Ich Bin Dein Mensch review: warm, grappig en diepgaand

Elk jaar wanneer het programma van Film Fest Gent op ons wordt losgelaten, beslis ik welke films ik wil zien op basis van de korte inhoud en de mensen die betrokken zijn. Dat zorgt altijd wel voor verrassingen, zoals Ich Bin Dein Mensch vorig jaar. Een Duitse romcom met Dan Stevens over een vrouw die een android krijgt toegewezen die haar ideale partner zou moeten zijn? Dat leek op m’n lijf geschreven, en bleek uiteindelijk ook want de film was een van m’n favorieten van de voorbije editie.

Wie wordt de man van…

Alma (Maren Eggert) is archeologe en onderzoekster die in ruil voor meer subsidies tester moet worden van een nieuw programma dat androids bouwt voor singles. Ze zijn zo gemaakt qua uiterlijk en zo geprogrammeerd dat ze aan al hun wensen en verlangens voldoen. Alma wordt daarom voorgesteld aan Tom (Dan Stevens) die ze drie weken moet testen. Maar in plaats van meteen in de ban te zijn, ergert ze zich eerder aan hem. Toch moet ze de drie weken volhouden en daarin moet ze ook een paar dingen onder ogen komen. Zo is haar ex-man intussen verder gegaan met z’n leven, wat door omstandigheden ook gevoelig ligt. En ook de zorg voor haar vader loopt niet van een leien dakje.

Ich Bin Dein Mensch heeft een redelijk eenvoudige opzet maar de kracht schuilt vooral in hoe die wordt uitgewerkt.

Net als veel van m’n favoriete films heeft Ich Bin Dein Mensch een redelijk eenvoudige opzet maar schuilt de kracht vooral in hoe die wordt uitgewerkt. Enerzijds komt er veel humor uit de dingen die in Tom geprogrammeerd zitten om Alma te bekoren. Daarbij leert hij tegelijk ook the hard way en krijgt hij vaak het deksel op de neus. Zo wordt al snel duidelijk dat ze bijvoorbeeld niet het type is om te verrassen met een romantisch bad. Zij kan dan weer niet afstappen van het feit dat hij niet echt een mens is. Dat zorgt eerst ook voor een lichte noot maar wordt toch impactvoller naar het einde toe.

Raakt alle snaren

Je lijkt van bij het begin te weten hoe Alma is, en vooral dat ze redelijk moeilijk tevreden is. Maar langzaamaan wordt duidelijk wat ze allemaal heeft meegemaakt. Maren Eggert brengt die evolutie zo subtiel dat het je op een gegeven moment overvalt. Even geniaal is Dan Stevens, die we naast Eurovision nog niet veel comedy hebben zien doen. Bovendien doet hij het allemaal in het Duits, een taal die hij vloeiend spreekt sinds hij ze op school leerde. Het is best indrukwekkend om hem zo bezig te zien maar vooral ook hoe hij Tom net robotachtig genoeg maakt om je te herinneren dat hij geen mens is. Ook de chemie tussen de twee zit goed.

Regisseur Maria Schrader (ook bekend van Unorthodox) adapteerde het kortverhaal van Emma Braslavsky met Jan Schomburg. Uiteindelijk schuilen er dan ook onder de lichte toon toch een aantal diepe denkvragen: is een relatie wel de moeite waard als alles perfect loopt? En hoe ver gaan we in de toekomst om technologie te gebruiken voor onszelf, vooral als ze bijna niet van ons te onderscheiden is? Dat geeft Ich Bin Dein Mensch (Engelse title: I’m Your Man, naar het gelijknamige liedje) nog een extra laag kwaliteit.

Ich Bin Dein Mensch is vanaf 29/06 te zien in de bioscoop.