Submerged Hidden Depths is bijlange niet zo diep

Met Submerged Hidden Depths poogt ontwikkelaar Uppercut Games deze keer wel door te breken. Na het zeer lauw ontvangen Submerged hebben ze ook wat goed te maken. Net als bij zijn voorganger kiezen de makers resoluut voor een open wereld ‘relaxploration’ spel (hun woorden) zonder enige confrontatie of gevechten. Wat op papier kan uitmonden op een Shadow of the Colossus-gameloop vol puzzels en avontuur draait helaas (alweer) uit op een sisser…

We’re going on an adventure!

Laten we beginnen bij het begin, of eerder, na afloop van de eerste game. Volgens de makers is Submerged Hidden Depths een standalone ervaring en ze liegen niet, je kan het verhaal perfect zonder het vorige snappen – vooral omdat er amper een verhaal is. We besturen namelijk een broer/zus-duo zonder naam met als enige bijzondere gave dat de zus leven kan geven aan de natuur rondom zich dankzij zogeheten Seeds. Hiermee proberen ze samen de wereld te redden van een zwarte substantie genaamd The Mass. Deze heeft ooit de wereld vernietigd en volledig blank gezet. Een ecologisch subplot dat er iets te vingerdik op ligt, maar zo is de opdracht wel duidelijk: verzamel Seeds en verdrijf The Mass.

Veel ontdekken is er niet aan als elk eiland je trakteert op een button-prompt.

In de gameplay vertaalt zich dat door alternerende fases met z’n tweeën op de boot waar je dankzij een verrekijker kan zoeken naar missiedoelen, en de “levels” zelf waar je dan te voet op zoek gaat naar verhaalelementen, collectibles en vooral Seeds om de wereld te zuiveren. Allemaal goed op papier. In de praktijk is het echter een ander verhaal. De kaartstructuur is enorm afgebakend. Het is ofwel nutteloos zeewater of sowieso een missie. Veel ontdekken is er niet aan als elk eiland je trakteert op een button-prompt zodat je een nummer omhoog kan zien tikken in je logboek. In dat opzicht doet het enorm denken aan de progressie in een Ubisoft open-wereld. Af en toe is dat zelfs letterlijk, met uitkijktorens die dan dingen aanduiden op je map om te gaan halen. Het is log, gedateerd en de beloningen zijn vaak niet de moeite waard. Er zijn ook geen upgrades, geen zij-objectieven en het beetje extra verhaal dat je krijgt van al de lore-fragmenten zijn smaakloos geschreven en voegen geen iota toe aan het verhaal. Na 66 van die plekken had ik exact dat: 66 plekken bezocht in mijn logboek.

Schone schijn

En dat gebrek aan vooruitgang speelt ook de levels parten. De makers gaan resoluut voor een relaxte speelstijl. Het mag echter niet synoniem staan voor simplistische gameplay en dat is helaas wel het geval. Je kan alleen maar bewegen en Seeds – die de vorm van enorme ballen aannemen – met je meedragen. Dat is het, verder zijn er voor geen enkele actie knoppen vereist. De gameplay mondt hierdoor uit op dezelfde vier mogelijke fases: klim langs een muur, spring (automatisch) over een gat of activeer een brug/zipline om naar het volgende onderdeel te gaan. Je kan ook nooit echt verloren lopen. Interactieve elementen zijn letterlijk in de verf gezet en ook al kan je de kleur hiervan kiezen, je kan dit niet afzetten, dus ook op dat vlak kan de game nooit innoveren. Hier hadden slimme puzzels kunnen plaatsvinden, mogelijks zelfs met een unieke twist per bezocht level, maar neen. Na 30 minuten spelen heb je helaas al alles gezien wat de game te bieden heeft. Het vernieuwt zich nergens, daagt je duimen of hersenen ook nooit uit en maakt een al saaie gameplay-loop des te vervelender.

Al deze pracht en praal is, uiteindelijk en helaas, verspilde moeite.

Een regelrecht zonde want de presentatie van de wereld en elk level verdient niet één maar een hele bundel pluimen voor het ontwikkelingsteam. Er is gigantisch veel werk geleverd om deze wereld te schapen, van 3D-scans van echte gebouwen tot een ton unieke animaties die ook nog eens reageren op jouw acties. Halverwege Submerged Hidden Depths doen ze daar nog een schepje bovenop met een kolossaal wezen dat boven de in mist gehulde wereld torent en de relaxte atmosfeer van zeevaren abrupt omkiepert naar ijzingwekkende terreur. Het is allemaal oogverblindend mooi en ver boven wat we gewend zijn (en verwachten) bij games met zulke bescheiden budgetten. Het is vooral ook ver boven het niveau van de rest van de game en laat oprecht een bittere nasmaak in de mond. Want al deze pracht en praal is, uiteindelijk en helaas, verspilde moeite. Veel van de structuren worden gewoon niet benut door het leveldesign. Neem bijvoorbeeld het level met de gigantische kathedraal, compleet met een myriade klokkentorens en half beschadigde glas-in-lood kunstwerken die dynamisch gekleurd licht op je netvliezen laat vallen. Het uiteindelijke level? Een balkon van 4m² en een toren die je slechts van buitenaf kan beklimmen. Van buitenaf denk je een goed uur zoet te zijn met dit monument, in de praktijk loop je 5 minuten vooruit en ben je klaar.

Koppel daaraan de geweldige muziek en het sound-design dat deze plekken begeleidt en de bittere nasmaak slaagt plots om in een golf van kwaadheid. Deze game had een indie-parel kunnen zijn, mochten de developers gemikt hebben op een goede game in plaats van een mooie game. Het is ook extra dom of naïef om te denken dat de vier zelfde mechanieken copy-pasten over een open wereld voldoende is. En alsnog, games die dat wel doen hebben tenminste het respect om de levels te doen variëren en je af en toe een plottwist voor te schotelen. Niks van aan hier. Wie een hand heeft gehad in het scheppen van deze wereld of in het componeren van de soundtrack, zoek alsjeblieft een nieuwe werkgever. Jullie talent is hier verspild.

4 uur saaiheid

Er zijn echter nog meer problemen in deze game zoals de povere mise-en-scène zonder dialoog, het gebrek aan groei in het broer/zus-duo, een verhaal dat niet motiveert en ter plekke trappelt omdat het geen punt kan maken, technische problemen bij het inladen van de ‘open’ wereld, fases met de broer die een absolute sleur zijn… Maar dat is 895 woorden diep in deze review trekken aan een dood paard.

Op het einde van de rit – zo een dikke drie uur in rechte lijn en amper een uurtje extra als je echt alles wil verzamelen – kan je deze Submerged Hidden Depths alleen maar aanraden aan mensen met aandelen bij de uitgever. Het is amper een game en is zijn kost absoluut niet waard. Wil je het echt met eigen ogen zien, wacht dan op z’n minst een kortingsperiode af, want zelfs voor 20 euro is de prijs nog grofweg 20 euro te hoog. 10/10 voor de presentatie, 0/10 voor al de rest. Hier is geen hidden depth, enkel obvious shallowness.