Dispatches from Elsewhere review: de schoonheid van samenspel

Dispatches from Elsewhere stuurt vier gestrande mensen, en de kijker, op een zoektocht naar schoonheid in het leven. En die vinden ze, ja hoor, bij elkaar.

Jason Segel, voor eeuwig Marshall uit How I Met Your Mother, inspireerde zich voor Dispatches from Elsewhere op een groot spel dat mensen in San Fransisco in 2008 in de ban hield. Met zijn eerste serie vertelt hij op het perfecte moment over de kracht van gemeenschap, zoals het onlangs gecancelde Lodge 49 op bijna dezelfde manier hem voor toonde: met excentrieke personages en een absurde queeste.

Jij bent Peter, Simone, Janice en Fredwynn

Jij bent die vier personages, of dat wil de alleswetende verteller (Richard E. Grant) je toch wijsmaken. Dispatches from Elsewhere wil je heel veel wijsmaken en de beste manier om ervan te genieten, is het ondergaan. Dat doen ook de vier deelnemers aan een reusachtig coöperatief fantasiespel dat zich ontpopt in alle kleuren en vormen rondom hen.

De speurtocht naar een verdwenen meisje schudt Peter (Jason Segel) wakker uit zijn leven op automatische piloot. Het is liefde op het eerste gezicht met Simone (Eve Lindley) die het spel en zijn leven binnenstapt, maar zij worstelt nog te veel met haar eigen demonen om halsoverkop voor Peter te vallen. Het team is compleet met Janice (Sally Field), achternagezeten door de paden die ze niet betrad, en de neurotische zelfverklaarde detective Fredwynn (André Benjamin die je beter kent als André 3000 van Outkast).

Problemen oplossen is niet de sterkste kant van dit viertal. Peter vermijdt ze liever en leidt daardoor een kleurloos leven, terwijl Simone ze ontvlucht. Janice haar probleem is extern, houdt haar binnen en is hartverscheurend. En Fredwynn, die zoekt problemen in problemen waardoor de uitweg zoek is. Het is dan ook geen toeval dat een georchestreerde puzzel de vier verbindt waarbij samenwerking de enige oplossing is. Of is het geen spel, maar één groot dataminingproject? Of kan het leven echt zo bizar zijn en is het spel realiteit?

Vol en toch bewust van zichzelf

Dispatches from Elsewhere duwt je het konijnenhol in en wijst je ook graag elke minuut op de fabricatie van het spel en de televisieserie. Kijk hier: pratende dolfijnen en een VR-bril om in je eigen herinneringen rond te lopen! En pas op, daar is Bigfoot! Is een verhaal nog eigenaardig als er in drukletters EIGENAARDIG op staat geschreven? Die idiosyncrasie is trouwens schitterend in beeld gebracht en overgoten met een soundtrack van Atticus Ross waaruit sporadisch de tonen uit Watchmen weerklinken.

Een verhaal moet vooral gemeend zijn. Dispatches from Elsewhere vindt zichzelf ook heel oprecht. De eigen schouderklopjes zouden haast beginnen storen, mochten de personages niet zo goed zijn. De opvallende Lindley zweeft tussen enthousiasme en angst voor het leven als transvrouw, wat Janice overkomt zal zelfs de droogste woestijn doen wenen en Benjamin leeft zich helemaal in als de bezeten Fredwynn. De enige uitzondering is Segels Peter, een leeg blad waarop de talenten van de komische acteur uit How I Met Your Mother en Forgetting Sarah Marshall slechts opflakkeren in het romantische samenspel met Lindley.

Dispatches from Elsewhere eindigt atypisch

Wanneer het mysterie verdwenen is, houden de personages je gedreven tot Dispatches from Elsewhere abrupt eindigt met een egocentrische trip (ik zeg het enkel zoals het is) in het hoofd van Jason Segel. Met zijn finale maakt Segel een kortfilm, deels een ondubbelzinnige samenvatting van het voorgaande en deels een verwerkingsproces. Als ultieme plotwending haalt hij een persoonlijke spiegel boven voor zijn eigen gebreken en het verlies, maar ook het terugwinnen, van creativiteit met de hulp van de juiste partners in crime.

Je zou de bubbel van Dispatches from Elsewhere zo kunnen doorprikken, maar daar had ik nu eens helemaal geen zin in. De verbindende boodschap is gemakkelijker verkondigd dan uitgevoerd, maar ook zo schoon. De zichtbare constructie van het fantastische spreekt toch tot de verbeelding. Van een serie die zo vol van zichzelf is, accepteer je moeiteloos de gebreken om je over te geven aan de positiviteit die Dispatches from Elsewhere de wereld in stuurt.

En verdorie, wat verlang ik om opnieuw op stedelijke schattenjacht te kunnen gaan met mijn vrienden.

Dispatches from Elsewhere kan je bekijken op Amazon Prime Video.