Judas and the Black Messiah review: originele ode

Zelfs na de Oscars willen wij graag zo veel mogelijk van de genomineerden gezien hebben om jullie te vertellen of dat terecht was. Deze keer: Judas and the Black Messiah, genomineerd voor Beste Film, 2x Beste Acteur in een Bijrol, Beste Origineel Scenario, Beste Cinematografie en Beste Originele Lied.

Het valt niet gauw voor dat Oscargenomineerde films een verhaallijn of personage gemeen hebben. Maar dit jaar was dat wel zo. In The Trial of the Chicago 7 werd beklaagde Bobby Seale bijgestaan door Fred Hampton, voorzitter van de afdeling van de Black Panthers in Illinois, gespeeld door Kelvin Harrison Jr. En Hampton is nu net het onderwerp van Judas and the Black Messiah, waarin hij op straffe wijze wordt vertolkt door Daniel Kaluuya. Want het leven van Hampton was veel meer dan die ene passage, zoals de film goed laat zien.

Trojaans paard

Maar het verhaal begint bij iemand anders. De 17-jarige Bill O’Neal wordt opgepakt door de politie omdat hij zich uitgaf voor een FBI-agent om zo een auto te kunnen stelen. Om een gevangenisstraf te vermijden, moet hij undercover bij de afdeling van de Black Panthers in Illinois, en meer bepaald om Fred Hampton te schaduwen. De FBI-top is namelijk bezorgd dat Hampton zich ontpopt tot een nieuwe, zwarte Messias voor de zwarte bevolking. O’Neal doet wat hem opgedragen wordt en klimt op in de hiërarchie van de Black Panthers.

Maar tegelijk vormt hij ook een dichtere band met Hampton en krijgt hij bewondering voor hem. Hampton wil de Party groter maken door samen te werken met andere groepen, waardoor hij de zogenaamde Rainbow Coalition vormt. Maar tegelijk doet hij ook veel terug voor de gemeenschap. Dat is een doorn in het oog van de politie en dus zoeken ze alle mogelijke manieren om hem in de gevangenis te krijgen. Dat lukt uiteindelijk ook: hij wordt 4 jaar opgesloten voor… het stelen van ijsjes. In zijn afwezigheid krijgt O’Neal een hogere positie binnen de Party maar dat zorgt ook voor een innerlijke strijd bij hem.

Deze film moest Fred Hampton bekender maken bij het grote publiek, en dan vooral hoe hij leefde.

Verder vertel ik niks over het verdere plot, maar het is natuurlijk een waargebeurd verhaal. En als je Fred Hampton kent, weet je waarschijnlijk ook hoe de film eindigt, want dat is jammer genoeg waarvoor veel mensen hem kennen. Dat is volgens Daniel Kaluuya zelf ook de reden waarom deze film gemaakt is: om het publiek te tonen hoe de man leefde en niet alleen hoe hij stierf. En daar slagen ze ook echt wel in. Toch is het ook geen gewone biopic door er het verhaal van Bill O’Neal erbij te betrekken. En die afwisseling zorgt wel voor variatie en spanning, hoewel dat laatste zeker niet nodig was als je het leven van Fred Hampton ziet.

In het spotlight

Hij was zelf tenslotte nog maar 21 toen hij stierf maar had wel al veel verwezenlijkt. Uit de film zie je dat hij een meer dan begaafd spreker was en zo veel mensen achter zich schaarde. Ook Bill O’Neal was nog maar 17. Toegegeven, Daniel Kaluuya (Get Out, Queen & Slim) en Lakeith Stanfield (Get Out, Sorry To Bother You) zien er wel niet zó jeugdig meer uit maar zijn wel beiden geweldig in hun rollen. Met hun beide nominaties is het ook de eerste film waarvoor twee zwarte acteurs genomineerd zijn in dezelfde categorie. Vooral Daniel Kaluuya kreeg wel terecht zijn Oscar want hij verdwijnt echt in het personage. Lakeith Stanfield geeft dan weer perfect de tweestrijd weer waarin O’Neal constant leefde. En dat ze ook goeie chemie hebben samen, konden we natuurlijk al zien in Get Out.

Vooral Daniel Kaluuya kreeg wel terecht zijn Oscar want hij verdwijnt echt in het personage.

Maar ook Dominique Fishback (The Hate U Give, Project Power) verdiende volgens mij wat meer awards-lof als Deborah Johnson, de vriendin van Hampton. Zij is eerder de stille kracht naast Hampton en kan veel doen met weinig woorden. De jonge dichteres en schrijfster in Fishback brengt ook iets van zichzelf naar de film: een bepaalde scène krijgt plots een heel andere dimensie dankzij een gedicht dat ze zelf schreef. Verder hebben we ook de jonge talenten Algee Smith (The Hate U Give, Detroit) en Ashton Sanders (Moonlight). Daarnaast krijgen we ook nog de altijd uitstekende Jesse Plemons als de agent die O’Neal rekruteert en een redelijk onherkenbare Martin Sheen als corrupte FBI-topman J. Edgar Hoover.

Het werk van regisseur Shaka King (geen familie van Regina, zoals ze zelf grapte op de Oscars), naast misschien de reeks Shrill, is nog niet zo heel bekend bij ons maar wel veelbelovend. Dit is namelijk pas zijn tweede film en er schuilt toch een zelfzekerheid in hoe alles opgezet is. Hij schreef mee aan het verhaal en screenplay, samen met nieuwkomer Will Berson en de Lucas Brothers, die je kan kennen uit 22 Jump Street. Samen zorgen ze voor een ander soort biopic, die tegelijk Hampton eer aandoet maar ook zeer entertainend is.

Dat erkende ook The Academy, met een nominatie voor Origineel Scenario maar ook voor Beste Film. Daarmee werden Shaka King, Charles D. King en Ryan Coogler het eerste volledig zwarte producerteam om kans te maken op de prijs. Zo mag deze film naast het originele doel om Hampton bekender te maken met het groter publiek, ook de eer opstrijken voor verschillende andere verwezenlijkingen, en dat is volledig terecht. Geen reden om deze film niet te bekijken dus.

Judas and the Black Messiah is vanaf 28 april te koop via iTunes, Apple TV, Google Play en YouTube; en vanaf 12 mei ook te huur via diezelfde kanalen plus Telenet, Proximus en BeTV.