Opgelet: Dit artikel bevat spoilers voor beide It-films.
Sinds It: Chapter Two te bekijken is in de cinemazalen, is er op Twitter en Tumblr veel commotie over Richie Tozier (Bill Hader). Hij is een van de weinige personages in de filmindustrie die homo is. Zijn gevoelens worden tijdens Chapter Two vrij duidelijk gemaakt, maar het wordt nooit expliciet gezegd. Toch zijn er vrij veel verborgen hints doorheen beide films.
Ten eerste, in Chapter One, vindt Richie een poster waarop hij als vermist is aangegeven, en een pop van zichzelf in een doodskist. Dit toont natuurlijk dat hij bang is om dood te gaan, maar is ook een verwijzing naar de grote hoeveelheid homoseksuele mannen die in die tijd dood gingen aan aids en dan niet gemist werden. Deze symboliek wordt zeker nog eens versterkt wanneer hij vlak daarna Eddie’s hoofd ziet verschijnen uit een matras en een hoop slijm overgeeft. Aids is letterlijk een ziekte die doorgegeven wordt wanneer twee mannen samen ‘een bed delen’. Het kan ook minder letterlijk zijn, de ziekte zou dan homoseksualiteit zelf zijn.
Verder is er nog een parallel die in beide films aanwezig is (en Eddie er nog eens bij betrekt). In de eerste film verschijnt Pennywise voor Eddie bij het verlaten huis in Neibolt Street. Tijdens die confrontatie houdt Pennywise een groep ballonnen vast in de vorm van een omgekeerde driehoek. Diezelfde omgekeerde driehoek komt ook terug, als Pennywise Richie teistert in de tweede film. Het teken van de omgekeerde driehoek werd in het verleden al gebruikt om homoseksuele mannen aan te duiden. Denk aan het teken dat gebruikt werd om hen aan te duiden in concentratiekampen tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Op het einde van de tweede film vindt er een groot gevecht plaats om Pennywise eindelijk te doden. Richie en Eddie lopen dan samen weg en komen terecht in een doodlopende gang. Op het einde van die gang komen ze drie deuren tegen, waarvan eentje opent toegang geeft tot een kleerkast. Hun angst is letterlijk the closet, een bekende metafoor die gebruikt wordt in verband met homo’s.
Doorheen deze voorbeelden wordt Eddie telkens betrokken in Richies angst voor zijn seksualiteit. Dit wordt nog duidelijker in een van de eindscènes van Chapter Two: Richie krast ‘R + E’ op een brug die the kissing bridge heet. Ook is te zien dat hij het aan het her-kerven is, implicerend dat hij het er al in had gezet toen hij nog jong was.
Het is natuurlijk geweldig dat er een gay personage in een film als deze voorkomt, maar toch is er ontevredenheid. Ten eerste omdat het nooit echt hardop gezegd wordt – waardoor er altijd de mogelijkheid tot ontkenning is. Hierdoor zouden ze kunnen voorkomen dat meer conservatieve landen de film verbieden.
Maar nog meer dan dat is het probleem dat Richie het enige personage is dat zijn angst niet overwint. Beverly en Ben vechten met hun angsten en eindigen dan in een relatie, Bill beseft dat Georgies dood niet zijn fout was. Richie heeft nooit de kans om over zijn seksualiteit of zijn gevoelens te praten. Eddie sterft en Richie blijft alleen achter, de enige Loser die geen gelukkig einde krijgt.
