The New Mutants review: gewoon oké

Dat deze film een woelige geschiedenis heeft, is vast al oud nieuws. Het is dan ook een half mirakel dat de film het echt tot in de zalen heeft geschopt, terwijl andere films genoegen moeten nemen met streamingplatforms. De opzet was ambitieus, de eerste horrorfilm in het X-Menuniversum, en het lange wachten maakte iedereen nieuwsgierig. Jammer genoeg lost het de verwachtingen niet in, en is The New Mutants vooral gewoon oké.

Het begon allemaal deze morgen in

Het parcours was dus op z’n minst hobbelig te noemen, en hetzelfde kan je wel zeggen van de film. Of al die moeilijkheden daar de oorzaak van zijn is moeilijk te zeggen, maar het kan alleszins niet geholpen hebben.

Step aside, oldies

Het parcours was dus op z’n minst hobbelig te noemen, en hetzelfde kan je wel zeggen van de film.

De kern van het verhaal lijkt de constante geweest te zijn. De tiener Dani (Blu Hunt) wordt in het midden van de nacht wakker gemaakt door haar vader. Ze moeten vluchten voor iets wat hun reservaat verwoest. Dani blijft alleen achter en wordt wakker in een ziekenhuis. Geen doorsnee ziekenhuis natuurlijk, maar eentje voor nieuwe mutanten. Dokter Reyes (Alice Braga) zal haar mentor zijn en haar leren hoe ze haar krachten kan beheersen. Dat doet ze ook voor 4 andere jongeren die daar verblijven, die duidelijk allemaal hun eigen problemen hebben. Aanvankelijk worden ze wel wat voorgesteld als stereotypen: Rahne (Maisie Williams, Games of Thrones) is het stil, braaf meisje; Illyana (Anya Taylor-Joy, Split) is de kille mean girl, Sam (Charlie Heaton, Stranger Things) is de getormenteerde plattelandsjongen en Roberto (Henry Zaga, 13 Reasons Why) is de arrogante rijkeluiszoon. Hun krachten blijven op dat moment nog verborgen.

Dani kan het snel goed vinden met Rahne, die haar leert hoe het leven in het ziekenhuis eruit ziet. Ze weet zelf ook nog niet precies wat haar kracht is, en dat wil dokter Reyes achterhalen door haar in de gaten te houden. Maar kort nadat Dani aankomt, beginnen er rare dingen te gebeuren binnen. Omdat ze het ziekenhuis niet mogen verlaten, moeten de newbies het zelf uitzoeken en het opnemen tegen degene die het op hen gemunt heeft. Door de aanvallen komen we meer over hen te weten, waarom ze zo geworden zijn en waarom ze nog altijd vastzitten. En dat is soms wel verrassend.

Horror is veel gezegd

Ik moet zeggen dat ik al redelijk snel doorhad hoe de vork in de steel zat. Maar anderen blijkbaar totaal niet, dus het hangt een beetje af van hoe gevoelig je bent voor dat soort dingen. Over het algemeen werkt de set-up wel goed om nieuwe personages te introduceren. De grootste teleurstellng is toch het genre van The New Mutants. Als we de X-Menfranchise bekijken, is dit zeker de engste film uit de reeks, maar het is niet echt de volwassen horrorfilm die de trailer deed uitschijnen. De meeste scares zijn goed uitgevoerd maar niet tenenkrullend eng en vlug voorbij. Je hebt ook niet dat constante onbehaaglijke gevoel dat je wel bij een goeie horrorfilm hebt. Het bleef voor mij horror op een YA-niveau, wat op zich wel al een prestatie is. Ik kan me niet veel films herinneren die toch wat verontrustende beelden hebben maar kinderen niet half getraumatiseerd achterlaten.

Als we de X-Menfranchise bekijken, is dit zeker de engste film uit de reeks, maar het is niet echt de volwassen horrorfilm die de trailer deed uitschijnen.

Als je voorbij die verwachting heenkijkt, krijg je een film voorgeschoteld die perfect oké is, maar toch niet het potentieel uit de trailer haalt. Op de cast valt niks aan te merken. Nieuwkomer Blu Hunt brengt Dani van het bange meisje naar een jonge vrouw die haar demonen onder ogen ziet. Maisie Williams zet hier een heel ander personage neer dan de alombekende Arya en laat een iets kwetsbaardere kant zien. Ik was soms alleen wat afgeleid door haar haar (of pruik). Charlie Heaton was voor mij redelijk onbekend maar hij geeft zijn personage verrassend veel emotie mee, waardoor hij toch een beetje een steunpilaar wordt voor de rest. Ook nieuw voor mij was Henry Zaga. Het moet gezegd worden: hij is perfect gecast als de arrogante knapperd maar het plot geeft hem gelukkig ook wat meer diepgang die hij perfect aankan.

Leve de cast

Maar de stand-out voor mij was Anya Taylor-Joy. Hoewel haar Russisch accent niet altijd even succesvol is, is Illyana wel het meest memorabele personage. Dat komt mede door haar achtergrond en ook de krachten die ze uiteindelijk blijkt te hebben. Als je Illyana or Magik kent van de comics wist je al dat die redelijk out there zijn. En in de film is er daarbovenop nog een soort van sidekick toegevoegd. Het was dus niet het makkelijkste personage om op het grote scherm te introduceren, laat staan om serieus neer te zetten. En dat is wel gelukt voor mij. Alleen al voor die durf verdienen de makers wel een pluim. Er is dan ook een mooie opbouw naar het moment waarop The New Mutants hun krachten voor de eerste keer gebruiken. En laat dat vertoon van krachten net hetgene zijn dat ik het leukste vind aan de X-Menfilms. De visual effects stellen ook niet teleur.

De stand-out van de cast voor mij was Anja Taylor-Joy als Magik.

De makers kozen ook voor redelijk diverse personages en acteurs. Zo zochten ze specifiek naar iemand met inheems-Amerikaanse roots om Dani te spelen en met Braziliaanse om Roberto te spelen. Al zorgde die laatste ook wel voor wat controverse. Daarnaast is er ook in het centrale liefdesverhaal wat diversiteit, wat in een film voor jongeren altijd wel haatdragende reacties kan veroorzaken. Aan die zaken zal het dus niet liggen. Toch blijft het gevoel er dat hier meer in zat. Een connectie met een andere X-Menfilm zorgt alleen maar voor verwarring en de uiteindelijke climax van de film laat geen grote indruk na. Misschien stelde de trailer onrealistisch hoge verwachtingen, of zijn we toch wat beïnvloed door de voorgeschiedenis. Ondanks de goeie personages ga je toch met het gevoel buiten dat je gewoon een oké film gezien hebt, maar ook niet meer.

The New Mutants speelt nu in de bioscoop.