The Princess review: de kleine zus van John Wick

Vroeger was de gemiddelde Disney-prinses niet echt geëmancipeerd, om het zacht uit te drukken. De laatste jaren is dat sterk verbeterd maar bleef het altijd nog braafjes. “Foert”, moeten ze gedacht hebben bij 20th Century Studios, want door hun project The Princess (en de fusie) heeft Disney er opeens de meest bloederige prinses bij. Qua verhaal is er niet zoveel te beleven maar qua actie des te meer.

Everybody was kung-fu fighting

De prinses van een koninkrijk (Joey King), die beiden verder geen naam krijgen, wordt geboeid wakker in een toren. Ze wordt gedwongen om te trouwen met de kwaadaardige Julius (Dominic Cooper) maar dat laat ze niet zomaar gebeuren. Ze is vastbesloten om zich van bovenaan de toren een weg naar beneden te vechten zodat ze Julius kan tegenhouden. Vechtkunsten heeft ze wel dankzij haar mentor Linh (Veronica Ngo, The Old Guard) maar ook Julius heeft steun van zijn rechterhand Moira (Olga Kurylenko, Black Widow) en een heel leger. Is de prinses daar wel tegen opgewassen?

Zoals ik al zei, is er niet zo veel verhaal te bespeuren. Het is al redelijk snel duidelijk dat het hier om de actie geeft, waardoor The Raid of John Wick me hier meteen als vergelijking binnenschoten. En dat treft want de producers van die laatste waren dat ook van deze film. De prinses moet door hele hordes tegenstanders zien te geraken, en daarbij moet je ook wel even je suspension of disbelief bijschakelen. Ze krijgt het soms wel zwaar te verduren, iets te zwaar om geloofwaardig te zijn, maar de film moet natuurlijk ook anderhalf uur duren.

Deze damsel geeft distress

Een vergelijking met The Raid of John Wick dringt zich wel op.

Zodra je daarmee mee bent, krijg je een best strakke actiefilm die vooral boeit omdat Joey King bijna al haar stunts zelf lijkt te doen. Ik zeg “lijkt” omdat regisseur Le-Van Kiet (Furie) en cinematograaf Lorenzo Senatore (Hellboy) vaak voor shots kiezen waarin haar gezicht goed te zien is. Meestal probeer je toch wat te verdoezelen als de stuntmensen het overnemen en gaat de camera vaak nogal heen en weer, tenzij je inderdaad iemand hebt die zich meteen op de stunts smijt. Joey King, die ook executive producer is, doet dat inderdaad met verve.

Als je film ook vooral uit vechtscènes bestaat, is het ook belangrijk dat ze er niet allemaal hetzelfde uitzien. Ze neemt het dan inderdaad ook op tegen verschillende types tegenstanders met verschillende wapens waardoor het toch niet verveelt. Enkel naar het einde toe wordt die creativiteit misschien iets minder. Die wordt dan soms uitgebalanceerd door het camerawerk, waarbij er vaak lange shots of speciale hoeken gebruikt worden.

Weinig verhaal maar technisch knap

Joey King, die ook executive producer is, smijt zich met verve op de stuns.

Aan de technische kant van The Princess hebben heel wat vakmensen bijgedragen. Zo is het productiedesign van Marc Homes (art director van The Martian, Skyfall, Prometheus) en stond Clayton J Barber (Black Panther, Creed, Jessica Jones) in voor de stunts. Een speciale vermelding is er voor de kostuums van Verity Hawkes, die het oorspronkelijke trouwkleed van de princes steeds verder pimpt naar een krijgersoutfit en die de keuze maakte om van Dominic Cooper een geweldig sexy villain te maken.

Toen de film afgelopen was, zei ik ook nog “het was heel goeie muziek” en het verbaasde me dan ook niet toen de naam van Natalie Holt in de aftiteling verscheen. De middeleeuwse invloeden in de muziek passen goed en voelen toch niet oubollig aan. Qua acteerwerk heeft Cooper er duidelijk plezier in om de slechterik te spelen zonder meer, maar Joey King is toch letterlijk de ster. Naast de stunts stopt ze ook genoeg emotie in de rol. Daarnaast moet je nog weten dat de film 16+ is dus kan je je best aan wat bloed verwachten. Zoals ik al zei, een heel andere prinses dus.

The Princess is vanaf vandaag te zien op Disney+.