altijd meedraagt, zoals we ook zagen in Endgame. De film retcont de tijd die ze samen doorbrachten ook lichtjes, door te laten zien wat er zich tussen de gevechten door afspeelde. Maar het voegt wat humor en ook welgekomen geloofwaardigheid toe, zeker gezien de meeste MCU-relaties oppervlakkig blijven. Ook de diversiteit krijgt in deze film nog iets meer gewicht. We moeten niet meer tussen de lijnen begrijpen dat Valkyrie bi is, al heeft zij wel te weinig te doen in deze film. Voor het eerst is er ook een trans personage. Die introductie verloopt eerst wat Nonkels-gewijs: open-minded kijkers rollen eerst misschien met de ogen, maar uiteindelijk heeft het personage best een mooie rol in het verhaal. En het deed me ook beseffen: ik zou zo gelukkig zijn mocht Marvel Studios eens een (romantisch) drama maken, zonder meer. Dat vele vechten, het hoeft voor mij echt niet.

Hier komt de onelinertrein

Love and Thunder is qua world-building een van de originelere Marvel-prenten.

Nochtans is Love and Thunder qua world-building wel een van de originelere Marvel-prenten. Taika Waititi maakt opnieuw een prettig gestoorde film. De statige, serieuze toon van de eerste Thor ligt ver in de achteruitkijkspiegel. De eerste vechtscène van de film zet al meteen de toon. We bezoeken andere werelden, en daarin komen hordes andere rassen en wezens voor. Wezens die bestaan uit bloemen, een soort harige Muppets, je kan het zo gek niet bedenken of Waititi heeft het bedacht. In dat gevecht gebruikt Thor Stormbreaker ook op een hilarische nieuwe manier, en het werd meteen duidelijk dat je je niet ging vervelen. Zelfs de Groot-gepimpte bijl krijgt een eigen verhaallijn: een vete met de opnieuw opgedoken Mjölnir. Oh ja, en laten we ook de twee nieuwe gigantische geitenmascottes van Thor niet vergeten.

Er zijn ook geestige recaps van de hand van Korg, waardoor expositie ook tof wordt, Russell Crowe die zich rot amuseert als Zeus met een accent dat ik alleszins niet kon ontcijferen, een paar geslaagde cameo’s, opzwepende en soms ronduit geniale needle drops en zelfs een eerste Pixar-easter egg. De kleuren springen van de sets, er is een deel in zwart-wit en ook de make-up en haartooi ademen originaliteit. Al die ambitieuze visuele flair rekt het budget voor visuele effecten af en toe wel eens, maar over het algemeen vergaap je je aan wat Waititi op het scherm tovert en het tempo waarmee de grappen voorbij vliegen. Vooral in de eerste helft probeert Love and Thunder het allemaal net iets te hard, maar in de tweede helft is de balans beter. Ook omdat dan the big bad echt de overhand neemt.

Twee grootheden

Christian Bale is bij momenten oprecht angstaanjagend.

Gorr brengt zeker dramatiek genoeg. Het design van de ‘God Butcher’ is niet hetzelfde als in de comics om Voldemort-vergelijkingen te vermijden, maar geen erg. Christian Bale is bij momenten oprecht angstaanjagend. Vraag je dus toch nog eens af of je je kinderen hiermee naartoe neemt. De acteur heeft nooit een transformatie geschuwd, en hier leeft hij zich voor de volle 100% in. Ik vind hem nog altijd een van de beste acteurs van zijn generatie, dus hij is echt een topkeuze gebleken. Gorr heeft best een boeiende en tragische achtergrond, maar die wordt net iets te weinig ruimte gegeven om je helemaal met zijn zaak mee te krijgen zoals de meest memorabele slechteriken in het MCU dat deden. Toch voel je de dreiging die hij meebrengt, zeker wanneer hij kinderen gebruikt om Thor, Jane en Valkyrie uit hun kot te lokken.

Ook al zijn er schitterende acteurs en personages rond hem, uiteindelijk is dit nog altijd de film van Chris Hemsworth. De komst van Taika Waititi wakkerde zijn liefde opnieuw aan voor het personage dat hij bijna ontgroeid was. Daarmee kreeg de wereld ook nog eens een andere, absoluut geweldige kant van de acteur te zien. Hij is al meer dan 12 jaar de God of Thunder, maar ook deze film heeft zijn gevolgen. Komt er nog een 13de of 14de jaar met Hemsworth? Ga dat zelf maar ontdekken. En moeten we dat echt nog zeggen? Blijf zitten tijdens de credits.

Thor: Love and Thunder is vanaf 6 juli te zien in de bioscoop.