One of Us Is Lying combineert moord en coming-of-age met De Mol

Moordmysteries, ze blijven populair. Lord en Miller pakten het vernieuwend aan met The Afterparty, maar Netflix gaat de iets vertrouwdere toer op. De verfilming van One of Us Is Lying van Karen M. McManus combineert de whodunit met de perikelen van een coming-of-ageverhaal. De serie is een mooi voorbeeld van hoe adaptaties het bronmateriaal kunnen complimenteren. Boeken blijven completer, maar de serie heeft de ruimte om vooral plotgewijs wat verbeteringen door te voeren.

En toen waren er nog vier

Bayview High lijkt op elke andere typische Amerikaanse middelbare school. Er zijn kliekjes en mensen die je er zogezegd makkelijk kunt in indelen. Maar er is ook Simon Kelleher (Mark McKenna), die als een Gossip Girl zijn medeleerlingen een geweten probeert te schoppen door hun geheimen online te publiceren. Hij is dan ook niet de meest populaire jongen van de school. Toch is iedereen geschokt wanneer Simon tijdens de strafstudie een allergische reactie krijgt en sterft. Het duurt niet lang voor de politie spreekt van moord. En de hoofdverdachten? De vier anderen die bij Simon in de strafstudie zaten.

In boeiende verhalen zijn archetypes ook nooit enkel dat.

Cooper Clay (Chibuikem Uche) is de sportster van de school, een belofte in het baseball en dan ook heel erg populair. In zijn vriendengroep zit Addy Prentiss (Annalisa Cochrane), queen bee en deel van het populairste koppel van de school. Bronwyn Rojas (Marianly Tejada) is op Simon na de slimste van de school, en Nate McCauley (Cooper Van Grootel) is de bad boy waarvan iedereen weet dat hij dealt. De vier kennen elkaar amper, maar hebben een ding gemeen: ze hebben allemaal iets te verbergen. En dat wist Simon ook. Vanaf dan willen de Bayview Four hun onschuld bewijzen, maar dat wordt niet makkelijk. Zeker wanneer er ook nu nog geheimen gelost worden op de app van Simon.

Onbetrouwbare verteller

Op het eerste gezicht zijn de hoofdpersonages en -verdachten complete archetypes zoals in The Breakfast Club. Maar archetypes zijn er omdat ze nog altijd werken. En in boeiende verhalen zijn ze ook nooit enkel dat. De geheimen die de vier meedragen, maken hen veelzijdiger en herkenbaarder. Never judge a book by its cover, het gaat nog altijd op. De hoofdacteurs zijn goed gecast en voegen hun eigen ding toe aan de personages uit het boek. Van de Bayview Four is Addy ook in de serie het boeiendste personage met de beste verhaallijn en groei. Bepaalde nevenpersonages krijgen een grotere rol, zoals de zus van Bronwyn en de beste vriendin van Simon. Dat voegt noch meer dynamiek aan het verhaal toe en tegelijkertijd komt het ook het moordmysterie ten goede.

In het boek krijgen we namelijk meteen het perspectief te lezen van de vier hoofdpersonages, een paar keer afgewisseld met nevenpersonages. Daardoor krijg je heel wat achtergrondinformatie die het verhaal en vooral de personages mee uitdiepen. Het zorgt ook voor een vorm van onbetrouwbare verteller die we in de serie niet krijgen, maar kleine ingrepen zoals de posts op de app laten voorlezen door elk van de hoofdverdachten zijn wel een mooie knipoog.

Wie is/zijn De Mol(len)?

Er zijn een paar opvallende aanpassingen ten opzichte van het boek, zowel aan de personages als aan het verhaal, soms welgekomen en soms niet.

Een voordeel op het boek is dan weer dat acteurs ook non-verbale informatie kunnen meegeven die we als kijker al dan niet kunnen oppikken. En lezers van het boek mogen gerust weten dat niet alles zomaar wordt overgenomen. Integendeel, er zijn een paar opvallende aanpassingen, zowel aan de personages als aan het verhaal, soms welgekomen en soms niet. Die bespreken we voor de spoilerliefhebbers later nog in een apart artikel.

Maar een van de kernvragen is: kunnen de Bayview Four elkaar vertrouwen? Is een van hen de dader, zijn er meerdere, zijn ze het allemaal of is het niemand van hen? One of Us Is Lying is eigenlijk ook een soort De Mol, waarbij je alleen niet weet hoeveel mollen er zijn en welke bedoelingen ze hebben. Het is een sterke opzet die goed vertaald is naar het kleine scherm.

Uiteindelijk had de serie misschien nog twee extra afleveringen kunnen gebruiken om de personages in het begin wat meer te laten ademen. Om de kijker te tonen wie ze zijn op zichzelf. De vele twists komen echt tot hun recht als je meevoelt met de personages, en daar is initieel net iets te weinig tijd aan besteed. Ook het einde voelt wat gehaast aan omdat de makers meteen ook de voorzet geven voor een tweede seizoen. En toch is het een einde dat me wel bijzonder intrigeert.

One of Us Is Lying is nu te zien op Netflix.